Stuur een e-mail om te boeken of meer informatie te ontvangen.
Opstappen tijdens zeilactiviteiten
Je bent van harte welkom aan boord op de avond voor vertrek.
Tijdens de weekeindtochten vanaf 20:00 uur of de waddentochten vanaf 18:00 uur.
We verwachten je, tenzij anders vermeld of in overleg, uiterlijk om 10:00 op de ochtend van vertrek aan boord.
Zie de informatie over onze tarieven.
We hebben vandaag een nieuw grootzeil besteld voor Vriendschap. Het zal gemaakt worden door De Vries Sails te Makkum. We hebben gekozen voor een toerzeil met wedstrijdeigenschappen. Dat moet ons gaan helpen bij de Strontrace van 2009!
Al jaren kijk ik verlekkerd naar die stoere massief eiken helmhouten rondom mij heen. En Bij elk helmhout denk ik; mooi, maar dit zou ik toch net iets anders willen...
Nu gaat het dan gebeuren! Gerard heeft een niet-te-tillen massieve eiken balk geregeld, en gisteren hebben we er in zijn ruime loods de kettingzaag in gezet... Het is mooi hout, geen scheuren, rustige nerf, paar hoefijzers maar (zoals Gerard de knoesten noemt), en nu al herken ik de rode vlam.
Straks nog de lintzaag, vervolgens de droogkamer, en wellicht hebben we dan tegen het einde van het seizoen ons nieuwe, massief eiken helmhout...
Reactie van Rob Meerwijk op 3 maart 2009 om 18:20 uur
Bernard! Dat zie er mooi uit. Kan bijna niet wachten tot het einde van het seizoen…
Terwijl het scheepje in Workum heel rustig in het ijs ligt, is Job druk bezig om de blokken te verwennen. Hij moet een nieuwe I-pod verdienen dus hij gaat net zo lang door tot hij genoeg geld verdiend heeft. Na vier lagen glimmen de blokken als nooit tevoren en hebben we hem maar gestopt...
Binnenkort hoop ik wat te melden te hebben over het nieuwe helmhout... En in Maart gaan we bij Nieko in Harlingen de helling al weer op!
Kunnen we nog zeilen in november? Het moet toch op zijn minst droog zijn, want binnen is alles al zo nat en klam en koud....!Ondanks vage regen voorspellingen zijn we tóch gegaan, Janneke, Pieter, Vivienne en ik en wat boften wij, alleen zondag middag een buitje en toen zaten wij net binnen met een bord erwtensoep en roggebrood, regen ja... maar ook een prachtige regenboog.
Je moet zeilen in november wel goed plannen, want de bruggen draaien niet meer, dus vrijdag bellen om een afspraak met de brugwachter te maken. Wij konden om 11 uur de bruggen door, achter 2 bootjes aan die ook naar de Friese meren wilden, en dan... ""op zondag terug?... nee dan draaien we niet"". Zondagnacht aan boord blijven dus. Gelukkig was ik maandag vrij en kon Rob maandagochtend komen.
Zaterdag zeilklaar maken, Pieter schroeft de nieuwe grootschoot klamp en een nieuwe fokkeschoot klamp erop, Janneke had al boodschappen gedaan, en zo liggen wij mooi om 11 uur voor de eerste brug te wachten met hete koffie in de koude handen, want koud is het wel. Een rif in het grootzeil en met zuid westen wind zeilen wij prachtig de 2 boten (waarom hijsen zij hun zeilen niet?) voorbij over de Lange Vliet en de Inthiema sloot naar de Fluessen. Daar alleen een eenzame boot, een stille visser, ganzen en aalscholvers. De wind trekt aan en met de flinke vlagen spoelen wij het gang boord schoon. Na een smakelijke lunch steken we een 2e rif in het grootzeil en één in de fok. Zeilen hijsen en daar gaan we weer......... tot we om half 5 het smalle slootje naar het Hofmeer in zeilen, tjonge jonge wat gaat dat mooi!!! Als een half uurtje later alles opgedoekt en opgeruimd is, is het buiten donker.
Binnen is het warm en heel behaaglijk bij het kacheltje, lekker eten, cryptogrammen maken, lezen, kletsen en vroeg diep onder de dekens in de kooi, de wind is gaan liggen. In de nacht alleen gekabbel en vele ganzen die naar het zuiden vliegen, de maan helder aan de hemel... wat een ongekende rust, heerlijk!!!
Zondag na het ontbijt zeilen we op de fok het slootje uit naar de Fluessen.
De lucht is strak blauw maar in het oosten is die donker grijs, er komen buien aan. Toch blijft het voornamelijk bij dreiging en een kleine bui.
Om 4 uur varen we heel langzaam het super smalle en ondiepe slootje in langs de spoorbrug bij Workum en stapt iedereen aan wal. Nog een nachtje aan boord is geen straf en het is het meer dan waard, we hadden een fantastisch weekend, wat hebben wij weer genoten van het Friese land en -water, de rust, de kleuren en de wolkenluchten.
Eind Augustus was ons tweede wedstrijd weekendje van dit seizoen; ditmaal tegen 6 skutsjes allemaal kleiner dan 15 meter. We zeilden met weinig wind 5 wedstrijden op olympische baantjes. De twee snelste schepen, de Nooit Gedacht van Rutger van SLobbe en wij, staken na de eerste wedstrijd een rif omdat het verschil met de andere scheepjes te groot bleek. Vervolgens hadden wij in de voorhoede leuke duels tussen de Nooit Gedacht, de Rosalie van Ton Brundel en onze Vriendschap. Theo Kampa maakte bovenstaande prachtige foto, en nog een hele CD vol prachtige mooi-weer foto's.
Inschepen in Workum. Let op de strak blauwe lucht, half oktober!!! Dit weekend extra aandacht voor manoeuvreren. En nee, dat betekent zeker niet dat de motor het hele weekend heeft aangestaan!!! Aan boord: Bernard, Jette, Joost, Mirjam, Lotty, Joep, Hans (pa Marjon), Aletha (ook familie Marjon) en Marjon.
Op weg, door Workum.
Water tanken en brandstof kopen. Mooie aanleidinen voor een extra 'oefening'. Waarschijnlijk overleg over het aan- of afvaren... zonder motor overigens.
Richting Oudega. Joost overdenkt alvast hoe straks aan te leggen.
Gelukt! Prachtig aangelegd op zeil om te lunchen in Oudega. En de volgende opdracht dient zich aan: hoe varen we hier weg?
Volgende ochtend. Alweer maken we 'een plan'. Deze keer is de opdracht van Bernard: wegvaren met maximaal 1 boom, tussen 2 paaltjes door, zonder ze te raken...
Mistig. Vrijwel alleen op het water. Later trok het (in tegenstelling tot de voorspellingen) toch open. Deze dag eindigde in t-shirtjes!
Lunch; (weer) op ons prachtige overnachtingsplekje. Bernard heeft ons zojuist de perfecte aanleg geshowd. De dag eerder deden we hier meerdere 'oefeningen'.
Er wordt ook 'gewoon' gezeild dit weekend. Meerdere malen lekker gekruisd.
Tot slot. Altijd stoer: bomen door Workum.
En (na-) genieten van dit prachtige weekend.
Wadweek van 26 juli t/m 1 augustus 2008
Op 26 juli vertrokken Bien, Joost, Mirjam, Bart, Jasper en Ester onder leiding van schipper Coby vanuit Lauwersoog voor 'The Big Five Tour' met het mooiste weer van de hele zomer, mooie tochten, veel ontspanning en gezelligheid. Hieronder volgt een foto-impressie.
Verkeer onderweg: klipperaak de Ebenhaezer van studentenzeilverening Euros.
Bart en Jasper zijn de afwas aan het voorspoelen...
terwijl Ester het 'diner' aan het bereiden is.
Zonsopkomst voor de kust van Vlieland. Enkele keren zijn we 's ochtends om 5 uur vertrokken. Tussen de middag lekker slapen en zwemmen, en dan in de namiddag nog een stuk zeilen. Ideaal!
Ontbijt om 5:30 uur... Bien schilt voor iedereen een sinaasappeltje.
Joost op het puntje van de giek. Best hoog! 
En helaas de rest van de week blaren op zijn voeten...
12 uur 's nachts: Coby is jarig!! Bien en Mirjam hebben urenlang stiekem gewerkt aan een heerlijke wad-taart, terwijl de rest Coby probeerde af te leiden.
Alle voetjes, hier nog zonder snijwonden van de oesters...
De jarige aan het roer. Op de achtergrond Vlieland.
Het juttersmuseum op de Vliehors. Heel veel zooi...
en nog meer zooi... maar ook flessenpost van knappe tandarts-assistenten..
De Beach-Boys aan het beach-ballen...
Het lijkt niet zo... maar deze zeehond en zijn vriendje kwamen ECHT heel dichtbij!
Na een ontspannen middagje op de Vliehors, weer terug waden naar de Vriendschap om koerts te zetten richting Texel.
Teamwork van Bart, Coby en Jasper.
Joost en Bien hijsen het grootzeil.
Wachten op 'orders' van de schipper.
Nog even het fok hijsen.
Vier op voor! Roer aan lij!!!
Fok bak!
Effe checken hoe (on)diep het hier is...
Bien aan het genieten van de avondzon.
Schiermonnikoog, Ameland, Terschelling, Vlieland en... Texel!! De Big-Five-Tour is compleet!
Lekker aan het genieten van haar sigaretje...
maar er moet ook gewerkt worden!
Morgen varen we terug naar Harlingen, waar een nieuwe club mensen kan gaan genieten van het schip en het wad. Maar eerst nog een lekkere maaltijd...
met als toetje een avond-duik!
5-6 July 2008
Saturday morning in Workum: A great weather to start sailing with members of Belwind and Ecofys team on board: Bernard, Ernst, Karl, Eija, Marios, Anthony and Marieke! Me and Karl practiced our balance skills walking on the boom and then enjoyed a nice dive in the sea. During the day we enjoyed sailing till Vlieland where we anchored to spend the night. We walked till the lighthouse of Vlieland where we enjoyed the view and the landscape of the island. Afterwards we returned to the boat where a delicious dinner prepared by Bernard was waiting for us! On Sunday we embarked to Workum and practiced our sailing skills especially in Ijsselmeer. Thanks a lot Bernard for the great experience! Looking forward to sail with you again!
Trying to balance on the boom! Finally i made it!
Siesta time after a nice lunch!
Quiz: whose feet are cleaner?
A nice photo in Vlieland: Eija's camera just fell down. You can see the reaction reflexes of Eija, Karl and Marieke! The rest are just smiling!
Enjoying a great dinner!
24-25 May 2008
We embarked from Workum on Saturday morning with destination to Vlieland! Rob informed us that the weather would get bad if we went to the sea but we were brave! The weather on Saturday was amazing! We got stuck on Waddenzee because of low tide but it was a great experience to walk around when the sea level was too low! On Sunday the weather became really bad (6-7 beaufort!) but we had a great skipper and a good team! Thanks a lot Rob!
Sailing in IJsselmeer!
Too much traffic!
Law tide effect!
Enjoying the wind!
In Workum after spending a terrific weekend!
Workum – Nederland 12 en 13 april 2008
Zaterdag ochtend half 8 vertrekken Emile en ik van huis met achterin de auto de half-winder, het nieuwe luik door Bernard beschilderd en alle boodschappen voor een gezellig weekend op de vriendschap. Voor mij is het al weer bijna twee jaar geleden dat ik op de vriendschap zeilde en Emile gaat voor het eerst mee. Ik heb dit weekend ruim van te voren gepland mar nu zie ik er toch tegenop. In de 5e maand van mijn burn-out, realiseer ik me nu dat ik voor het eerst weer zo ver van huis ben en dan ook nog langer dan een paar uur. Bovendien was het een zware week en voel ik me minder fit dan in voorgaande weken. Mijn energie niveau is nog op een zeer laag pitje en ik kan niet echt iets doen aan boord. Maar het zijn natuurlijk zorgen om niets, want de boot heet niet voor niets de vriendschap! Bernard is schipper dit weekend en ik heb het met hem besproken. Hij heeft gezegd dat het mijn opdracht wordt om niets te doen, te genieten van het bootleven en me te laten verwennen. Even na 9 uur komen we aan in Workum en worden we met open armen ontvangen door de rest van de groep, Bernard, Jet, Janneke ken ik al en we maken kennis met Mirjam, Merijn en Wouter. De koffie staat al klaar en we bomen de boot nog even langs de winkel voor wat touw, putsen e.d., tanken water en dan vertrekken we echt.
De boot moet richting Blokzijl worden gebracht omdat van daaruit volgende week de Mattenschippersrace wordt gevaren. We besluiten om door Friesland te zeilen en niet buitenom over het IJsselmeer te gaan. De wind is harder dan de voorspeldewindkracht 4, eerder 5 en soms 6, dus eerst maken de anderen een rif in de zeilen en dan zeilen we het Slotermeer op. Het Slotermeer is erg ondiep, de zwaarden kunnen niet diep en moeten steeds opgehaald worden om vervolgens weer gevierd te worden als het maar even kan, want we kruizen het meer over en we verlijeren erg. Er hangen buien maar het gaat maar niet regenen en af en toe komt ook de zon tevoorschijn. We zijn allemaal blij dat het weer zich zo goed houdt. Emile heeft zijn vuurdoop aan het roer en de anderen staan klaar bij de fok en de zwaarden.
Na de activiteiten buiten te hebben aanschouwd ga ik eerst maar eens in het vooronder liggen. Het is koud dus ik hou mijn zeilbroek aan als ik onder de slaapzak kruip en ik slaap met mijn benen in kleermakerzithouding zodat ik niet uit mijn bed rol. We gaan flink schuin en ik geniet van de bewegingen van het schip en het geluid van het water langs de romp. De vriendschap is een snel schip en het lijkt of we vliegen. Ik vind het altijd weer een bijzondere ervaring om te voelen hoe we met hulp van de natuurkrachten ons verplaatsen. Een respectvolle samenwerking tussen mens en natuur.
Als ik overeind kom voor de lunch van gebakken eieren met spek, is het interieur van de boot een chaotisch schouwspel want alle tassen, slaapzakken en andere spullen zijn door de boot geslingerd, maar alles wordt weer opgeruimd en ik vind zelfs mijn bril weer terug. Na de lunch zeilen we verder over de Friese meren en kanalen en ik zit buiten in de zon en geniet. De andere werken hard en ik vind het jammer dat ik niet mee kan doen, maar voor alle activiteiten is flink kracht nodig en dat heb ik nu niet. Maar gelukkig zijn er burn-out ervaringsdeskundigen aan boord en er wordt mij verzekerd dat ik het allemaal weer goed komt als ik maar geduld heb. Ik ga dus hoopvol door met rusten en schrijf in mijn dagboek en teken de mast met zeilen vanuit een liggende positie aan dek.
Als we om 5 uur willen aanleggen in de buurt van Driesluis hoor ik buiten een harde plons en Bernard roept NEE! Bij het bomen is het in het water gevallen en Jet moedigt hem aan er snel uit te klimmen via het zwaard voordat hij tussen de wal en het schip bekneld raakt. Maar een half uur later heeft Bernard droge kleren aan en zit hij met ons in de zon te borrelen en hangen zijn natte kleren hoog in de mast te wapperen. Het waait nog flink en ze zijn dan ook voor het donker wordt zo goed als droog (zie foto). We besluiten de dag met een gezond en lekker diner en een ontspannen avond bij de kleine houtkachel met praten en lezen.
De volgende morgen krijg ik ontbijt op bed en ik sta pas om tien uur op als we al weer varen. Vandaag varen we voornamelijk door kanalen en brede sloten. Met de wind van voren en van opzij kan er niet worden gezeild dus wordt het bomen en op de motor varen. Maar ook dat is een goed leerschool voor ons cursisten want door een ondiepe smalle sloot in de Weerribbe sturen met zijwind is verre van makkelijk! Ik sta zelf ook nog even aan het roer en manoeuvreer de boot door een smalle bocht. Gelukkig, ik weet nog hoe het moet! Het voelt goed om de boot onder mijn hand aan het roer te voelen en hem (of is het haar) te laten doen wat ik wil. En ondertussen komen de bossen touw op het dek en worden er reparaties uitgevoerd. We leren splitsen, takelen en de valreepsknoop. Bernard is altijd in voor speciale opdrachten zoals: we mogen pas weer praten als we 5 verschillende vogels hebben gehoord. De kiekendief maakt helaas geen lawaai, maar wel de leeuwerik, de kieviet, de wulp, de huismus en de ooievaar (deze kleppert er op los). Uiteindelijk als je er op gaat letten zie en hoor je nog veel meer vogels!
Voor de lunch laten we de boot in de kant drijven en we eten brood met tomatensoep. Daarna moeten we nog maar een klein stukje naar het gehucht Nederland in de buurt van Blokzijl. Het werk is nog niet gedaan want vlak voor Nederland is een brug waarvoor we de mast moeten strijken. Ik lig weer in mijn kooi, hoor de voetstappen op het dek en langzaam gaat het enorme contragewicht van de mastvoet naast mijn bed omhoog terwijl de mast buiten langzaam zakt. Door het open luik zie ik de spierballen opbollen bij dit staaltje van kracht en vooral evenwicht. Na het aanleggen in Nederland krijg ik vrijstelling maar gaan de anderen aan de slag met het inpakken van de bagage, en het opruimen en schoonmaken van de boot terwijl Jet en Emile door coschipper Rob met de auto naar Workum worden gebracht om de auto’s op te halen. Voordat we echt vertrekken praten we na drinken en eten we nog wat restjes. Er hangen regenbuien om ons heen en we doen de luiken dicht en weer open maar nog steeds blijft het bij ons droog en schijnt de zon!
Voor ik in de auto stap haal ik nog even diep adem en snuif de lekkere bootlucht in me op als herinnering voor thuis!
Door: Caecilia van Stigt
Naschrift van Schipper Bernard:
Nog vermeldenswaard is dat we hadden allemaal goed geluimde brugwachters hadden deze reis. Die van Ossenzijl constateerde dat we mooi op tijd waren voor de mattenschippersrace… Die van Echtenerbrug wilde 2 Euri bruggeld hoewel er 1.40 Euro in de almanak stond, maar die was gedrukt op zulk glad papier dat je je kont er niet eens mee kon afvegen… En de brugwachter van Workum vond dat we al bomend een gang als een kogel hadden… Geen wonder dat er dan wel eens iemand overboord gaat, kniesoor die daar op let… 
5 en 6 april, Workum
Aan ons de eer om voor het eerst de zeilen te hijsen in dit nieuwe vaarseizoen. Wij zijn Vivienne, Joost, Mirjam, Rob ten Berg en ik. Het is mijn tweede weekend als schipper, best spannend maar het gevoel; "ik ben niet alleen" overheerst. Ik maak me geen zorgen, zelfs met de weersvoorspelling van buien, veel wind, sneeuw en hagel, heb ik alle vertrouwen in ons schip en de bemanning.
Als wij vrijdagavond aan boord komen heeft Mirjam de boodschappen al gedaan, super! Op tijd gaan we te kooi. Zaterdagochtend scheren we nog de laatste vallen en schoten in, (Joost ziet overal losse eindjes waar hij later een benaaide takeling in wil leggen) en als Rob aan boord is gekomen en een wegwerp camera heeft gekocht om wat momenten van dit eerste weekend-onder-zeil vast te leggen, koersen we naar de brug richting Friese meren. In Workum is de lucht blauw met witte wolken, de wind is noord west, 3 B. Nadat de water- en dieseltank gevuld zijn en wij de spoorbrug voorbij, hijsen we de zeilen!! De lucht nog steeds blauw met wolken in alle tinten wit en grijs, prachtig! Twee dagen varen en kruisen wij van Oost naar West en West naar Oost op de Fluesen en hier en daar mooie vaartjes en slootjes door. Er zijn nog maar weinig bootjes dus voor ons alle ruimte en we genieten van het schip, de zon, de wind, de vogels (Vivienne is aan boord, dus zien we kiekendieven, rietzangers en nog meer) en het zeilen. In de nacht zijn er heel wat buien langs getrokken, van regen, hagel tot sneeuw maar overdag hadden wij prachtig weer met heel veel zon en goede wind.
De kop is er af, we varen weer en ik kan het iedereen aan bevelen!!
Ik wens ieder een heel fijn vaarseizoen, behouden vaart en veel gezelligheid!!
Door: Coby Jeninga
Het laatste weekend van Maart, met echte maartse buien maar ook zon ertussendoor, tuigden Marjon, Joost en ik het scheepje weer op. Rob was ziek, maar kon nog wel de luiken en ander spul brengen.
Terwijl Marjon en Joost aan het stoeien waren met splitsen en takelingen, heb ik nog de hele vloer eruit gehaald en overal de restjes van de werf weggezogen. Na vier stofzuigerzakken vol klinknagelkoppen en slijpsel was ik klaar en kon de vloer er weer in.
Handig, zo'n vrije steiger
Het zit bijna goed, jongens! Het zit nog maar een klein beetje gedraaid! Nog even doorzetten!
Halverwege de zondag waren we klaar en hadden we eventueel nog een stukje kunnen zeilen, maar de wind was zo hard en de buien zo frekwent dat we besloten het maar rustig aan te doen en nog wat opruim- en schoonmaak werkjes af te ronden.
Mooi, alles klaar voor het eerste vaarweekend, begin april!
We hebben ruim twee maanden op de werf bij Nieko in Franeker gelegen.. Dat was luxe: eindeloos kunnen schuren en schilderen... In vele samenstellingen is er elk weekend en ook in de Kerstvakantie door heel veel mensen geklust... Zie foto's beneden...
Simon zet het zwaardbeslag er weer op nadat we het SB zwaard 'in vorm' hebben gezaagd...
Job bewaakt de loods
Joost maakt de nieuwe dekluiken, Jette haalt de giek kaal
Vivienne schildert het vooronder, ... en de kooi gelijk ook?!
Marjon doet de dirk
Zo komt Rob mooi overal bij...
Rob ten Berg perkoleumt de giek
Ber houdt het overzicht...
Opwarmen in de 'Bedrijfskantine'
's Avonds eerst gezellig koken in ons pensionnetje... Rob heeft schijnbaar alles onder controle...
Daarna ouderwets sjoelen
En dan nu het werk van Nieko, de eigenlijke reden om zo lang op de werf te liggen: de hele hoekrand van de den wordt vervangen. Prachtig strak! en geen kans meer op roestvorming...
Moet natuurlijk nog wel allemaal geschilderd worden maar het ziet er prachtig uit...
De bolders achter zaten enkel nog met plamuur vast, dat is nu ook heel wat steviger en kan weer 50 jaar mee...
Reactie van Rob Meerwijk op 10 maart 2008 om 13:30 uur
Leuk dat we toch weer wat mooie foto’s van het klussen hebben. Er is veel gebeurd dit jaar. We willen alle mensen die zijn komen helpen weer hartelijk bedanken!!!
Afgelopen donderdag hebben Jette en ik, net voor de storm die vrijdag losbarstte, het scheepje van Franeker naar Workum gemotord. We gingen buitenom want we hadden van te voren geen waterkaart van Friesland bij de hand en konden dus niet op tijd alle bruggen bespreken. Het vertrek was moeizaam want deksel van de wierpot was ergens voor de kerst bij het winterklaar maken verwijderd, en alles is zovaak van hot naar her verplaatst dat we die met geen mogelijkheid terug konden vinden. Na ruim een uur zoeken hebben we de moed opgegeven en hebben we de wierpot ge-by-passed. Er stond weinig wind en we waren zo goed gekleed dat we de dozen kachelhout die ik meegenomen had niet aangesproken hebben. Half uur sturen, half uur opruimen, poetsen, zagen; zo bleven we voldoende warm.
Voorbij Kornwerd bleek dat we ook geen IJsselmeerkaart meer aan boord hadden, en aangezien het best heiig was en ze alle boeitjes bij de ondiepten voor de Friesche kust weggehaald hadden, kwamen we daar nog even bijna vast te zitten! Was een mooie lagerwal geweest met die storm van vrijdag! Maar afgezien hiervan verliep de tocht probleemloos… We hadden het zelfs zo warm dat we in de havenkom nog een borreltje in de kuip namen voor we naar ons B&B togen voor een warme douche. Op vrijdag nog een paar uur gepoetst en het scheepje geschut en naar haar vaste nieuwe ligplaats gebracht. Nog een paar weekjes en dan kan ze weer los!
In het weekend van 8 en 9 september 2007 is er op initiatief van Rutger van Slobbe, de trotse eigenaar van de Nooitgedacht een skûtsje-wedstrijd voor scheepjes tot 15 meter georganiseerd door de WSV Goingarijp (waarvoor dank!).
Wij zijn 14.98m en mochten dus mee doen. Aangezien 'lengte loopt' en wij dus ongeveer de langste zouden zijn, dachten we wel een kans te hebben. Het was een fantastisch evenement met een heel leuke en ontspannen sfeer.
Voor ons was het al weer heel wat jaren geleden (IFKS 1987) dat we met een skûtsje een Olympische driehoeksbaan op binnenwater hadden gevaren. Het is ons goed bevallen maar het was ook een bevestiging om het schip toch niet meer op wedstrijdzeilen in te richten.
De Doeke van Martena (dielnimmer IFKS) is natuurlijk wel helemaal op wedstrijden ingericht en bovendien ook maar een paar centimeter korter dan 15 meter. En die kunnen we dan eigenlijk helemaal niet bijhouden. Bart Siegers was gelukkig zo sportief om met zijn kleine fok en een rif in het grootzeil te varen, zodat we hem dan toch bijna konden bijhouden.
De eerste dag waren er twee races met een verrassende uitslag. De Nooitgedacht, de trots van Rutger, bleek sneller dan de 'Doeke'. Heel leuk voor Rutger. En ook sneller dan wij dus. Wij begonnen toch wat te twijfelen aan ons zeil. Moeten we misschien niet ook...
's Avonds was er een geweldig feest in de Klokkenstoel. De bemanning van de Doeke beschikt over een gitaarband. Ze begonnen met een kleine pauze, maar daarna waren ze niet te stuiten, ballads, Hans Teeuwen-klassiekers, meezingers, het Fryske volkslied!
In één woord geweldig. Na afloop van de eerste dag heeft Rutger ook besloten om met een enkel rif te gaan varen om ons ook een kans te geven. Heel lief natuurlijk, maar wij vonden dat echt niet nodig. Afijn, hij was niet te overtuigen van het tegendeel, dus wij hadden zondag ook een kans. Dat bleek ook. We hebben mede dankzij de fantastische start van Peter, de telfout van Bart (hij was een minuut te laat bij de start) en het rif van Rutger gewonnen. Voor de uitslag maakte dat niet meer uit:
Helaas ben ik momenteel even twee van de namen van de andere 3 skûtsjes die ook onderling strijd hebben geleverd vergeten. 1 van de drie was in ieder geval "Gjin sinne sûnder moanne" of was het nou "Gjin moanne sûnder sinne", mooie naam!
Onze bemanning:
Ester Vrij
Simon van Hemert
Marjon Olijdam
Bernard van Hemert
Jette Jansen
Peter van der Schaaf
Rob Meerwijk
En de 2e dag aangevuld met:
Wouter van der Schaaf
Maud van der Schaaf
Jochem van der Schaaf
en de honden!
Els Dikhof heeft de foto's gemaakt
Van Harlingen
naar Delfzijl
Aan boord: Gé, Rianne, Ester, Joost, Rob, Mirjam, Vivienne, Antonin
Zaterdagochtend
Vrijdagavond aan boord gekomen in Herbayum. Bij het wakker worden merk ik dat het waterpeil ´s nachts circa 0,4 m is gezakt door het spuien in Harlingen. Tijdens het ontbijt, bij een toevallige blik naar buiten, blijkt het water gewoon verder te zijn gezakt. We nemen meteen actie maar liggen al nagenoeg vast in de modder en komen alleen met de nodige moeite los. Een rustig ontbijt schiet er bij in.
Zaterdagmiddag
De boodschappen komen aan boord in Harlingen samen met de resterende bemanningsleden die daar zouden opstappen. Het grootzeil staat al voordat we de haven uit zijn. De wind is NW en het HW bij Harlingen is om 14:30u. We varen door het Kimstergat en over het aansluitende wantij. In de Oostmeep wenden we spoedig de steven naar stuurboord om in een rechte lijn op de Koffiebonenplaat af te varen. Vlak voor aankomst oefenen we verschillende malen de M/VOB-manoeuvre. Het kost ons steeds 5 tot 10 minuten om de reddingsboei weer op te pikken. Dit stelt sommige bemanningsleden gerust. Op de koffiebonenplaat liggen we nagenoeg alleen. De meeste schepen zijn vanwege de gunstige wind direct doorgevaren naar Ameland.
Zondag
Weinig wind 's ochtends. We komen pas kort na de middag los. Tijd genoeg dus om eerst kokkels te verzamelen. Eenmaal los omzeilen we het wantij via het zeegat om tijd te winnen. In het Borndiep moeten we eerst nog kruisen, maar verderop gaat het alleen nog hoog aan de wind. Voorbij de haven van Ameland schieten we de Zuiderspruit in en vanaf daar in een rechte lijn naar de oostpunt van het eiland. Bij de oostpunt ligt op deze route een vervelende hoge plaat die we weten te omzeilen dankzij de handheld GPS van Rob. Gezwommen, gewandeld en 's avonds gegeten in de duinen bij aangenaam zomerweer. Bij terugkomst op het schip wordt ons een doos mini-tomaatjes aangeboden door de eigenaar van de verderop drooggevallen Lemsteraak Nettie (een voormalig mijnenjager van de Koninklijke Marine). De tomaten blijken echter afkomstig van zijn voormalig bedrijf waarvoor hij nu min of meer als ambassadeur optreedt. Als dank doneren we hen een deel van onze kokkels.
Maandag
Matige wind uit Z. We willen naar Schiermonnikoog om water in te nemen en boodschappen te doen. Vanaf de oostpunt van Ameland is het dan logisch om via het Smeriggat te varen tussen de Engelsman-plaat en het Rif. Het Smeriggat slibt echter steeds verder dicht. Dit jaar zijn ook de staken niet meer opgenomen op de zeekaart. In principe is men dan veroordeeld tot de route over het Wierumer Wad. Dit betekent een omweg. Bovendien ligt het eerste gedeelte ook nog in de wind deze keer. Omdat de wind al enige dagen matig is, besluiten we om ook hier buitenom te varen via het zeegat en boven het Rif langs. Door het nauwe gat naar buiten vlak voor het Rif staat een flinke stroom naar binnen. Eenmaal buiten houden we een waterdiepte van 2,5 tot 3,5 meter bij het volgen van de noordelijke oever van het Rif. Spoedig varen we weer het Friesche Zeegat in. We steken af via het Gat van Schiermonnikoog naar de haven waar we rond HW aankomen. We leggen alleen even aan om water in te nemen en ankeren vervolgens aan de oostkant van de haven. Bij het droogvallen blijkt dat een nabijgelegen schip ongeveer zijn gehele ankertros heeft uitgegooid (zonder ankerbol). We liggen er net niet op.
Dinsdag
's Ochtends uitgebreid de tijd gehad om het eiland te bezoeken. In de loop van de middag is het pas HW. En als het dan bijna zover is, wil iedereen tegelijk weg omdat er weinig water staat. Het is namelijk doodtij. Meerdere grote schepen lopen vast in of naast de vaargeul. Samen met de aankomende schepen is het een hectische bedoening. We laveren er maar een beetje tussendoor op de motor. We willen vandaag naar Noordpolderzijl. In de Geul van Brakzand steken we alvast naar het oosten voorzover de waterdiepte dit toelaat. De Groningerbalg is tegenwoordig gemarkeerd met 3 gele tonnen. Het is dan nog gokken waar je precies moet varen maar het scheelt veel tijd ten opzichte van de officiële betonde route. We hebben haast want anders komen we Noordpolderzijl niet meer binnen. Omdat het doodtij is en het alweer laagwater wordt, gaan we deze keer maar niet over de plaat bij het Pieterburen Wad. Een kleine schouw die we zojuist hard voorbij zijn gelopen, doet dat wel. Slingerend via de officiële betonde route komen we net voor hem uit waar hij weer aanpikt op de Zuid Oost Lauwers. Bij Noordpolderzijl kost het voor de wind maar met stroom tegen drie kwartier om alle prikken langs de geul af te varen. Alhoewel ik dacht dat ons bijbootje kort genoeg op het schip vastgebonden was, komt bij het achteruit slaan in de haven toch de tros in de schroef. Dit leidt tot enige paniek aan boord van een klein plastic jacht op de kop van de haven. De schipper van het jacht biedt geen hulp maar komt wel met nutteloze opmerkingen als: “Ik kan hier geen verantwoordelijkheid voor nemen.” en “Ik heb liever dat jullie ergens anders gaan liggen.” We proberen met de bomen zo goed als mogelijk om het schip überhaupt ergens aan de wal te leggen. De schipper van de tweemastklipper in de hoek van de haven is inmiddels ook gealarmeerd. Hij biedt aan om ons schip naast dat van hem te leggen. De dikke tros in de schroef is betrekkelijk eenvoudig te verwijderen nadat we hem hadden doorgesneden. Het voorste gedeelte van de tros was behoorlijk verweerd door continu opspattend buiswater. Dus dat kwam goed uit. Later in de week maakt Ester een keurige oogsplits voor het nieuwe uiteinde.
Woensdag
Druilerige weer en een stevige wind uit N. Het wachten is op HW dat steeds later op de dag komt. 's Ochtends koffie gedronken in het bekende café Zielhoes achter de dijk. Omdat de weersverwachtingen voor de komende dagen geen verbetering laat zien, laten we ons plan varen om via Borkum of Greetsiel naar Delfzijl te gaan. In plaats daarvan besluiten we om terug te varen naar Lauwersoog en binnendoor te gaan. Om 4 uur in de middag kunnen we pas weer naar buiten. De sluis in Lauwersoog stopt om 7 uur in de avond. Dat wordt krap. De combinatie van wind op de kop, stroom tegen en weinig water leidt ertoe dat we letterlijk de haven uit kruipen op de motor. Het kost al een vol uur om weer op de Zuid Oost Lauwers te komen. Om nog enige kans te maken om op tijd in Lauwersoog te zijn, steken we nu wel recht over de plaat van het Pieterburen Wad. Het mag niet baten. Om 19:30u lopen we pas de vissershaven van Lauwersoog binnen en meren af bij een aantal andere laatkomers. We mogen bij het kleinere schip van de buren aan de binnenzijde liggen als we beloven om niet eerder te vertrekken dan 08:00u.
Donderdag
Kunnen we eindelijk eens vroeg weg, dan maken we daar natuurlijk graag gebruik van. We varen stipt af om 08:00u en kunnen vrijwel direct de sluis in. Daarbij worden we wel uitgekijfd door de schippersvrouw van een trimaran die al een poosje rondjes vaart voor de sluis en blijkbaar vindt dat wij voordringen. Onze vriendelijke buren (HA7) zitten in dezelfde schutting en verliezen kort na de sluis hun gehele kaartenset. We lenen ze onze oude kaart van het Lauwersmeer. Na Zoutkamp liggen we een uur vast in het Reitdiep bij het gemaal De Waterwolf door een defecte ophaalbrug. Op het Reitdiep proberen we uiteraard zoveel mogelijk te zeilen, ook bij het passeren van bruggen. Bij de brug van Garnwerd lukt dit wel heel mooi. We varen voor de wind op de brug af. Door tijdig het grootzeil en later ook de fok weg te doen, zijn we er op het juiste moment om aan te sluiten bij de colonne van schepen die zojuist zijn begonnen door de brug te varen. Voor de zekerheid schreeuwen we naar de laatste boot dat we zonder motor varen. Spontaan wordt er ruimte voor ons gemaakt met een compliment en een bewonderende blik. Verderop moeten we een sliplanding maken aan de wachtsteiger bij de volgende brug omdat de brugwachter-op-afstand niet met ons mee wil spelen. We naderen het einde van het Reitdiep. Waar de andere schepen zonder strijkbare mast het Van Starkenborg-kanaal over moeten steken om de 3 uur durende route door de stad Groningen af te leggen, slaan wij af naar bakboord en bevinden ons ruim een uur later al op het Eemskanaal. We passeren de Jan B. Bronssluis aan het begin van het Damsterdiep en leggen niet veel later aan tegenover het dorpshuis van Garmerwolde voor de nacht. Opvallend verschil met een grote stad als Utrecht is dat iedereen die langsloopt ons even aanspreekt. Groningers blijken een stuk minder stug dan de volksmond altijd beweert.
Vrijdag
Vandaag rest ons voornamelijk nog het afvaren van het Damsterdiep om in Delfzijl te komen. Dat betekent een groot aantal vaste en zelf te bedienen beweegbare bruggen in allerlei soorten en maten. Het is weer eens wat anders als droogvallen en vooral tijdrovend. Bij elke brug moet of de mast worden gestreken of we moeten aanleggen om onze eigen brugwachter aan de wal te zetten, de brug zelf openen, er doorheen varen, de brug weer zelf sluiten en tenslotte weer aanleggen om onze eigen brugwachter op te pikken. Ondanks dat er door de vele begroeiing langs de wal weinig valt te zeilen, hoeven we ons daarom niet te vervelen. Bij de allerlaatste brug in Appingedam varen we helaas nog de laatste overgebleven kunststof stootwil lek tegen de remmingwerken. Als we de zeesluis in het Eemskanaal bij Delfzijl uitkomen merken we dat er buiten nog steeds een harde wind staat. We leggen aan bij de steiger van Rijkswaterstaat, maken schoon schip en dragen alles over aan Bernard. Doel bereikt en de week zit er weer op.
Het eten tijdens de week was uitstekend. De beste rijsttafel ooit gegeten aan boord. En dat ondanks dat de maaltijden regelmatig werden opgeluisterd met gedetailleerde verhalen uit de medische sector en het leven van proefdieren in de onderzoekswereld van enge ziektes. Als schipper heb ik een ontspannen week gehad dankzij een bemanning die weinig uitleg en instructie nodig had om overal veilig te komen en te gaan.
Week wadvaren van 18 t/m 25 augustus met: Peter, Simon, Maud, Bart, Ellen, Maaike, Jasper, Joep en Niels
Ik had wel vaker gevaren op de lemeraak van mijn opa en oma en in kleinere bootjes. Maar nog nooit op 't wad en ook zeker niet een hele week gevaren. in 't begin viel 't me wel tegen dat je de hele tijd moest bukken als je binnen was want dat was in de lemeraak nooit maar na een tijdje went dat wel. Ook heb ik veel geleerd van zeilen en niet alleen van de schipper maar van alle meevarende. Ik vond 't droogvallen erg leuk en zeker als je je bedenkt dat je eigenlijk over de bodem van de zee loopt. Verder heb ik een stuk natuur gezien wat ik niet kende. Het was een heel gezellige groep waarmee we 's avonds vaak een spel speelden zoals blufpokeren.
Ik heb zeker genoten en wie weet tot een volgende keer!
Groeten Niels
Deze keer een foto impressie van de wadweek met Bernard, Jette, Henk, Marjon, Simon, Robin, Job en Gert-Wim.
Reactie van Marjolijn Olijdam op 27 augustus 2007 om 13:54 uur
Gert-Wim, leuke foto’s! Doe je aan (na)bestelservice? Groet, Marjon
Twee jaar geleden vroeg mijn dochter Jikke of ik niet eens zin had om mee te gaan op een skûtsje. Nou dat leek me wel wat en heb toen een heerlijk zeilweekend gehad (eind oktober 2005) op het Markermeer met de Vriendschap. Maar toen had ik wel meteen de behoefte om die mooie boot (sorry schip) eens op de Waddenzee mee te maken. Deels omdat zo’n skûtsje daarvoor gemaakt is en deels omdat de waddenzee gewoon een heel mooi en uniek natuurgebied is.
Vrijdagavond (29 juni 2007) waren de meeste mensen (Rob, Coby, Jikke, Robbert, Joost en ik) al aanwezig in Herbaijem. Zaterdag kwam Esther de ploeg nog versterken. Gezien de verwachtte wind op zaterdag en zondag hebben we gekozen voor een tocht naar de koffiebonenplaat op Terschelling. Dat is de meest oostelijke punt waar je normaal gesproken niet zo makkelijk kunt komen.
Rob de schipper had al inkopen gedaan op vrijdagavond voor de rest van het weekend en toonde zich een goed inkoper en een goede kok. We hebben o.a. heerlijk genoten van zijn gebakken eieren met spek van slager Blom!
De heenweg op zaterdag was met een goede westenwind en twee reefjes in het grootzeil heel snel. Zonder overstag te gaan vanaf Harlingen waren we rond de middag al voor anker vlak bij de kust van Terschelling.
Van tevoren hoopte ik dat we zouden droogvallen op het wad, dat leek me zo’n mooie belevenis! Wat ik me niet gerealiseerd had hoeveel gereken daarvoor nodig is. Als je ’s morgens een bepaalde tijd wilt vertrekken moet je dan bij opkomend water op dat moment voldoende water hebben onder de boot. Dan moet je terug rekenen waar je die avond ervoor het anker moet laten vallen. En dan maar hopen dat je de tabellen goed gelezen hebt en voldoende rekening gehouden hebt met stroming, springtij en wat niet meer. Spannend allemaal!
Zaterdag hebben een heerlijke wandeling over het wad naar Terschelling gemaakt en via het Noordzeestrand weer terug naar het wad waar de Vriendschap inmiddels volledig drooggevallen was.
Tijdens de wandeling op het wad voelde Jikke kokkels onder haar voeten. Na de wandeling hebben we een paar emmers gevuld zodat we zondag na terugkeer in Herbaijem nog een heerlijk hapje hadden!
Na nog een avondtochtje zijn we opnieuw voor anker gegaan met de bedoeling de volgend ochtend op tijd weg te kunnen zijn. Je gaat dan slapen op een deinend schip en de volgende ochtend nog in mijn bed duurde het een tijdje voor het tot me doordrong dat ik helemaal geen geklots hoorde en dat we volledig stillagen, prachtig! Gelukkig kwam het water weer op volgens de planning en konden we op tijd vertrekken
De terugtocht op zondag was lastiger omdat we veel overstag moesten en bij hoogwater over een zandplaat heen moesten zijn.
Maar ook dat verliep volgens planning zodat we op tijd weer in Herbaijem terug waren om te genieten van de kokkels en van de mooie herinneringen
Voor mij een onvergetelijk weekend, door de goede sfeer in de groep, het prachtige skûtsje, de goede wind en die prachtige wadden!
23 juni vertrekken we vanuit Herbaijum. De lucht ziet er dreigend uit. De voorspellingen zijn windkracht één tot drie. Later 4. En buien. En die hebben we gezien. 
Aan boord waren Rob en Ivo. Eefke en Rens hadden ook aan boord moeten zijn, maar Rens moest de burgermeester ontvangen op school, en Eefke had nog een repetitie op school voor haar eindvoorstelling. Zij zouden later alsnog aan boord stappen. Dat beperkte ons wel enigszins in de mogelijkheden.. Afspraak was 5 uur in Kornwerderzand.
11 uur voeren we uit de haven van Harlingen. Een uur na hoog water. En inderdaad, heel weinig wind, en veel buien! Nou ja, eigenlijk geen wind en een wolkbreuk. Maar goed, na een tijdje gedobberd te hebben en toen we echt bijna verzopen waren, klaarde het op. De wind nam wat toe, en opdrogend in het zonnetje zijn we een eind verder gezeild en hebben het schip een eind buiten Kornwerderzand gelegd. Daar hebben we liggen slapen op dek. Best lekker. Rond een uur of 3 zijn we verder gezeild, de haven van Kornwerderzand in. Daar kwamen we aan om 4 uur. Weer een uurtje gewacht, Eefke en Rens aan boord genomen, die vervolgens naar binnen zijn gegaan (Het was frisjes) en pas weer boven kwamen toen we vast zouden gaan lopen, dat wilden ze wel zien. We zijn vastgelopen in de buurt van het gasstation. We wilden zo snel mogelijk vast lopen, het was al afgaand tij, en we wilden zo lang mogelijk droog liggen, maar we wilden ook achter een bank liggen. Dit is niet helemaal gelukt. We lagen wel redelijk hoog, maar niet achter een bank. Hadden we toch iets te vroeg besloten om te stoppen.. Afijn, na lekker gegeten te hebben zijn we vroeg ons bed ingedoken. Rob heeft nog behoorlijk wakker gelegen van het gebonk. Ik had zelf wat examenfeestjes achter de rug en was moe genoeg om er doorheen te slapen. Eefke en Rens hadden ook niet echt last gehad van het gebonk.
Zondag lekker uitgeslapen, Eefke en Rens zijn het wad gaan verkennen op zoek naar droge stukken grond. De wind was nog iets toegenomen. Op de fok zijn we voor de wind teruggevaren naar Harlingen. Rustig terug naar Herbaijum gezeild; opgeruimd en weer naar huis. Ondanks dat we niet erg ver zijn gekomen toch een lekker weekend gehad! Ik moest toch maar vaker gaan zeilen!
Moet ik er natuurlijk wel bij zeggen dat Eefke en Rens fantastisch geholpen hebben met zeilen hijsen, aanleggen en zo.
16 juni Om negen uur vertrokken uit Herbaijum.
We hebben het tij en de bruggen mee. Om 10:00 uur water tanken in de sluis. Rob had al reeds boodschappen gedaan. Nog een halve dieseltank moet meer dan genoeg zijn. Zeilen hijsen en koers gezet naar Vlieland. Twee rifjes in het grootzeil en eentje in de fok blijken niet te veel. Windkracht 5 met harde vlagen, regenbuien en zonneschijn wisselen elkaar af. Terwijl we de echte buien gelukkig boven (Duits) land zien hangen met zwarte sluiers en felle lichtflitsen.
Aan boord zijn Rob de Schipper, Rob, Joep, Ger Wim en Maarten. Een hengstenbal dus. Dat heb ik in 5 jaar varen nog niet meegemaakt allen maar mannen op de vriendschap. Ondanks de vriendschap missen enigen onder ons wel de vriendinnen. Alhoewel alleen koffie zetten in plaats van 3 soorten thee is ook wel eens plezierig.
Rob wil een nieuw route proberen. In plaats om noordelijk van westelijk langs het gasstation naar Vlieland te varen kiest hij een nieuwe route om ten oosten van het platform te varen. Dit moet volgens Rob mogelijk zijn volgens de kaarten van dit jaar. Want er is heel wat veranderd op het wad. De ondieptes zijn dieper geworden en zo is het schuitegat “verdwenen”.
We houden de wind op gevoel in de zeilen want het vaantje en het zwaantje zitten vast. Daar zullen we later wat een doen.
We komen een heel eind onder het gasstation bij Vlieland door maar stuiten toch uiteindelijk in de branding, die al van verre zichtbaar is. We vallen af naar het Oosten om om deze zandplaat heen te varen. Dat lukt zonder te stranden. Een nieuwe route is ontdekt naar Vlieland Hoera voor de Schipper. Hierdoor zijn we wel een uurtje later bij Vlieland dan gepland waardoor we om 15:00 uur bij laag water droogvallen voor de laatste plaat voor de kust van Vlieland. Tijd om het vaantje te “repareren”. Een scheutje olie zal wonderen moeten verrichten.
De mast wordt gestreken maar helaas misgevangen. Met een bons komt deze op de roef terecht. Gelukkig ging er niets stuk of toch? Het vaantje, wat is daar mee gebeurt. Gebroken, op twee plaatsen, van zijn voetstuk gevallen en haar staart gebroken. Geen tape aan boord dus het zwaantje gaat mee naar huis.
Na een overheerlijke paste maaltijd van Rob, een recept met penicilline, gaan we ons opmaken om met de fok de laatste mijl naar Vlieland af te leggen om daar voor de nacht voor anker te gaan.
’s Avonds met de leukotea naar de wal geroeid voor een wandeling over het eiland.
De nacht slapen sommigen slecht vanwege het noodweer en gebonk van het schip. Ook nu weer ging het allerslechtste weer aan ons voorbij. Het noodweer ging over Terschelling en naar later bleek waren de schepen die daar in de haven lagen blij dat zij niet buitengaats lagen….
Zondagochtend vanwege het tij op tijd vertrokken richting Harlingen. Ditmaal via de vertrouwde route boven het gasstation doorgevaren. Na tweeeneenhalfuur varen, ja, je leest het goed, bereiken wij de kust bij Harlingen. Geen sterke verhalen van de mannen maar werkelijkheid. Stroom mee, wind mee, alles mee. Een nieuw snelheidsrecord.
Na een uitgebreidde lunch varen we terug naar Herbaijum om daar een heerlijk weekend af te sluiten.
Pinksterweekend 2007: laag water rond 12 uur. ’s Nachts dus heerlijk hoog en droog. Overdag uren tijd om een boekje te lezen, wad te lopen, schelpen te rapen, appeltaart te eten, te klaverjassen, (nog meer) te slapen, of … in het (ouderwetse) papieren logboek te schrijven. Maar daar heeft volgens mij niemand aan gedacht ;-(
Zaterdagochtend stap ik om half acht in de trein naar Leeuwarden. Vrijdagavond te lang aan het bier gezeten. Ik klok een paar liter water naar binnen en slaap in de trein verder. Die keren dat ik m’n ogen open doe, zie ik donkere wolken, en spatten de regendruppels tegen de ramen van de trein. Fijn vooruitzicht ;-( In Leeuwarden neem ik de bus naar Lauwersoog. Rond half twaalf arriveer ik bij De Vriendschap.
Vivienne is – via Groningen – net voor mij gearriveerd. De rest van de bemanning heeft zich vrijdagavond en eerder op de ochtend al verzameld. Joost was vrijdagavond, met de laatste bus uit de bewoonde wereld, de eerste. Daarna kwamen Peter, Maaike, Annelies en Willemien. En ‘s ochtends rond een uur of vier plofte Jasper, die vrijdag nog in Italië was, in zijn kooi.
Nog wat koffie en boterhammen vertrekken we. De boodschappen zijn al gedaan en er is een auto naar Herbajum (ons reisdoel) gebracht. Ieder van ons heeft wel een weersvoorspelling gezien of gehoord. Het belooft een rustig, maar nat, weekend te worden. Windkracht 3, dáár zijn we het over eens. Echter, uit welke richting, dáár zijn de voorspellingen tegenstrijdig in.
We varen met laag water de sluis uit, de Zoutkamperlaag op. Een lekker windje uit het noordoosten. En ook de zon laat zich af en toe zien! Mooie Nederlandse luchten. En rust! Het Wad is verlaten. Zeilend Nederland ligt blijkbaar liever in de haven! Zonde!!! We zijn echter niet de enige. Bij de derde of vierde boei van het Wierummerwad liggen twee schepen te wachten op meer water. Ook wij lopen vast. Tijd voor lunch. Vivienne en Joost Roeien in de Leukotea (?) naar een mosselbank verderop. Als we weer los zijn pikken we hen én twee emmertjes mosselen en oesters op. Af en toe schuiven we nog even over een hobbeltje. Als alle anderen nog op het wantij liggen te wachten, liggen wij al achter het anker op de Bosplaat bij Ameland.
We roeien - in ploegendienst - naar de kant. Dat valt niet mee met 4 coaches aan boord. Rondje rechtsom, stukje rechtvooruit, rondje linksom… Jasper schiet er een fotosessie van. We bekijken de slenk, eten lamsoor en zeekraal, krijgen baggerpoten, en spotten wat vogels. Jasper en Annelies roeien in recordtempo terug. Vivienne is inmiddels al begonnen met koken. We eten een heerlijk rijst-prutje. De salade van lamsoor valt tegen. Ook roergebakken wordt het niet meer lekker.
De volgende ochtend vroeg op! De regen tikt op de boot. Dat bevordert mijn opstaan niet. We hebben voorspeld dat we rond half zes los komen. Het wordt een half uurtje later. We hoeven gelukkig dus geen haast te maken. De dames uit de dirk (Maaike, Annelies en Willemien) zijn toch te langzaam en missen het vertrek. Morgen herkansing
De wind komt nog steeds uit het noordoosten, maar is wel wat steviger dan zaterdag. Het regent vrijwel onophoudelijk. We vliegen op het fokje onder Ameland door. We snijden een stukje af over het natuurgebied. Ondanks dat zien we géén zeehonden! Misschien gaan we te hard??? Soms wel 7 knopen! Maaike luistert een weerberichtje. Wie raad de kans op regen goed? 44%. Nou, wij hebben ons deel wel gehad! De voorspelling geeft ook een storm met windkracht 8 voor de volgende dag. Peter besluit door te gaan naar het Groene Strand. Dan kunnen we desgewenst vanavond nog door naar Harlingen. Geen schelpen van Het Oerd dus. Ook Terschelling vliegt voorbij. Het blijft regenen. De wind trekt aan. We sjezen dus door. Rond twaalf uur snokken we op het Groene Strand. Natte schoenen, natte sokken, natte broeken, natte truien en t-shirts… Tijd om op te drogen en warm te worden.
We vallen droog. Weer tijd voor van alles. Het wordt zelfs een beetje droog buiten! Annelies, Jasper, Maaike, Vivienne en Willemien gaan in West-Terschelling appeltaart eten. Voor de achterblijvers nemen ze een stukje mee terug. Wat een luxe! De Vriendschap heeft veel bekijks van strandwandelaars.
Rond vieren halen we het anker weer op. We varen door naar het Franse Gaatje. De voorspelde windkracht 8 blijkt vals alarm. Morgen zullen we op ons gemakje terugvaren naar Harlingen. We ‘vliegen’ weer alleen op het fokje. Weer geen zeehonden ;-(
Rond zessen varen we vast. Het is dan ongeveer 2 uur voor hoog water. We gaan uitgebreid aan de borrel. Dat hebben we wel verdiend! Daarna moeten de oesters er aan geloven. En dan de mosselen. Helaas gaan we bonken als we echt droogvallen. En dan is er ook nog andijviestap (met kaas, spekjes en een lekker crème fraiche - dillesausje). Ruim 3 kilo’s aardappelen. De pan gaat schoon leeg. Annelies, Joost en Peter duiken in bed. Peter neemt Linda mee. Na een spelletje klaverjassen, valt ook de rest om van de slaap.
Weer vroeg op. Om zes uur hebben we al lekker rustig ontbeten. Wat zou ik een hoop tijd hebben, als ik dat thuis ook zou doen! We varen een uurtje lekker. En spotten onze eerste, tweede en nog meer zeehonden! Helaas, al snel daarna zakt de wind in. We hebben ook nog eens een langere terugweg - via de Inschot – verkozen ;-( De motor gaat aan. Het zeil mag gelukkig blijven staan tot aan de haven. Zo ziet het er in ieder geval goed uit
Rond half elf zijn we bij de sluis. Vivienne haakt af, ze is vanochtend wakker geworden met migraine. Joost vergezelt haar naar de trein. De Vriendschap is rond 12 uur Herbajum. We maken schoon en verorberen de rest van de scheepsvoorraad. Jasper neemt nog een duik (modderbad?).
Als we naar de auto lopen, vallen de eerste druppels. We rijden met de auto van Peter naar Lauwersoog. Maaike ligt al na 5 minuten in coma. Ook Annelies, Jasper en Willemien houden uiteindelijk hun ogen niet open. In L’oog staan de auto’s van Maaike en Jasper. Onze wegen scheiden. Ik rijd met Peter mee naar Gouda. Het is noodweer op de snelweg. Enkele malen kunnen we de auto’s voor ons nauwelijks zien. In de Flevopolder zakken mijn ogen langzaam dicht. Ook Peter kan wel een cappuccino gebruiken. En dan zijn we in Gouda. De auto ruikt zijn thuis en neemt de afslag naar huis in plaats van naar het station! Een half uurtje later stap ik moe en voldaan onder de douche! Snel een wadweek reserveren! Dit vraagt om meer!
Reactie van Rob Meerwijk op 14 juni 2007 om 16:17 uur
Mooi avontuur! Eens kijken wie dit weekend wil schrijven…
