Logboek

15 juli 2012
in Wadweken

Wicca week 2012

Zaterdag 22/6: Oerol 2012 heeft een windkracht 7 staartje en Vriendschap ligt in de haven van Terschelling te wachten op de nieuwe bemanning, die met Doeksen of de EVT arriveert. De wolkjes waaien hard over als Arnoldine, Ruth, Janneke , Pieter, Joep, Aletha en Bernard (schipper) hun wensen en vooral beperkingen t.a.v zeilen kenbaar maken op het achterdek. Zere schouders, rug, oververmoeidheid overheersen op het bedaardenbootje.

Eerst nog een voorstelling Seasaw bijgewoond op de dijk. We hebben geen toegangskaartjes.Aletha en Joep liggen al enige tijd te wachten in het gras uit te rusten terwijl de dansers steeds dichterbij komen, Ruth komt van rechts over het fietspad aangewandeld. Bernard Pieter en Janneke pretenderen nergens vanaf te weten; turend over het water naar de vogeltjes. De organisatie staat oogluikend toe dat we ons onopvallend bij het publiek aansluiten. Het is tenslotte openbare fietspad. Vol bewondering kijken we naar de souplesse en lichaamsbeheersing van de dansers en het vertrouwen dat de een de ander precies getimed opvangt. Hadden wij nog maar zulke jonge getrainde lijven..

's Avonds patat eten en naar de Stay Okay voor een optreden van de Avondturen, verhalen begeleid door bandje. Ook leuk maar wel veel woorden..

Zondag 23/6: Met ZW 5-6 dwars overal overheen ( volgens Arnoldine) in 4 uur naar Nes gevaren. Veel nattigheid en een test voor onze regenkleding. Een geep sprong in het gangboord, dat had de vis beter niet kunnen doen. "Is ie eetbaar?", vroeg Bernard. "Ja", zie de opperheks, waarop de schipper naar voren stoof en de vis met beide handen stevig vasthield terwijl Ruth de kop eraf sneed ( met excuses). In een oogwenk was zijn lot bezegeld, vissoep.

Mooie ankermanouvre op zeil op het strandje net achter de veerboot en snel de kachel opgestookt.

Maandag 24/6: Ontbijten met verse broodjes van de bakker. Nes verkennen, kachelhout jutten. Voor je het weet stond het water rond het schip weer 1,5m hoog en kost het alle moeite om het pallet boven je hoofd droog te houden- niet dus. De kleren wapperen droog. De wind waait te hard voor een partijtje kruisen en we wachten en gaan vlak voor LW nog een mooi klapje maken en eindigen in het Dantziggat. Op het fokje tussen de de hoge banken met veel zeehondjes en iedereen gaat tevreden slapen.

Dinsdag 25/6: De volgende ochtend "op de tast" zonder betonning terug gevaren met de ebstroom mee. Aan de andere kant van het Amelander Gat wachten we op hoger water en stroom mee. Koffie met sucker bolle en een slaapje. De grijze lucht trekt open. We varen onder Terschelling door over platen en de zon komt te voorschijn. De luchtspiegelingen zijn prachtig. De brandaris lijkt 2 maal zo lang, de witte duinen lijken wel krijtrotsen. We laten ons tot stilstand komen in het Fransche Gaatje. Het zwaard heeft een spoor getrokken van de geul tot op het zand van de richel. Als blijde kinderen dartelen we in het zonlicht en het afvallende water. Aletha en Joep lopen naar het hutje van de vogelbescherming. Een vereenzaamde vrouw komt hen bijna huppelend tegemoet met de vraag of we misschien iets te vragen hebben.. Ze was bijna gek geworden van de harde wind en wij zijn de eersten die haar in haar zelfgekozen eenzaamheid komen opzoeken. Na de befaamde courgettesoep van Arnoldine en macaronisalade van Bernard is het een prachtige windstille zomeravond. Na het eten gaan Pieter, Ruth en Aletha op oesterjacht met komen terug met een een AH tas vol boodschappen. De cassiere was nergens te vinden. We besluiten nog even in het paradijs te blijven. De zon gaat prachtig onder achter een roze veren deken.

Woensdag 26/6: Er heerst een gespannen sfeer aan de boord, we smeden plannen voor een kunstroof op Vlieland. Twee "Bugels" liggen in het dorp opgeslagen bij het duo drijfhout en een derde bij het posthuis. Onder het mom dat het brood op is gaat een groepje van 4 aan de wal en splits zich op. Bernard is verantwoordelijk voor de vluchtroute met de leucothea. Al snel komen Ruth en Joep terug met de buit, welke onder het bed voor de mast wordt verstopt. Dan varen we door naar de baai onder het Posthuis. Janneke weet hier goed de weg. Onopvallend lopen we in vuile kleren over asfalt naar het juppie Posthuis; nietsvermoedende fietsers worden begroet en een enkeling zegt wat terug. Hoe zouden ze ons beschrijven in hun getuigenverklaring? Na een ijsje op het terras te hebben gegeten, eist Ruth brutaal haar schilderij op, wat hier al een aantal maanden stond te drogen. Koelbloedig nemen we nog een duik in de Noordzee en keren terug aan boord met de buit. Nu moeten we alleen nog zien dat we de schilderijen in het kerkje van Oldenzijl krijgen voor een tentoonstelling. 's Avonds worden oude zeekaarten creatief ingekleurd met spreuken van de week.

Donderdag 27/6: Pieter, Joep en Ruth en Janneke en Bernard zijn al vroeg uit de veren varen stilletjes weg van het eiland van 03:00 tot 04:00uur naar dieper vaarwater. Nog ff terug naar bed en dan met laag water voor het eierlandsche gat, de steiger van de vliehorst ziet er indrukwekkend uit. Het water is kalm en de vuurtoren van Texel is een mooi baken. Ter vermaak zetten we Pieter af op het strand voor een ochtendwandelingetje en pikken hem even verder weer op. We lopen vast op een bank, prima zand voor een sweinstein druip kasteel bouwen. Met schepje en emmertje komt ieder weer tot zichzelf. We lopen deels ontbloot een pentagram terwijl de achterblijvers aan boord denken dat het om een dansvoorstelling gaat. We schuifelen over de platen tot er geen land meer in zicht is door " the middle of nowhere" en gaan voor anker naast een prik in het amsteldiep. Haren wassen en uitgebreid borrelhappen.

Vrijdag 28/6: Uitslapen to 09:00u en op het fokje terug, verplichte getijde break met koffie als we vastlopen. Met ruime wind door naar de zuiderhaven van Harlingen. Iedereen is weer uitgewaaid en opgeknapt na een weekje zwerven op het wad.*

Aletha

PS iemand nog leuke foto's?

4 mei 2012
in Wedstrijden

Mattenschippersrace 2012

Vanuit het mooie voormalige Zuiderzeestadje Blokzijl startte zaterdag de jaarlijkse Mattenschippersrace. Tijdens deze zeilwedstrijd leggen traditionele zeilende vrachtschepen het 'rondje Zwartsluis' af door middel van zeilen, bomen en jagen. Wij hadden als 8e startpositie geloot van de 12 schepen in de lichte klasse (voornamelijk skûtsjes). Anderhalf uur daarvoor waren de 6 schepen in de zware klasse al vertrokken. Een drijfnatte start, maar gelukkig klaarde de lucht rond een uur of half 11 op en wakkerde de wind aan tot windkracht 5!

Op de Beulaken Wijde, hadden we al heel wat scheepjes voorbij gelopen, cq geboomd en gejaagd en lagen we als 4e in het veld! Met een stevige bries hard naar de overkant, waar de brugwachter mooi op tijd draaide voor het aanstormende scheepje.

Op de passantensteiger van de jachthaven van Zwartsluis kon een mat worden opgepikt, beschikbaar gesteld door hoofdsponsor Interfloor. De halfwinder (met windkracht 5) na de sluis bleek ook een goede zet, we liepen plots uit op de Dankbaarheid. Bij Vollenhove werd er strak opgekruisd en mochten we zeilend door de brug. De brugwachter keek ff de andere kant op.

bedankje voor de fantastische brugwachter

Nu alleen nog de mast strijken en met de jaagploeg op de wal trekken om de concurrentie voor te blijven.

Om 15:45 finish bij het steigertje en vervolgens boomden wij uur de havenkom van Blokzijl weer binnen onder luid applaus, want: we zijn 1e geworden!!

hierna klein deukje gevaren in de koninklijke sloep van de organisatie-sorry

Na de verrukkelijke borrelhapjes en jaarlijks soep van Antonin vierde de bemanning tot diep in de nacht feest in het cafe van Ens.

Vlootvoogd Hoekstra kon 's avonds de verdiende winnaar Bernard van Hemert de begeerde wisselprijs overhandigen: een uit de kluiten gewassen vaarboom van zo'n twee meter. Op die vaarboom staan alle namen gegraveerd van de winnaars en de vlootvoogden sinds de eerste race in 1996 werd gehouden.
Aletha

4 mei 2012
in IRER, Platbodemzeiltraining

Trainingsweekend IRER 21/22 april 2012

Aan boord: Bernard en Martijn (gastschipper), Yoram, Jesper, Simon, Louisa, Cornelis, Aletha

Overvaren van Workum naar Nederland

Cornelis is de eerste aanmelding die via Google search de In Rep en Roer website had gevonden. Louisa en Cornelis waren nieuw aan boord van een skutsje, maar niet geschikt als DDS, dat bleek al snel, want beide hadden enige zeilervaring. Martijn was gevraagd als trainingsschipper en hij wierp zich tevens op als domme deelnemer simulant voor de schippers in opleiding IRER. Met grijze hemel en regen buien boomden we weg uit Workum. Voortdurend kreeg een andere schipper de leiding over de bemanning: kaart lezen, plan trekken, heldere uitleg en instructies geven en vooral overzicht houden was het leerdoel. Maar ook altijd een alternatief vooraf bedenken, wat als....de wind draait.. wat als de brug niet op tijd opengaat... wat als je aan lager wal geraakt... Oeps! Er zit ook nog een 3e dimensie aan een schip; nl een 13 meter hoge mast. Schipper worden valt nog niet mee.

Martijn had een aantal leuke opdrachten in petto; varend aanleggen aan een willekeurig steigertje bij ... ( Jesper en Simon); schip vastlopen op het strandje (Louisa), man over boord- stootwil op open water ( Simon), de brug en sluis met tegenwind (Yoram). Jaagploeg op de wal ( Simon). Mast strijken en hijsen (iedereen). Elke manouvre werd nabesproken. Maar het hoogtepunt was toch wel het met z'n allen prutsen in een klein vaartje met 3m killend grootzeil hoog aan de wind. Om de moeilijkheidsgraad nog wat te vergroten af en toe een luwte of een pijp of praam; alsof het vaartje nog niet smal genoeg was.

Gelukkig liet Nederland (gehucht iets ten noorden van Blokzijl) zich weer van zijn mooiste kant zien, rustig bomend in het avondzonnetje kwamen we onder het lage bruggetje door. Ooievaar op z'n nest en een begroeting van kwakende eendjes. Het was weer prachtig voorjaar, bedankt boer Jacob, dat we daar elk jaar weer mogen liggen het weekend voor de mattenschippersrace.

Aletha

25 september 2011
in Weekeinden

Weekend van 11 september 2011

Bernard, Aletha, Eric, Florian, Paul, Joep, Marjon, Michel en Prospero

In twee dagen en een avond zijn we van Workum naar Holwerd gezeild. Prachtig weer en zaterdagnacht drooggevallen op het wad onder een schitterend schouwspel van omweergeflits. Zondag iets meer wind, zon en met lunch op het dak. We hadden twee elfjarige aan boord, Prospero en Florian die voornamelijk aan het roer hebben gestaan en geleerd hebben te navigeren. Tijdens het droogvallen garnalen en krabbetjes gevangen (en weer losgelaten). Het was een bijzonder en schitterend weekend met buitengewoon prettig en vriendelijke mensen!

Geplaatst door Michel

17 september 2011
in Wedstrijden

Kleine skutsje wedstijden Goingarijp 2011

Aan boord: Bernard (schipper), Peter, Wouter, Eefke, Aletha, Coby,Vivienne

Goingarijp 2011: 9 schepen, 5 wedstrijden, prachtig weer, wat wil je nog meer. Hoogtepunten van de race waren de uitstekende startposities die Vriendschap wist te veroveren. Behalve dan die ene keer toen een deel van de bemanning nog in het water lag; terwijl het 10 min sein klonk. Oeps..

Aan het einde van een zonovergoten race met (in)spannende momenten; ging de wind liggen en trokken Coby en Peter het skutsje al zwemmend naar het oergezellige haventje van Goingarijp. Schipper Martijn R (Gudsekop) en Bernard kochten nog snel de complete voorraad ijsjes op welke aan dek zij en zij met Gudsekop gretig werden afgenomen en verobert. Een zwoele gezellige avond op het terras van de Klokkestoel volgde. Het captains diner werd dit jaar opgeluisterd door een accordeonspeler. Het spetterende optreden zoals in voorgaande jaren van de Briljantjes werd wel een beetje gemist door onderstaande.

Zondag ondanks de mooiste start toch geen winnende positie omdat we werden weggebracht bij de benedenwindse boei. De vriendschappelijke doch fanatieke wedstrijd ten einde; dropte Vriendschap een deel van de bemanning voor de prijsuitreiking, terwijl de overigen Vriendschap weer naar Workum zeilden.

Met stijve spieren en zere handen werd de werkweek opgestart; maar het heerlijke gevoel na een enerverend weekend laat zich niet zomaar verdringen door het dagelijks bestaan. Volgend jaar weer wat mij betreft!

Bedankt allemaal!

Aletha

Uitslagen Skutsje Wedstrijden tot 15m 2011

No.	Naam	Punten	Race 1	Race 2	Race 3	Race 4	Race 5
1.	Doeke van Martena	5.0	1	1	(2)	1	2
2.	Gudsekop	9.0	(5)	2	1	3	3
3.	De Hinde	12.0	2	(6)	4	2	4
4.	Nooit Gedacht	15.0	3	(7)	3	4	5
5.	De Jonge Durk	16.0	6	3	6	(7)	1
6.	Vriendschap	18.0	4	4	5	5	(6)
7.	Buten Verwachting	25.0	(7)	5	7	6	7
8.	Oeral Thus	33.0	8	(9)	9	8	8
9.	De Bonte Joost	34.0	(9)	8	8	9	9

29 augustus 2011
in Naturistisch

Naturistenweek augustus 2011

Opvarenden waren Paul en José, Hans, Ralph, Janneke en schipper Rob.

Het was een dynamische week, de wind kwam uit alle hoeken van de windroos en varieerde in kracht tussen bladstil en 5. Ook de neerslag was wisselend, steeds weer berichten luisteren en plannen aanpassen. Meest hebben we het droog gehouden. Hans en José hebben de hele week heerlijk voor ons gekookt, José heeft veel thee, koek en andere hapjes voor ons gemaakt. Paul zorgde voor de muzikale omlijsting en Ralph, Janneke en Hans mochten met de touwen en zeilen spelen. Zoals al haast gebruikelijk zorgde Janneke vaak voor de koffie. Rob heeft ons allemaal geleerd hoe je een touw op een kikker belegd en heeft ons veilig en gezellig door deze week heen gezeild, hulde!

Naturistenweek augustus 2011

Het oostwad

We stapten op in Lauwersoog, Paul en José waren vrijdagavond al gearriveerd, de anderen kwamen op zaterdag, na het doen van de boodschappen zijn we voor de wind op de fok naar het Simonszand gevaren. Droogvallen, wandelen en zeehonden kijken. Het was heerlijk weer, een mooie start. Op zondag zijn we naar de Engelsmanplaat gegaan, met vol zeil tegen de wind in, prachtig zeilen. Zowel de Engelsmanplaat als het Simonszand worden jaar na jaar kleiner. Verschillende mensen gingen wandelen over de Engelsmanplaat, Janneke bleef wat lang met een vogelwachter praten en kwam daardoor later terug dan ze leuk vond, het water was inmiddels tot kniehoog gestegen.

Windstil

Op maandag zijn we naar Ameland gevaren, maandagavond hebben Ralph, Hans, Paul en Janneke het eiland onveilig gemaakt, ze kwamen terug op het schip met een mooi nieuw spreekwoord: ‘komt tij, komt raad’. Dinsdagochtend hebben dezelfde heren samen met José boodschappen gedaan. Rob heeft ze met het bootje van de dijk afgehaald. Voorzien van proviand konden we weer verder. Buien dreigden, dus goed ingepakt zijn we van wal gestoken, Janneke mocht aan het roer maar toen de veerboot onverhoeds vertrok heeft Rob het gauw van haar overgenomen. Deze dag dreigden van alle kanten buien maar we zijn er goeddeels tussendoor gezeild. In de loop van de middag werd het windstil, zo stil dat Janneke naast de boot kon gaan zwemmen. Paul is pannenkoeken gaan bakken en met een stilhangend zeil hebben we dat allemaal lekker opgegeten. Toen kwam er toch weer iets wind en konden we verder. Uiteindelijk moesten we op de motor, nauwelijks wind en tegenstroom. De Koffieboonenplaat lag vol met zeehonden, een prachtig gezicht. We zijn op de rand van de Boschplaat drooggevallen, heel weids en mooi. Tijdens de borrel speelden een paar zeehonden in het ondiepe water achter ons, de hele avond bleef het droog en warm.

Naturistenweek augustus 2011

Het groene strand

Woensdag zijn we op het groene strand van Terschelling gearriveerd. Paul had inmiddels ernstig last van zijn knie maar de huisarts had pas ’s middags om 4 uur tijd voor hem, toen is er een afspraak gemaakt met de huisarts in Workum. Op Terschelling hebben verschillende opvarenden gewandeld en/of het dorp bezocht, het was heel de dag mooi weer. Rob heeft zich verbaasd over een tjalk naast ons die het anker al had gehesen voordat het water hoog genoeg was. Kennelijk is deze tjalk toch weggekomen want een deel van de dag zeilde het schip vlak bij ons. Het was heerlijk zeilweer maar we voeren wel recht op een dikke bui af. Ineens begon het te plenzen. Alle schepen om ons heen streken de zeilen, alleen de Vriendschap heeft de bui onder vol zeil doorgemaakt. Achteraf zei Rob dat het zo hard regende dat hij het voorschip niet meer kon zien… Het was in ieder geval heel veel hemelwater, toch ook mooi, het zeewater werd haast vlakgeslagen door het vele water van boven, de lucht had bepaald een vreemde kleur, het had iets indrukwekkends. Na de bui een prachtige regenboog. Toen kwam de zon weer door, konden de natte jassen en broeken weer uit en zijn we verder gezeild naar Kornwerderzand en daar aangelegd.

Naturistenweek augustus 2011

Weer thuis

Op vrijdagochtend om zeven uur door de sluis en nog een laatste stukje zeilen over het IJsselmeer, zeilen netjes oprollen, schoon schip maken en auto’s ophalen. Het was weer een fijne week.

Naturistenweek augustus 2011

13 juli 2011
in Wadweken

Wicca week 23-29 mei 2011

Aan boord: Ruth, Marthe-Marie, Edith, Arnoldine, Janneke, Rien, Aletha en Bernard (schipper)

Na een korte kennismaking aan boord, werden de taken verdeeld en boodschappen gehaald. De groenteboer in Workum maakte er een voorstelling van door zich achter een lang optelsommetje te verbergen i.p.v zijn kassa te gebruiken. Bij de wijnkeuze werd Janneke overgehaald toch aan boord te blijven.

Op naar de waddenzee. De Lorentzsluis door bedacht de schipper dat er nog wat gaatjes tijdelijk gedicht moesten worden in de dirk, waar de nieuwe stuit nog vastgemaakt moest worden. Gewapend met een theedoek ging Aletha naar beneden, al snel overmand door het geklots van de golven; gevolgd door gekots op het bed van de schipper. Met een lichte koerswijziging werd de waddenzee wat rustiger en kon ik het lek laten voor wat het was en aan dek bijkomen. Bij laagwater snel de stuit alsnog bevestigd.

Op een mooie dag op het strand van Ameland heerlijk getaichied op aanwijzigingen van Rien en Arnoldine: eentje aan de voorkant van de groep en eentje aan de achterkant. Waarheen je ook draaide, je had altijd het goede voorbeeld... Gezwommen in de noordzee en terug aan boord wachtte ons weer een verrukkelijke snack, die Arnoldine kan fantastisch koken. Vriendschap lag nog tot vrijwel hoogwater muurvast en moest met vereende krachten van de zandbank worden geduwd. Zo kreeg iedereen weer zijn lichaamsbeweging... Edith schippert ons naar de volgende ligplaats op de oesterbanken onder Engelsmanplaat. Mmmmh. Door naar de haven van Schier waar iedereen van boord ging om op het eiland te wandelen. De wind bleef krachtig en iedereen kwam met enige moeite terug aan boord. Edith zat kniediep vast in het slik en anderen werden door de leukothea opgepikt. Eerst wou de stoere schipper nog tegen de wind in roeien naar het havenhoofd, maar zelfs hem lukte dat niet en hij eindigde op het strand. Dus, broek uit, overboord en al wadend het bootje met de mensen erin terug duwen naar de Vriendschap.

Het onstuimig weer dwingt ons naar binnen via Lauwersoog; inkopen bij CIV en verder op de motor, helaas. Bij de kachel opwarmen, lekker koken, kreatief schrijven, goddinnen kaartjes en vioolmuziek door heks Ruth. Nog een enkele mislukte poging tot zeilen ondernomen op open water in Friesland, maar de spierballen ontbraken aan boord. De grootschoot zat of vast of verdween in zijn geheel overboord door de harde wind. Volgend jaar beter, heksjes!

Aletha

20 juni 2011
in Natuurweken

Natuurdetails tijdens het droogvallen

Natuurlijk is het zeilen met zo'n mooi skutsje heerlijk. Naast het zeilen zelf is er ook veel te beleven; de ruimte, rust en de weidsheid is overweldigend.
Als we droogvallen maak ik vaak een wandeling over wad en duinen. Naast de 'grote natuur', zijn de details ongelooflijk mooi om te zien. Hierbij enkele foto's van 'waddendetails'.

aardhommel op melkkruid, langs het vloedmerk

gewone ossetong op Ameland, redelijk zeldzaam in de duinen

klein zeegras op het wad bij Oosterend, een bijzonderheid!

parende St Jansvlinders, ook wel 'bloeddrupje'

rups kleine hageheld (van een spinner, een nachtvlindertje); eet o.a. struikheide

scholeksternestje op Vlieland: zie de schelpjes (en ook plastic!) als nestvulling

wadkreeftje; ook al zo'n klein ding van enkele mm groot

wadslakjes (enkele mm groot!) en zeekraal

19 juni 2011
in Klussen

Op naar de lente!

Na heel wat laswerk ook naden smeren en verven;
We maken er een heel kunstwerkje van; op naar de lente!

Op naar de lente!

19 juni 2011
in Wedstrijden

Mattenschippersrace 2011

Geen mooier kado voor mijn verjaardag dan de MSR kijken!

de jarige als toeschouwer; zie het oranje t-shirtje....

Mooi op het zeil door de brug bij de blauwe hand

3 april 2011
in Klussen

Nooit meer roest - Maart/April 2011

Zout water, schurend zand en veel zuurstof hebben de huid van het 100-jarige scheepje doen roesten dwars doorheen de epoxy van Braspenning (daterend van rond 2000). Tijd om de strijd opnieuw aan te gaan. Het hele dek, de den en het potdeksel worden kaalgestraald; het berghout alleen op de plekken waar de klinknaden niet meer volledig dicht zijn. Zorgvuldig dichten we alles af met houten luikjes, zeil en duck-tape. Dan begint met stralen, stralen en nog meer stralen. Guus van de werf kan zijn geluk niet op.

Nooit meer roest - Maart/April 2011

Na afloop scheppen we eerst het zand weg, vervolgens vegen we het weg en tot slot zuigen we de laatste beetje weg. Dan nemen we de schade op; altijd toch meer slechte plekjes dan je hoopt. maar bij nader inzien niets onverwachts. Dus, aan het lassen. Hier en daar een nieuw plaatje erin. De naden die al te zeer open staan worden zorgvuldig dichtgelast; de rest zullen we later met wonderkit afdichten. Op zoveel laswerk is de werf niet berekend, en er worden extra lassers aangerukt, maar toch duurt het nog ruim twee weken voor we helemaal tevreden zijn en we het scheepje klaar kunnen maken voor het schilderen. Inmiddels zijn Simon, Rob en ik volleerde slijpers / las-assistenten geworden:

Nooit meer roest - Maart/April 2011

Naden van het mastluik zijn zorgvuldig dichtgelast

De drie klusweekenden kennen weer de aloude gezelligheid, waarbij de koffiepauzes met suikerbrood in het zonnetje en het gezellig samenzijn ’s avonds bij de Herderin en in het Boerendiekhuus minstens even belangrijk zijn als de productieve uurtjes van Rob, Rien, Antonin, Vivienne, Aletha, Coby, Simon en mijzelf. De tijd die we moeten wachten tot het laswerk klaar is wordt goed benut door de bomen, mast en Leukothea in flink wat lagen te zetten en het motorruim een grote beurt te geven. Maar als we dan eindelijk in de spuitloods liggen kunnen we helemaal los! Eerst primer spuiten, dan zorgvuldig alle naadjes kitten, en pas dan kunnen we aflakken. Nu we weer bij nul kunnen beginnen hebben we gekozen voor een slijtvaster twee componenten verfsysteem en iedereen wordt eerst vrolijk, dan high van de oplosmiddelen. De roze olifantjes vliegen je om de oren. Of het daaraan ligt of aan de noeste arbeid, ze wordt me toch een partij mooi! Ik roep dat ze nog minstens vijftig jaar mee moet, tot Simon’s generatie er klaar mee is. Simon risposteerd dat hij zijn kinderen misschien ook wil laten zeilen op het skutsje… Reden temeer dus om nog even secuur door te zetten in de overtuiging dat ze zal hierna nooit meer zal roesten…. Echt waar!!!

3 april 2011
in Klussen

Nova Zembla in de polder, 22 Februari 2011

Bernard, Simon en Aletha hebben het schip van Stavoren naar de werf in Hasselt gevaren. Met een ijskoude wind uit het zuidoosten en een temperatuur van rond het vriespunt was de gevoelstemperatuur dik onder nul. Max een half uurtje varen p.p. en dan snel weer naar binnen opwarmen bij de kachel. Het opspattende water bevroor onmiddellijk op het voordek en al gauw waren trossen en opsteker gehuld in een prachtige laag ijs. Het IJsselmeer was leeg , de koers was richting een bleek voorjaarszonnetje. Op het Zwarte water werden de deels vastgevroren ijsschotsen alsmaar dikker en steeds moeilijker te ontwijken, tot we als een ijsbreker 2 km lang een weg moesten banen door 3 cm dik en krakend ijs. Dat maakte deze tocht wel heel bijzonder, fantastisch en berekoud ….

Nova Zembla in de polder, 22 Februari 2011

20 november 2010
in In de pers

Kookboek ter ere 100 jarige Vriendschap

Het kookboek was een cadeau van Vivienne

31 oktober 2010
in Wedstrijden, Strontrace, In de pers

Uitslag Strontrace in Schuttevaer

Kleine vermelding en een foto in Schuttevaer

20 oktober 2010
in Wedstrijden, Strontrace

Strontrace 2010

In oktober 2010 bestond Vriendschap 100 jaar. Dat was een bijzonder jaar. En om dan met zo'n klein scheepje binnen een uur na de nummer 1 te eindigen was fantastisch! We hadden onderweg in alle sluizen naast de Swanneblom gelegen. Age Veldboom was alleen veel slimmer in het laatste rak van Lelystad af. Hij had de luwte van de Houtribdijk en was ons daarom te slim af.

Strontrace 2010

30 september 2010
in Weekeinden

25 en 26 september, een exclusief waddenweekend

Aan Boord: Eva, Jikke, Vivienne, Simon, Wesley en Coby

Vrijdagavond in de roef. De olielamp aan, regen tikt op het dekkleed en de kaarten van het wad verspreid over de tafel. Het getij is gunstig, maar de windvoorspelling vrij hard en uit de verkeerde hoek. Toch besloten we dat het wel kon en we maakten plannen voor een mooi droogvalplekje. ’s Avonds vol verwachting onder de wol gekropen en gedroomd over het zilte water, zeehonden en wadlopen.

Zaterdagochtend vroeg op en het schip zeilklaar gemaakt. Wel flink wat reven gelegd, want het waaide toch best hard (ongeveer 22 knopen). Aan het eind van it Soal zagen we de eerste golven woest om de hoek van het dijkje komen. En dat was alleen nog maar wat er over die zankbank heen kon komen. Toen we daar voorbij waren begon het pas echt. We moesten tegen de noorderwind in kruisen om bij de sluis bij Kornwerd te komen. Vriendschap hield zich kranig en deed haar best om van golftop naar golftop te scheren. Maar af en toe verdween het hele voordek toch in een golf en viel ik bijna van de luikenkap omdat het schip dan ineens stil lag. Het water kwam van alle kanten en de iedereen werd kletsnat. Het liep van boven onze schoenen in (waterdicht betekent helaas dat het water er niet in maar ook niet meer uit kan!) , kwam uit de lucht en het grootzeil looste af en toe het overtollige water van het rif in mijn kraag. Na een poosje zeilen bleken we eigenlijk nauwelijks vooruit te komen. We besloten wat af te vallen en naar de overkant van het IJsselmeer te zeilen. Daar waren nog wat onbekende haventjes te ontdekken en het vooruitzicht van een kop warme thee in een rustig haventje trok ieder wel aan. Helaas betekende dit dat het een weekeinde exclusief wad zou worden.

Na de lunch zijn we over de andere boeg teruggezeild richting Stavoren. Daar vlakbij zou het kleinste vissershaventje van Europa zich bevinden en dat klonk wel de moeite van het verkennen waard! Coby wist nog hoe we er ongeveer moesten komen en gelukkig was de wind iets geluwd en de golven veel minder ruig onder de hoge wal. Dus zeilden we met een mooi gangetje langs alle ondiepte tonnetjes op zoek naar de gele tonnetjes die aan moesten geven waar we richting de wal konden. Al prikkend met de pikhaak bleek dat het eigenlijk best diep was. Meestal twee meter, soms anderhalf. Het haventje was inderdaad best klein. We lagen er samen met een grote catamaran en daarmee was de kade eigenlijk wel vol. Het dorpje Laaxum zelf bestond uit drie huizen en een viskraam. En een bordje dat ons leerde dat Laaxum vroeger 20 staverse jollen had waarmee op bot gevist werd. De stamppot ‘s avonds was exclusief mosterd zout en spek, maar inclusief allerlei toppings naar keuze.

Zondag ochtend lag er een dikke mist over het IJsselmeer, maar bij wijze van uitzondering waaide er een mooi windje! Dus na het ontbijt gauw alle reven uit het zeil gehaald en van wal gestoken. Vanaf de kop van de haven was er nog geen enkel tonnetje te zien, maar al gauw doemde er een schaduw op uit de mist. En al turend en wijzend vonden we onze weg om de ondiepte heen. Eerst actief alle tonnetjes tellend om te weten waar we precies zaten, later gewoon comsumerend. Het bleek namelijk dat het aantal wit/rode tonnetjes op de kaart niet overeen kwam met die in de werkelijkheid.

Nabij Stavoren trok de mist aardig op maar zakte de wind in. We hebben nog een wedstrijdje gedaan met wat jachtjes en de Doeke wie het eerst door de windstiltes heen was. Maar langzaam gaf iedereen het op en startte de motor. De zondag verliep duidelijk exclusief wind.Rond Hindeloopen gingen we nog maar 0.5 knoop en liep de verwachte aankomsttijd steeds verder op in plaats van af. Uiteindelijk hebben ook wij de motor gestart voor het laatste stukje naar Workum.

Kortom, een heel exclusief weekeinde! We hebben lekker gezeild en wie weet volgende keer weer inclusief het wad?

26 september 2010
in Weekeinden

Weekend workum 11/12 september 2010

Aan boord: Bernard, Martijn, Aletha

Twee daagjes binnendoor zeilen vanuit Workum- Krussenpollen met stevige wind naar het slecht herkenbare baken van het Hopmeer. Zondag morgen koffiegedronken aan boord van de Arend (aangemeerd in de Krussenpollen om bramen te plukken voor jam). Tegenwind in de vaart en dus op de motor naar Hindelopen. Bomen zodra er weer mensen op de kant staan te kijken. Het was passen en meten in het sluisje/bruggetje. Naar buiten met twee bomende vaarlui die moeizaam tegen de wind in voortgang maakten. Een angstig kijken jongetje in een lasertje zag zichzelf al ingeklemd tussen een steiger op lager wal en een ijzeren skutsje en riep zijn papa om hulp. Het was de heren de eer te na de motor bij te zetten, dus met vereende kracht het IJsselmeer opgeboomd om voor anker te gaan en de mast te heisen. Met een heerlijk zonnetje kalmpjes en gecontroleerd door de sluis terug naar de ligplaats in Workum.

Aletha

25 september 2010
in Wedstrijden

Kleine skûtsje wedstrijd Goingarijp 4/5 September 2010

Bemanning: Bernard (schipper) Aletha, Arnoldine, Djuna, Maud, Simon en Robbert.

Vrijdag avond een kort tochtje van Akkrum naar Goingarijp, nieuwe fok gehesen. Simon en Djuna stranden met het openbaar vervoer in Joure, een opstapbus betekent kennelijk dat je je van te voren moet melden.

Palaver

Bij het palaver worden de laatste instructies medegedeeld: 8 deelnemers ; parcours 1-2-3-1-3-1-2-3 , wedstrijdvlaggen worden getoond. Rattenstaart betekent uitstel van de start. De wind is matig. De eerst wedstrijd prachtig op tijd over de startlijn en tweede geëindigd. Vriendelijk verzoek om te reven ingewilligd om een gelijkwaardigere wedstrijd te kunnen varen; met dramatische gevolgen. Met afgezwakte wind ten einde raad het rif er zeilend uitgehaald om überhaupt te finishen. De derde wedstrijd 7^e en binnen gespeeld door de Bril-Jantjes op het water bij de laatste boei. De ‘Douke van Martena’ was niet aan de startlijn verschenen wegens onenigheid. Top; dat ze als muzikanten wel aanwezig waren op het feest ’s avonds. Na de schippersmaaltijd in de Klokkenstoel speelden ze de zaal plat met hun aanstekelijke repertoire.

Volgende morgen herindeling van de taken aan boord. Simon helmstok, Arnoldine en Robbert achterdek, Maud onvermoeid aan de grootschoot, Djuna bakstagen, Aletha fok.

Eerste start gecompliceerd met een aanvaring de Gudsekop/Nooitgedacht ( kras en verbogen lierhendel) en de Hinde scheurde de fok. Bij de lunch werd bezwaar aangetekend en een en ander uitgebreid doorgepraat.

De Vriendschap had een geweldige laatste start en lag tot aan de laatste bovenwindse boei in eerste positie. Om de concurrentie achter ons te laten ( mn de Hinde) werd er hard gestreden aan boord. Het werd spannend en toen bleek de Bonte Joost in de weg te liggen (op weg naar boei 3 en wij naar boei 2), waardoor we uit moesten wijken. In een oogwenk was de overwinning verloren gegaan, jammer.

De Hinde ging er met de trofee vandoor.

Met Simon als schipper zijn we heerlijk voor de wind in het middagzonnetje terug naar Workum gevaren. Een trotse papa wachtte ons op met fototoestel in de inthiemasloot bij het pontje.

Simon je bent geslaagd, je zag als enige net op tijd dat de mast van de leucothea nog overeind stond bij de brug. Volgend jaar weer?

Aletha

13 augustus 2010
in Naturistisch

Naturistische wadzeilweek 31 juli t/m 6 augustus 2010

Toen ik het artikel over de wadzeilweek las wist ik het eigenlijk meteen. Dit is leuk, dit wordt fantastisch. Ik wil de Waddenzee wel eens bekijken en op deze manier is het wel heel bijzonder. Maar het duurde toch nog een week voordat ik me aanmeldde.

Naturistische wadzeilweek 31 juli t/m 6 augustus 2010

Maatje(s)

Omdat ik het leuk vind om dit met een maatje te beleven heb ik Ronny hierover verteld en uitgenodigd om mee te gaan. Omdat er later nog plaatsen beschikbaar zijn heb ik andere vrienden benaderd om ook mee te gaan. Stefanie en Maud en Ardine zijn ook enthousiast over de wadzeilweek en gaan mee.

Hernia

Ondanks dat ik al sinds mei weer mei hernia klachten loop en besluit ik toch mee te gaan met de zeilweek. Het lijkt me te leuk en we zien wel. Ik hoef me toch niet druk te maken of zwaar werk te doen?

Vrijdag 30 juli

Van schipper Rob hebben we te horen gekregen dat we de avond van tevoren al terecht kunnen op het schip. Van die mogelijkheid willen we graag gebruik maken (acclimatiseren). Dus vrijdag rond 7 uur vertrekken we. Eerst Ardine ophalen, dan naar Maud en Stefanie en dan Ronny ophalen. Bestemming Workum alwaar de boot, een skutsje, ligt. Meteen zijn we Maud en Stefanie (auto) al kwijt. Later blijkt dat ze nog even terug naar huis zijn gereden om de wc (?) te controleren. Rond 21 uur komen we dan eindelijk (beetje verkeerd gereden) in Workum aan bij de boot. Er is al iemand, Rita. Ik denk dat ze van de organisatie is, maar dat blijkt niet zo te zijn. De boot is ‘gewoon’ toegankelijk, niet op slot. Wij gaan aan boord, maar oh oh wat is dat krap allemaal. Ik wist al wel dat de kajuit laag zou zijn, maar het is allemaal erg wennen en ik stoot een paar maal mijn hoofd aan de lage onderdoorgangen. AU!. Bovendien blijken de meeste bedden reeds bezet. Ik kruip helemaal naar de boeg. In het gangpad ligt allerlei zeilhout, lastig. Daar is nog een slaapruimte, zonodig nog krapper (minder hoog). Daar ga ik niet bivakkeren is mijn eerste reaktie. Maar er blijkt een luik naar het dek te zijn en dat maakt het verschil. Ik heb trouwens geen andere keus dus vooruit maar. Bedje opmaken, voor tassen en koffer een plekje vinden. En dan voeg ik me bij de anderen die in het keukentje zitten. Ronny is niet helemaal tevreden met haar plek. Ze had daarover afspraken gemaakt met Rob, maar die zijn blijkbaar niet ingelost. Met haar voer ik (als vanouds) diskussies. Lekker uitdiepen dus, maar soms heel vermoeiend. We besluiten met z'n allen naar het centrum van Workum te gaan, even een kroegje pikken. Daar blijkt het al 23.30 te zijn. Het eerste kroegje is dicht, maar er is er nog een. Heerlijk even ontspannen met een glaasje en kennismaken met degenen die we nog niet kennen, Frans en Rita.

Naturistische wadzeilweek 31 juli t/m 6 augustus 2010

Zaterdag 31 juli

Rond 8.30 uur komt schipper Rob aan bij de boot met zijn dochter Eefke. We maken Kennis en Rob verteld over de boot (zijn pareltje) en ontvouwt de plannen voor de komende dagen. Omdat de wadzeilweek in Lauwersoog zal eindigen dient daar een auto afgeleverd te worden. Maud, Ronny en Rita zorgen daarvoor en doen een retourtje Lauwersoog. Intussen heeft Ardine haar twijfels of ze nog wel mee wil. Ze is emotioneel, maar waarom is (mij) niet duidelijk. Ze gaat naar de VVV om alternatieven (overnachtingen) te onderzoeken. We zeggen haar dat ze maar vooral haar gevoel moet volgen. Ik biedt haar mijn auto aan als voor het geval ze de week in Friesland wil blijven, maar ook voor haar bagage. Ik stel haar voor dat – als het zo uitkomt- ze met de auto vrijdag naar Lauwersoog komt.

Naturistische wadzeilweek 31 juli t/m 6 augustus 2010

Met Eefke ga ik naar de bakker. Ze is een gezellige meid en ze praat ronduit. Ze blijkt in Arnhem te wonen in een gastgezin ivm vooropleiding dansacademie (Artez). Na het ontbijt moeten er boodschappen worden gedaan voor de week. Iedereen mag zijn wensen kenbaar maken. Dus iedereen zijn eigen verslaving zullen we maar zeggen.Als Maud, Ronny en Rita terug zijn is het tijd om te vertrekken. We lossen de trossen, keren de boot en varen op de motor door Workum naar de haven en naar de sluis. Ardine heeft inmiddels besloten toch niet mee te gaan. Ze heeft een Bed en Breakfast geregeld. Ze vaart nog mee tot aan de sluis. Daar nemen we afscheid van haar. We varen het IJsselmeer op. Het weer is typisch hollands. Wind en wat regen. De fok is voldoende om op te zeilen. De veiligheidsvesten moeten aan terwijl we koers zetten naar Kornwerderzand (sluizen naar Waddenzee). Kitesurfers zien we kapriolen uithalen. Het waait er goed voor. Bij Kornwerderzand kruisen we de afsluitdijk. Voor zonsondergang (ca. 21 uur) meren we af aan de steiger na de sluizen. Stefanie maakt een heerlijk maaltje.

Naturistische wadzeilweek 31 juli t/m 6 augustus 2010

Zondag 1 augustus

Vandaag is de bestemming Oost Vlieland. Het weer is ten goede gekeerd, blootjesweer! De sfeer is goed. Na een lekker engels ontbijtje en het uitvaren op het wad gaan de zeilen omhoog. Vooral Maud en Rita assisteren Rob en Eefke bij het heisen van de zeilen e.d. Rob is een echte verteller, heel enthousiast over de boot (skutsje), het wad, het zeilen, de eilanden etc. Er is veel zeilkennis over te dragen aan deze onervaren bemanning. Hij doet het allemaal op een zeer bemiddelende manier. Boven land zien we bewolking hangen, op zee is het zonnig. Dat is vaak zo verteld Rob.

Er zijn (tegenwoordig) veel zeilers op het wad. Rob: “de ANWB is van grote invloed geweest dat zeilers ook op het wad zijn gaan zeilen. De organisatie is erg actief op het gebied van info-verstrekking waardoor zeilers een goed beeld hebben gekregen van de mogelijkheden op het wad.” Maar de andere boten volgen steevast de vaargeulen. De skutsje kan echter over de banken zeilen vanwege geringe diepgang en het feit dat de boot ophaalbare kielen heeft. Dat maakt dat de skutsje vaak sneller op zijn bestemming is omdat een rechtere koers gevaren kan worden.

Vlieland ziet er aantrekkelijk uit als we naderbij komen. Het duin geeft het eiland hoogte. Naar de vuurtoren loopt een zandpad. We vallen droog ruim van de kant.

We gaan op wad-verkenning en zoeken zeevruchten. Maud is al bezig oesters te zoeken. Dat wordt oesters eten/proeven. Niet iedereen voelt daarvoor, maar ik wil dat wel eens proberen. Rob weet hoe je ze moet bereiden. Je moet de kleinere schelpen hebben. Openmaken, goed spoelen en een beetje citroensap erbij doen. Dat is goed te eten zeg! Maud is helemaal enthousiast, maar Stefanie wil er niet aan. Jammer! En Ronny wil het ook wel eens proberen. Zo is het borreluurtje compleet.

Naturistische wadzeilweek 31 juli t/m 6 augustus 2010

Maandag 2 augustus

Vandaag is de bestemming Terschelling. Maar eerst gaan we even Vlieland Oost in. Naar de dokter. Ronny heeft lelijk haar hoofd gestoten en wil daar even naar laten kijken. En dan even door de winkelstraat wandelen. Even de sfeer opsnuiven, misschien iets kopen. Brood is er nog nodig.

Om 2 uur vertrekken we dan richting Terschelling. Een heerlijke voorspoedige tocht langs o.a. het onbewoonde eiland ‘de Richel’. Op het dek is het goed toeven genietend van de zee en de vergezichten. We vallen droog in de buurt van de aanlegsteiger van de ferry waar meer boten liggen. Het is tijd om even te zwemmen. Na Rob gaat Rita te water. Echte waterratten! Ik zwem richting steiger en kom langs een andere boot met de naam “Vrijheid”. Een mooie schuit en dat zeg ik tegen de opvarenden. Prompt wordt ik uitgenodigd voor een borreltje, terschellinger juttersbitter. Erg gezellig.

De boot valt droog vlak bij een watergeul. Daar zitten garnalen zegt Rob. Maud gaat garnalen vissen met het schepnet, maar erg veel levert het niet op. Wel genoeg om tijdens het borreluurtje te proeven. Beroepsvissers leggen in de geul een net aan. Dan ik het tijd om wat muziek te maken. Stefanie op viool en ik op gitaar. We spelen wat van ons repertoire. We krijgen bijval van de mensen/zeilers om ons heen en mensen aan de kant. Erg leuk.

Naturistische wadzeilweek 31 juli t/m 6 augustus 2010

Dinsdag 3 augustus

Vandaag is de bestemming Ameland. De vissers, die gisteren hun net hebben uitgelegd komen dit weer ophalen. Wij kijken met belangstelling naar de vangst. Maud wil graag een vis hebben en onderhandelt over e.e.a. Het wordt een harder voor 10 euro. Dat is goed betaald en wij kunnen een visje verschalken. Maud en Stefanie maken er een lekkere vissoep van. Ik mag vandaag sturen. Dat is leuk om te doen en je krijgt wat feeling met het zeilen.

's Avonds weer lekker muziek gemaakt. Stefanie probeert een zangsessie tot stand te brengen. Wat is ze toch aanstekelijk enthousiast. Leuk! Eefke maakt foto's en video-opnames van het musiceren. Rob wil er wel een compilatie van maken.

Woensdag 4 augustus

Bestemming Ameland Oost. Maar eerst is er gelegenheid om Nes op Ameland te bezoeken omdat het zeilen vanwege getij pas na 2 uur plaats gaat vinden. Ik ga met Ronny aan de wandel op weg naar Nes. Onderweg komen we Maud en Stefanie tegen. Samen drinken we koffie bij een café. En dan slaat het weer om. Het onweert (dichtbij) en het regent ineens pijpestelen. We wachten het af onder de luifel buiten. Even later komt Rob (op blote voeten, altijd) aanlopen en vergezeld ons. Als de regen na enige tijd wat luwt keren we terug naar de boot. Het is tijd om te vertrekken.

Naturistische wadzeilweek 31 juli t/m 6 augustus 2010

Onderhand wordt het tijd om contact op te nemen met Ardine. Wellicht is ze in Friesland gebleven en is ze met de auto in Lauwersoog.

Vandaag ben ik aan de beurt om te koken. Ik heb pannenkoeken voor het stel, maar het is erg lastig manouvreren in het keukentje. Kromme benen krijg je ervan, maar de pannenkoeken worden gewaardeerd. Lekker met spek, appeltjes, banaan, name it.Inmiddels wordt het duidelijk dat het vele gekruip op de boot gevolgen heeft voor mijn hernia. De pijn neemt toe.

Donderdag 5 augustus

Bestemming Schiermonnikoog. Maar eerst Ameland Oost beleven. Het is een paradijselijke plek. Een lange smalle strook duinachtig land met aan weerszijde de Wadden- en de Noordzee. Er komt bijna niemand omdat het ver weg is van de bewoonde wereld. Wel rijdt er af en toe een toeristenbus. Wij wanen ons in het paradijs. Ik neem de benen voor de koffie en loop langs de vloedlijn richting Noordzee 1,5 km verderop. Lekker even alleen langs de zee lopen. Terug neem ik de route rechtsteeks terug naar de boot over de duinenrij. Mooie uitzichten. En dan kom ik Rita en Stefanie tegen die nog onderweg zijn naar de branding. Ik loop mee. Bij de branding daagt Rita me uit om mee de zee in te gaan. Door de mui naar de volgende bank waar de golven veel hoger zijn. Lekker op de golven zwemmen. Rita is een mooi mens denk ik.

Rob en Eefke hebben zich inmiddels ook bij ons gevoegd en hij attendeert op de tijd. Het is tijd om terug te lopen naar de boot, door de duinen, een stukje kweldergebied, dan een stukje wad. Hier groeit ook zeekraal.Met Ardine afgesproken dat we elkaar vrijdagmorgen om 8 uur bij de sluis in Lauwersoog zullen treffen. We zullen dan nog een stukje van het Lauwersmeer gaan bezeilen en Ardine kan dan nog even mee.

De hernia begint toch wel lastig te worden en ik meldt kapitein Rob dat ik wellicht niet mee vaar op het Lauwersmeer om meteen maar naar huis te gaan.

Vrijdag 6 augustus

Bestemming Lauwersoog. Vanwege het tij wordt er vroeg opgestaan. Voor 7 uur varen we al richting Lauwersoog. Om 8 uur komen door de sluis van Lauwersoog. Vaarwel Waddenzee, adios. Het duurt nog even voordat we Ardine aan boord hebben. Samen doen we nog een tripje over het Lauwersmeer. Daar is het water weer zoet. Ik wil me wassen, het zoute water wegspoelen, maar waarom? Ik laat me door Maud met emmers water bekogelen, dan inzepen en weer emmers water en plons, zwemmen. Rob en Rita waren me al voorgegaan. Na een tochtje over het meer meren we rond 14uur af aan de jachthaven. Het zit er bijna op. We bekijken de vele jachten die er liggen, maar de skutsje heeft toch onze voorkeur (gekregen). Wat een schip, wat een mogelijkheden. Nu volgt de grote schoonmaak en het verdelen van de overgebleven spullen en het vereffenen van de kosten. Ardine bereidt de maaltijd. Het is een mooie dag, maar ik heb nu echt last van mijn hernia.

Naturistische wadzeilweek 31 juli t/m 6 augustus 2010

We nemen afscheid van elkaar, bedanken Rob en Eefke voor de mooie bijzondere tijd en hopen op een weerzien. Ardine wil wel rijden en ik vindt het best.

4 augustus 2010
in Wadweken

Familiewadweek 2010

10 tot 16 juli: Familie wadweek met Simon en Djuna, Job, Jasper en Jutta en Coby.

Djuna schrijft: droog liggen en nat worden

Het was een week om erachter te komen hoe verschillend zeilen eigenlijk is. Wanneer er weinig wind is kun je zeilen en als er erg veel wind is kun je zeilen, al zijn er grenzen zoals windkracht 8 en 9 en windkracht 0. Weerberichten stuurden onze plannen om te zeilen in de war, bevestigden onze plannen en bleken soms totaal onjuist te zijn. Zeilen is niet alleen zo hard mogelijk over het water racen (waar het bij speedboten alleen maar om gaat) maar vooral vakantie vieren terwijl je toch het gevoel hebt iets nuttigs te doen en een doel te hebben, dat je altijd nog aan kunt passen naar het weer, en zeilen is ook een beetje ontsnappen aan de wereld op het vasteland. Hoewel, hard gaan met een skûtsje wel een avontuur en leuk is, toen we op de laatste dag een snelheidsrecord van 10,4 knopen haalden. Dat geeft toch wel een lekker gevoel, de snelheid, de spanning van naar de rand worden getrokken doordat de boot zo schuin gaat. Ook al word je koud van de golven die over je heen klotsen en verlang je naar warmte. Warmte is altijd fijner wanneer je ook kou gekend hebt.

Zaterdag gingen we naar het Franse Gaatje varen. Daar gingen we droog liggen, zwemmen en garnalen vangen. Verbazingwekkend hoeveel garnalen er onder het zand zitten verstopt, je zou bijna waterschoentjes aan willen zodat ze niet aan je tenen knabbelen. Ook zijwaartslopende krabben (maar dat doen krabben altijd) gezien en op de rug van Simon laten lopen.

Jutta en Jasper hadden superlekkere pastasalade gemaakt en na het afwassen gingen we nog een potje koehandel doen en slapen, want daar verlang je vaak naar als je op een boot zit, zo de hele dag in de buitenlucht. Deze eerste dag beloofde wat voor de rest van de week.

Zondag gingen we al best vroeg naar Vlieland zeilen, waar we rond de middag aankwamen en vastliepen op een plaat met basaltblokken, wat best wel eng was omdat die wanneer er veel golven waren de boot konden beschadigen. Toch waren we vlakbij de kust van Vlieland geëindigd en gingen we na een blubberige tocht in zwarte klei die ook voor een paar sneetjes zorgden aan land om even over Vlieland te lopen, een ijsje gegeten (Job, Jutta, Simon, Djuna). Anijsijs is trouwens een aanrader.

Coby en Jasper bleven bij de boot om de nieuwe zwaardstrijker aan het schip te maken. Zondag gingen we al best vroeg naar Vlieland zeilen, waar we rond de middag aankwamen en vastliepen op een plaat met basaltblokken, wat best wel eng was omdat die wanneer erveel golven waren de boot konden beschadigen. Toch waren we vlakbij de kust van Vlieland geëindigd en gingen we na een blubberige tocht in zwarte klei die ook voor een paar sneetjes zorgden aan land om even over Vlieland te lopen, een ijsje gegeten (Job, Jutta, Simon, Djuna). Anijsijs is trouwens een aanrader.

Coby en Jasper bleven bij de boot om de nieuwe zwaardstrijker aan het schip te maken. Gek om alle mensen op Vlieland Nederlands te horen praten want dat ben ik niet zo gewend op vakanties. Het is natuurlijk wel logisch.

Terug op de boot beetje slapen en lezen en eten! Ratatouille, jamjam, weer zo lekker. Daarna natuurlijk snel met de leukethea roeiend naar de kant en hem zo aangelegd zodat het bootje niet erg op de wal zou bonken en op zoek naar een café waar we de finale voetbal konden kijken! Uiteindelijk een disco gevonden waar wonderbaarlijk voor ons alle 6 een kruk vrij was en we keken de wedstrijd. Lange wedstrijd en Spanje gewonnen. En terwijl we een beetje moe en teleurgesteld terug naar de leukethea liepen hoorden en zagen we een hoogblond jongetje van 5 ontroostbaar huilen zich ondersteunend met de woorden ‘Maar zo kunnen we toch ook helemaal niet die wedstrijd winnen?!’. En hij had gelijk, onrechtvaardige scheids, als de scheids niet dit had gedaan en wel dat en niet dat, dán had Nederland sowieso gewonnen.

Slapen.

Maandag gingen we naar de Vliehors varen! Daar was een steiger, die me op de een of andere manier nu doet denken aan de schilderijen van Dalí met die lange surrealistische poten van dieren. Het was heel leuk om daar op heen en weer te lopen met om je heen alleen maar zand en een toeristenbus om naar te zwaaien. Job ging nog rennen naar het juttershuisje waaromheen allemaal spullen liggen die ooit gejut zijn. Terwijl Jutta en Jasper nog aan het wandelen waren en Job aan het rennen en Coby net deed alsof ze niet wist wat we aan het doen waren, gingen Simon en ik als verrassing poffertjes bakken met de poffertjespan die ik mee had genomen. Iedereen was blij met de poffertjes met gesmolten hagelslag en smulde ervan. Spelletje gedaan. Terug op de boot beetje slapen en lezen en eten! Ratatouille, jamjam, weer zo lekker gemaakt door Jutta en Jasper!

Daarna natuurlijk snel met de leukethea roeiend naar de kant en hem zo aangelegd zodat het bootje niet erg op de wal zou bonken en op zoek naar een café waar we de finale voetbal konden kijken! Uiteindelijk een disco gevonden waar wonderbaarlijk voor ons alle 6 een kruk vrij was en we keken de wedstrijd. Lange wedstrijd en Spanje gewonnen. En terwijl we een beetje moe en teleurgesteld terug naar de leukethea liepen hoorden en zagen we een hoogblond jongetje van 5 ontroostbaar huilen zich ondersteunend met de woorden ‘Maar zo kunnen we toch ook helemaal niet die wedstrijd winnen?!’. En hij had gelijk, onrechtvaardige scheids, als de scheids niet dit had gedaan en wel dat en niet dat, dán had Nederland sowieso gewonnen.

Mijn geheugen en gedachten deinen nog op het ritme van de golven.

Jasper en Jutta schrijven; maandag

Net aangekomen op de Vliehors, niet onder de indruk van de regenwolken – maar wel met een regenjas – liepen we langs de waterkant richting het zeegat. Niet vermoedend wat ons te wachten stond... Als eerste vonden we een als vissersnet gecamoufleerd... vissersnet ;-) Wel heeeel groot en niet kapot. Druk trekkend aan het net merkten we pas heel laat dat een paar meter verder iets veel interessanter lag... een klein dood zeehondje, althans dat dachten we... Toen we dichter bij kwamen, bleek dat hij wel erg levend was EN mensen die tussen hem en het water liepen niet aardig vond – [faug].

Verder op konden we van de schrik bijkomen en een zandbank vol zeehondjes – op veilige afstand – bewonderen. Op de terugweg nog een verrassing... Met de boot al in zicht voelden we nattigheid! Van onder het zand werden we bespoten!!! Geen idee wat voor diertjes het waren, maar ze konden wel tot 1,5 m ver spuiten. Wat een verrassend wad toch altijd weer. De lekkerste verrassing was echter de ontvangst met poffertjes :-).

‘s Avonds voeren we op de fok met een flinke Westenwind terug naar Vlieland dorp en maakten we een snelheid van meer dan 5 knopen!!

Dinsdag, terwijl de jongens en Djuna en onze skipper de boot klaarmaakten voor vertrek, roeiden Jutta en Jasper nog snel naar Vlieland voor bevoorrading; brood, cruesli, chips en vooral een nieuwe houten snijplank (die was in de week ervoor overboord gezeild). Na een lekker bakkie speerden we snel boven de richel langs door het zeegat naar Terschelling. De wind was helaas niet sterk genoeg om ons tegen de stroom in te helpen, maar met een beetje motor erbij hadden we snel de geul overgestoken en de kleine vaargeul bereikt die ons naar Terschelling bracht.

Bij de scherpe bocht van de veerboot, vonden we een mooi plekje om te ankeren en te wachten op opkomend water en dus stroom mee.

In het begin nog een beetje afgeschrikt door alle kwallen die door de stroming met een noodgang voorbij kwamen -- ze prikken ook wel een beetje met hun tentakels 🙁

-- werd de zandbank wel heel gaaf, toen we de zeesterren onder het zand ontdekten, wat een leuke beestjes! En een heel raar gevoel op je hand 😉

Na wat chillen aan boord en een overheerlijke guacemole als tussendoor snack zeilden we verder naar het oosten en ankerden onder Terschelling. Simon liet nog ff zijn zeilkunsten zien in de leukothea => vrouwen imponeren 😉 maar het bootje was zo stabiel dat ie m niet

Vrijdag voeren we met ZW 6, en 3 reven in het Grootzeil en 2 in de Fok, van Terschelling haven naar Harlingen terug. We gingen heel hard: 10,4 knopen over het wad !!!!!!!!!!

Tjonge wat ging dat hard met Simon en Djuna, drijfnat bij de fok. Bij het wantij tijd voor droge kleding met warme soep. Daarna het laatste stuk kruisen door het Kimstergat. Met ieder op zijn vaste plek ging dat fantastisch, wat een teamwork!! Zo kwamen we veilig en heel voldaan in Harlingen aan, na een pittige week met onvoorspelbaar weer en wind.

20 juli 2010
in Natuurweken