Hoi, Wij zijn Luka van der Klaauw en Puck Verhagen (12jr). Wij gingen met Ted van der Klaauw en Angelique Noordhuis (ouders van Luka) een weekendje zeilen eind juni 2010, op de skûtsje de Vriendschap samen met schipper Bernard en zijn vriendin Aletha. Het was erg leuk en heel erg lekker weer. We waren allemaal bijna verbrand door de zon en hitte want het was bijna 30 graden en gelukkig was het op het water nog koeler dan op het land. We hadden niet veel gezeild omdat er bijna geen wind stond. Maar we hebben het superleuk gehad ook al was er bijna geen wind. Misschien juist daarom, want daarom kon je meer zwemmen dan normaal en dat was in die warmte heel erg fijn. We hebben ook gezwierezwaaid,( rond de mast slingeren aan een touw en daarna in het water springen)vanaf de giek het water ingesprongen,de boot bestuurd,het grootzeil gehesen,de fok gehesen en heerlijk gegeten waaronder lekkere pastasalade en spinaziesalade. We hebben ook nog flessenpost verstuurd op het IJsselmeer, maar helaas nog geen bericht terug gehad.
Op de foto’s kun je zien hoe leuk het was.
de Giek als duikplankzwierezwaaienflessenpost
Kortom het was GEWELDIG!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Dit weekend begon op vrijdagmiddag in Workum, alhoewel ..... de cursus van Scheepswijs begon in Makkum. De andere vier cursisten en Marianne (onze schipper en instructrice) zouden we daar diezelfde avond op de wal ontmoeten. Coby en ik zouden samen het scheepje van Workum naar Makkum varen, een stukje dichter bij het wad.. We waren er al lekker op tijd, rond half vijf, maar de wind was nog erg hard. Gelukkig zou deze afvlakken als het avond zou worden. We zijn eerst in Workum door de sluis gevaren en hebben lekker gegeten; aan boord was nog van alles lekkers te vinden; dus een gevuld linzensoepje uit het ruim, met meegebrachte boterhammen gingen er wel in!
Daarna begon de wind lekker te minderen; de grote populier naast het kommetje van de sluis boog steeds minder door. Maar nog steeds een stevig windje. We zetten de zeilen in het kommetje na de sluis met 2 reven in het grootzeil en 1 in de fok en zijn het Soal uitgevaren. Het was een stevige wind; toch wel een NNW windje 5. Het verliep allemaal prima volgens plan; het varen ging hartstikke goed ondanks de dikke wind en hoge golven. We moesten een paar keer overstag en dat ging prachtig. Precies genoeg zeil, niet te veel en niet te weinig met deze wind en golven. In Makkum hadden de anderen lekker in de kroeg gezeten en zich prima vermaakt met de theorie van wadvaren. Toen het scheepje aan de kant lag, met iedereen bijgepraat bij een borrel en de koers voor de volgende dag uitgezet.
We hebben een heerlijk weekend gehad. Het was erg gezellig op het bootje en hebben genoten met elkaar. En ondertussen veel geleerd. Het weekend stond in het teken van water, ja natuurlijk op een schip; water!!!! Nee, dit keer was het drinkwater. We dachten dat we aan de steiger in Makkum water konden tanken, maar dat was niet zo (allemaal op slot), misschien zaterdag in de sluis..? Ook niet. Dan maar naar Harlingen? Verliezen we veel tijd, doen we niet... Uiteindelijk hebben we het hele weekend gedaan met de kwart tank water die er nog was, super! Het heeft ons wel leren plannen en een tocht leren uitzetten waarbij er altijd alternatieven waren voor water.
Op zaterdag hadden we een flinke wind, NW 5 a 6 en zijn we zijn nog voor HW naar de vlakte van Oosterbierum gevaren. Daar waren we wel wat na HW maar kwamen er nog heel goed overheen, kruisend, lange slagen. Daarna verder met vallend water naar Terschelling, onder de Wierschuur droog gevaren.. 's avonds, een prachtige avond bij ondergaande zon nog een eindje richting West Terschelling en op Dodemanshoek geankerd en overnacht. Daar in de de avond nog van de muziek van Oerol op Midsland (Westerkein) genoten; mijn favoriet Roosbeef! Naar de kant was niet mogelijk en het was eigenlijk te laat dus alweer laat naar bed en vroeg op (maar wat is vroeg op het wad).
Om half vijf even het bed uit gegaan; de droge vlakte gezien en genoten van de stilte, niet te veel afkoelen en weer lekker het warme bedje in de drik in. Zondag met stroom tegen en weinig wind naar het westen en via het Inschot terug naar Kornwerd. We hebben het zeil helemaal getrimd tot een perfecte trim; totaal scheelde dat een halve knoop in de snelheid en dat met een zwak windje (dat wordt wat met de nieuwe fok). Helaas viel de wind helemaal weg en hebben we het laatste eind moeten moteren. Ondertussen al wat opgeruimd en twee van de club hebben een heerlijk middageten in elkaar gezet. Iedereen, behalve Coby en ik zijn in de sluis de boot afgegaan. Coby en ik hebben het schip weer terug naar Workum gevaren en daar weer achtergelaten. Wel op de motor, helaas bijna geen wind en ook nog uit de verkeerde hoek.
Erg veel geleerd met dank aan Marianne en aan alle cursisten; moteren en aanleggen in sluizen; 'zoet op zout dan gaat het fout', rekenen met NAP en LAT, rekenen, rekenen. Andere steken hier en daar, andere steek voor het reven bij de smeerreep en bij de rakbanden. Het is goed en leuk als je meerdere varianten kent. En precieziezeilen met perfect getrimd zeil. En wat velen wilden leren; droogvallen; hoe doe je dat?
Marianne past haar wijze van instructie geven goed aan, zodat iedereen leert op haar/zijn niveau. Ik heb geleerd om de overstap te maken van doener naar overzichthouder, wat is nu belangrijk, wat kan later. En natuurlijk moteren in sluizen, bruggen; het ging op de terugweg in Workum als een zonnetje! Die avond om tien uur thuis, dit keer redelijk vroeg het bedje in.
Aan boord: Vivienne, Marjon, Joep, Doreen, George en Coby (schipper)
Het was een weekend van tegenstellingen..veel wind vs. geen wind, kou vs. hitte..
Donderdag vertrokken we uit Workum met een koude noordenwind, kruisend naar de sluis van Kornwerd. Intussen is het 4uur na HW als wij buiten de sluis de zeilen weer hijsen, maar we zijn op het wad! Het vluchthaventje langs de afsluitdijk lijkt een mooie plek om de nacht door te brengen. Vlak na de sluis lopen we nog bijna vast op een ondiepte die niet op de kaart staat, maar met een aantrekkende wind varen we even later prachtig naar het Zuid Westen. Een uurtje later zijn we bij het haventje waar je gemakkelijk langs vaart als je niet oplet, geen boeien, geen drukte. Op het zelfde moment komt van de andere kant een aak op de motor aanvaren die hetzelfde plan als wij blijken te hebben en even later liggen we achter elkaar aan de steiger.
Prima plek en lekker beschut.
Vrijdag zijn we al vroeg op, een strak blauwe lucht maar de wind is helemaal weg. Als de schipper van de aak zijn hoofd uit het luik steekt, varen wij het haventje al uit naar het noorden, op de motor dat wel..
We liggen die dag voor anker bij het Inschot op de huilerbank (zie logboek natuurweek 2009), wachten op vallend water en wind. Het is puffen van de warmte, het ene laagje na het andere kan uit tot de hemdjes en korte broeken overblijven. Dan is er een zuchtje wind (kleren kunnen weer aan) en met stroom mee kruisen wij naar het Franse Gaatje onder de Richel, waar we de nacht voor anker blijven.
Zaterdag varen we met een lekker windje naar Terschelling, waar we vlak onder de Wierschuur voor anker gaan. Tijd voor wandelen, roeien, en vogels kijken. Wat een luxe met 2 vogelaars, Marjon en Vivienne, aan boord: we zien o.a. groenpootruiters, kanoeten, kleine en grote sterns, lepelaars en allerlei strandlopertjes.
Ook nog een eidereend creche: 6 tantes eidereend die met een groep van 30 kuikens (dicht bij elkaar) over het wad scharrelen, dat had zelfs Vivienne nog nooit gezien!
Al zoveel jaren zijn we op het wad en elke keer maken we nieuwe dingen mee, fantastisch!!
Zondag scharrelen we al voor HW over het wantij van Oosterbierum, richting Harlingen waar we het schip voor Bernard en de Wicca mensen achter laten.
We hadden een heerlijk weekend!
De beleving van temperatuur kan heel verschillend zijn.
Bernard (schipper), Ruth, Edith, Arnoldine, Annette, Aletha en Martijn.
Ma 17 mei was het een leuk weerzien met de bemanning van vorig jaar in Harlingen Haven. Nieuw was Martijn, hij kan fantastisch zeilen en apekooien en was een welkome aanvulling aan boord. De weergoden waren ons heksen goed gezind; de hele week zonnig, droog en geleidelijk warmer met NW 3/4/5 wind. En dat in mei, de mooiste maand op het wad, alle groen zo teer, de toeristenstroom nog ver en alle natuurgebieden op slot vanwege de broedende vogeltjes en zogende zeehonden... Komt dat zien! Bernard had niet gelogen; de eerste dag al zo'n 200 zeehondjes bij de Holwederbalg gezien. We liepen vast waar onze bestemming was: wantij over tot wierumerwad.
kachel hout
Di 18 mei ging de wekker om 4:00u, het tijd dicteerde de vaaruren. Uren gezeild op de lege waddenzee zonder een ander schip tegen te komen naar Noordpolderzijl alwaar we rond 14:oou slingerend binnenliepen. 't Zielhuis gaat binnenkort dicht , dus nog snel een glaasje gedronken op het terras, gemiste slaap ingehaald uit de wind over de dijk in de bosjes en hout gesprokkeld voor de kachel.
Wo 19 mei 's morgens gewandeld in afwachting van het hoogste water. Tijd voor klusjes aan boord. 3 jaar geleden heeft Bernard de boom zelf uitgezocht in het bos; thuis gedroogd en hand bewerkt tot een prachtig helmhout dat precies past. En eindelijk gemonteerd aan boord van Vriendschap omringt door de natuur. Mooi werk, wat nog jaren meegaat!
vroeg op
Nadat het oude helmhout nog eenmaal als loopplank heeft gediend in Noordpolderzijl, werd het in stukken gezaagd en kreeg het uiteindelijk een waardig zeemansgraf. Met 2 reven en nattigheid op het voordek vertrokken we met HW naar het wad onder Schier, alwaar we het land niet op mochten vanwege de broedende vogeltjes. 's Avonds Godinnenkaartjes gelegd voor nieuwe inzichten.
Do 20 mei 04:30 navigeren op de GPS en kaart; tonnetjes turen in het donker en de vaargeul aanhouden. Prachtige zonsopgang en om 06:00u in Lauwersoog nieuwe buitenhaven (met pasjes en douche die pas om 07:00u open gaat). Inkopen gedaan voor het schip bij CIV en nog meer eten voor de bemanning en toen snel weer naar buiten o.l.v. Edith. Rustig zeilweertje en alle tijd om onderweg zeilbandjes te leren maken en het tweede kluisboord te vast te zetten. We liepen net niet vast en waren op tijd in Schier om ijs te halen, maar de bank was al dicht. De havenmeester heeft nog 7x toeristenbelasting tegoed.
Vrij 21 mei vroeg varen via Engelsmanplaat tot we vastliepen naast de geul, waar een zeehond nog een eenmansshow gaf voor Martijn op het dek. De rest lag te slapen tot het warme zonnetje ons naar buiten lokte de zandplaat op. Gewapend met emmertje en schep en een opdracht van Ruth een droomhuisje te bouwen. Vol bewondering toegekeken hoe de zee weer bezit nam van onze bouwsels.
Als troost had Martijn lekkere pannekoekjes gebakken.
Doorgevaren naar Pinkewad met Martijn als schipper; die
Gutsekoppers hebben geen motor nodig als er een pikhaak van boord valt, mooie manoeuvre, Martijn, dat zeker, maar wel wat ver uit de kust van Ameland voor anker. De avondwandeling van Bernard, Aletha en Ruth halverwege richting Noordzee duurde daarom maar liefst 3.5 uur ( de rest bleef wijselijk aan boord). Het leed was snel geleden met een voetenbadje voor verwonde slikvoeten (alleen voor mietjes) en heerlijke massageolie. Al snel konden we weer hartelijk lachen om het avontuur en rook je thee weer boven je handen uit.
Zat 22 mei om 07:00u in de haven van Nes voor anker, heen en weer naar de steiger met het bijbootje water halen en boodschappen doen; plotselinge mist bij het wegvaren om 09:00u richting zeegat. Aletha had het prima naar het zin aan het roer. Golven, stroming en wind en dan ook nog koers houden aan de wind recht op de vuurtoren van Ameland af en vlak voor het strand overstag. "Hoogte is winst, maar gang is alles". Op het fokje het zeegat weer in Terschelling met Brandaris voorbij en door de slenk naar het Fransche gaatje.
Zo 23 mei 5:30 met de zon reeds op in rustig tempo naar Vlieland gezeild. Visdiefjes, eidereenden met jongen, wulp (kijkt naar zijn gulp) en veel meer drijfsijsjes gezien. Ruth en Annette hebben aan de wal in de duinen vertoeft en oesters geraapt. Omdat het zo ongelooflijk prachtig weer was Pinkster zondag koos de rest van de bemanning voor een tochtje langs het strand van de kop van Vlieland dicht langs de wandelaars en andere uitslovers op het strand. We konden er geen genoeg van krijgen. Sturen zonder helmhout op de zeilen, echt onvergetelijk! we zijn maar twee keer op en neer gevaren. Na de lunch richting Kornwederzand, voorbij de sluis voor anker.
Ma 24 mei een toegift met een heerlijk tochtje voor de wind richting thuishaven. De opdracht onderweg was om je godinnenkaartje uit te beelden (alleen voor ingewijden). Ruth speelde viool in de sluis van Workum. En zo kwam er langzaam een einde aan een zorgeloze week genieten van elkaar, het schip en de natuur.
Vandaag is de nieuwe fok ingemeten. Hij wordt eind juni, begin juli geleverd. Ik ben benieuwd. We hebben deze keer goede afspraken gemaakt over de reef-afstand. Verder wordt de schoothoek wat lager waardoor we het achterlijk niet zo dicht trekken. Dat is beter voor de twist van het zeil. Ik ben heel benieuwd wat De Vries Sails in Makkum er van maakt! Het wordt weer een zeil dat net als het grootzeil het midden houdt tussen een toerzeil en een wedstrijdzeil.
17/18 april van Workum naar Nederland gevaren. Prachtig koud lenteweer.
Zaterdag een redelijke windje, in de middag afnemend naar geen wind ;-( .... Wel heerlijk zo'n eerste weekend weer aan boord; het gevoel van wind in de zeilen is heerlijk. Zaterdag tot laat gevaren , de ondergaande felrode zon gezien terwijl we aan het motoren waren (want geen wind en een sputterende vulkaan in IJsland). Daarna een rustige nacht in een baai op het Schokkerstrand (Ketelmeer).
Heel rustig leek het allemaal en dat kwam niet omdat er geen wind was.... er was iets anders wat opviel in al zijn afwezigheid... natuurlijk.... er waren geen strepen van vliegtuigen te zien en geen lawaai van vliegtuigen te horen. Zo moet dat honderd jaar geleden met dit scheepje ook geweest zijn; echte stilte en een volledig blauwe hemel; dat maak je niet vaak mee, prachtig!
In de buurt van Nederland een ereronde gevaren met wat meer wind. Daarna de dotterbloemen aan de kant 'gekust' en de ooievaars op de nesten weer na een jaar gedag gezegd. Wat een heerlijk weekend met ons vijven; Antonin, Vivienne, Joep, Marion, Vivienne en schipper Coby.
Oh ja niet vergeten; we hebben met drie alvast in de jaaglijn gelopen; alvast geoefend voor de Mattenschippersrace.
Even een beetje wind en gaan...
Het volgend weekend waren we helemaal klaar voor de Mattenschippersrace. Met de 11 tallige bemanning op de boot geslapen. Ik op een luchtbedje (dank Coby voor het meenemen!).
Na een heel goede start langszaamaan wat naar achteren gezakt; uiteindelijk kwamen we uit op een plaats 8... net achter het Gudsekopje. De hele dag was het al stuivertje wisselen met de Gudsekop.
Aan boord: Rob (schipper), Coby, Joep, Marjon, Frank, Aletha en onbekende paashaas.
Na twee weken en drie weekenden intensief krabben, schuren, schilderen en plakken (met veel dank aan de klussers) lag Vriendschap aan de kade van de werf Nieko in Franeker te wachten. Strak in de verf, met een fris lente groen interieur. Frank was een paar minuten na eerste kennismaking met het schip het vlak aan het oliën onder de planken vloer. Inruimen werd zo nu en dan gehinderd door een plensbuitje. De regentijd werd handig benut voor de laatste aankopen. Vervolgens werd met aanwijzingen van Rob en Coby het schip opgetuigd. Of ik even een ".. " wil aangeven. Best lastig als je niet weet hoe een ".. "er uit ziet. Een blok met hondsvot of puntkous, iemand???
Paaszondag van Franeker naar het Franse Gaatje onder Vlieland gevaren, lekker kruisen met goede wind. De thuisblijvers hadden ongelijk. Prachtig weer hadden we dit eerste waddenweekend, de eerste zeehonden hebben we gezien, eidereenden, waddenlucht..
Maandag na het Paasontbijt wachtte de schipper ongedurig op het opkomend tij en schuifelden we aan de wind over de plaat naar dieper water, strak blauwe lucht met ZW 4. In de Kornwederzand sluis was het toch weer spannend, daarna kwam Workum kwam al snel in zicht. De kop is eraf, we zeilen weer!
Afgelopen vrijdag hebben Bernard en ik bij winterse temperaturen het schip naar de werf in Franeker gebracht. We liggen daar de komende 2 weken bij Scheepswerf Nieko op de helling om lekker onderdak te kunnen schilderen.
Het schip heeft de winter goed doorstaan. De matrassen en de meeste spullen liggen bij Cornelie op de zolder naast de oude varkensstal. Vriendschap zelf heeft alle strenge vorst goed doorstaan. Er is niets stukgevroren. De motor startte in één keer. De start-accu die ik had meegenomen was niet nodig.
De week ervoor waren er nog 2 vrachtschepen vastgelopen in het ijs voor de vuurtoren van Reid. Toen wij voeren was dat nog goed te zien. Langs de Friese kust lagen nog complete ijsbergen. Dankzij de harde noordoostenwind van de dagen voor onze tocht was het meeste ijs gelukkig wel weggewaaid naar lager wal.
Het was heerlijk om weer buitengaats te zijn. Het moest helaas op de motor. Het is niet te doen om voor één tochtje helemaal op te tuigen. Het was met een rustig windje desondanks prachtig. We hadden laag water. De zeehondjes lagen speciaal voor ons op de banken net naast de geul.
Toen we vlak bij Harlingen waren ging mijn telefoon. Het was mijn broer met zijn vriendin uit Baarn. Ze stonden toevallig op de dijk de hond uit te laten. Ze waren onderweg naar een vriend op Vlieland. De foto's die zij gemaakt hebben vanuit Harlingen houden jullie nog tegoed.
De kraan van Nieko oogt niet meer piepjong, maar hij trekt het elke keer weer prima. De foto's spreken boekdelen. Heel mooi is te zien hoe het onderwaterschip van onze Piipster 'nergens' stilstaat. Nu 2 weken schilderen en dan weer lekker varen. Met pasen optuigen en het eerste weekend!
Reactie van Vivienne op 23 maart 2010 om 22:18 uur
Hoi!
Wat een leuke eerste tocht en fijn dat het dikke ijs het scheepje heel heeft gelaten. (‘t was wel heerlijk schaatsen deze winter). Wat een mooi scheepje toch. Ik heb zin om komend weekend weer het nodige schuur- en lakwerk te komen doen.
Groet, Vivienne
Er wordt uitgebreid aandacht besteed aan mij en ons skûtsje in de UIT! van maart. De UIT! is het blad van de Naturisten Federatie Nederland. Ik vind het echt heel leuk. Ik zal in ieder geval een exemplaar aan boord leggen!
Door de themaweken hebben we ook heel veel nieuwe mensen mogen verwelkomen dit jaar. De reacties waren heel positief. Ons concept waarin eenvoud en enthousiasme voorop staan slaat erg aan bij onze gasten. We hebben zelf ook met veel plezier gevaren dit seizoen. Dank daarvoor!
De laatste klus van dit jaar is aftuigen. We hebben dat een paar keer uitgesteld vanwege slecht weer en harde wind, maar het moet er nu maar eens van komen. We kunnen de spullen bij Cornelie in de schuur kwijt. Dat is mooi, want lekker dichtbij.
Volgend voorjaar starten we weer met klussen. Ieder die zin heeft kan komen helpen. De verwachting is dat we dit in de laatste van 2 of 3 weken maart zullen uitvoeren.
Het was een last minute actie; halverwege de week belde Reid of we niet een vrachtje locale ecologische streekgebonden producten naar Enkhuizen konden brengen. Daar vond gedurende het eerste weekend van november de Klassieke Schepenbeurs plaats. Een van de trekkers van de beurs was de Schoenerbrik de “Trois Hombres”. Met dit schip wil Atlantis wereldwijd duurzaam transport aanbieden voor duurzame producten (check www.zeilendehandelsvaart.nl). En aan de Vriendschap de eer de eerste lading duurzame producten vanuit het achterland aan te leveren.
Nu, een skutsje is tenslotte oorspronkelijk een vrachtschip en geen wedstrijdschip of toerschip, dus wij hadden er wel oren naar. En zo kwam het dat op vrijdagmorgen Rob vier pallets met biologische sappen uit Groningen, Drenthe en Friesland aan boord kreeg. Alles tesamen een ton, op zich niet zoveel, maar wel het hele ruim vol, zelfs de kachel moest eruit.
We zijn het niet meer gewend, die vracht… De kastjes of de laden konden niet meer open. Als je naar de WC wilde, had je twee opties: of via voor: met een snoekduik over de kisten en de hele inventaris die naar het voorruim verbannen was, en dan met een haakse bocht de wc in. Of via achter: in jezelf in slangenhouding wringen tussen de pallets en de luiken, je vervolgens naar beneden laten vallen en dan weer met net zo’n haakse bocht de wc in.
Met Indiaase hulp van Swetang Daweh
Gaat dat passen?
Zaterdagochtend kwam Djuna, Simon, Jette en Bernard om half negen aan. Sybren, de opstapper, was al aan boord en had alles wat mechanisch was al geinspecteerd. De motor liep al als een zonnetje. Om stipt 9 uur draaide brugwachter Pieter de brug en de sluis. Met een kalm ZZW windje kruisten we richting zuiden; het scheepje vond het duidelijk lekker weer eens met lading te varen en liep lekker door de golven. Het was behoorlijk koud, maar wel droog. Hoe lekker we ook liepen, de wind viel wat weg op een gegeven moment hebben we de motor bijgezet en nu konden we een streek meer hoogte houden. Toch was het al tegen vieren toen een hele menigte beursgangers op de Gependam stond te kijken hoe wij met lange slagen en nu wel weer een lekker windje het krabbersgat inkruisten en bij de Trois Hombres langszij gingen… Eindelijk warme koffie en thee!
Hier bleek dat het uitladen pas de volgende dag zou plaatsvinden. Dus dit was voor ons weer een behoorlijke ‘change of plans’, maar na wat heen en weer bellen lukte dat ook.
Samen met Arjen van de Trois Hombres en Mike van de bevrachter werd ik op het podium geinterviewd over dit initiatief en de toekomst van de zeilende vrachtvaart. Simon, Djuna waren inmiddels al verdwenen richting feestje in Utrecht, en Sybren ging met zijn vriendinnetje en logeetje de beurs verkennen en dan met de auto terug naar Friesland. Jette en ik warden door Mike uitgenodigd voor het diner aan boord van de prachtige klassieke radarboot Kapitein Kok. Daarna kronkelden we ons in slangenhouding tussen de pallets en de luiken en lieten ons vervolgens op de kooi vallen. Zonder kachel was het bar koud en het duurde een hele tijd voor we de klamme lappen een beetje drooggestoomd hadden met onze lichaamswarmte…
De zondagochtend gingen we lossen. Aan het uiteinde van de grote ra werd de ‘Whip’ bevestigd, en samen met de ‘front fall’ en de ‘rear fall’ zouden de pallets overal heen gepositioneerd moeten kunnen worden. Dat bleek inderdaad zo te werken. Onder de heldere instructies van de stuurman trokken de vele jongeren van de Trois Hombres de 250 kg zware pallets rustig en beheerst het ruim uit.
Daarna namen Cobi en Antonin het vrachtscheepje over en voeren in de dichte mist met een zachte zuidoostenwindje terug naar onze Thuishaven, Workum.
Reactie van Vivienne op 15 januari 2010 om 10:56 uur
Hoi! Wat een leuk initiatief dat de Vriendschap hieraan meegedaan heeft. Zo zie je maar weer; altijd in voor vernieuwing… met een finke dosis historie uiteraard! Vivienne
Eindelijk is het er van gekomen. We hebben de strontrace gevaren met Vriendschap. Ik was zelf al eens mee geweest op de Rust met Frans Eisenloeffel als schipper. Bernard en Peter hebben hem al meerder malen gevaren. Peter heeft de race der races zelfs al 1 of 2 keer geschipperd op de Rust. We wilden alle 3 graag weer eens meedoen en na vorig jaar toen Jelle Reid de Jong met ons scheepje had gevaren was het voor ons duidelijk. Nu nog een vierde man. Dat werd Simon, de oudste zoon van Bernard. Dat bleek een heel goede keus. Het was een fantastisch evenement. Helaas zijn we ondanks een heel goede 4e tijd als laatste geclasseerd. We hadden een aantal minuten gestoomd op een plek waar dat niet is toegestaan. Jammer, maar heel terecht.
De start was op maandag om 13:00 gepland. Een en ander duurde wat langer omdat de schippersvergadering wat uitliep en omdat de shanty-koren van geen ophouden wisten.
De zware klasse mocht eerst vertrekken. Het gevolg was dat wij op de 4e plek liggend geen vaart konden maken.
Uiteindelijk kregen we vrije wind en konden we gang lopen. Hieronder enkele foto's van het de stichting zeilvaart Warmond.
Het eerste stuk konden we Johannes nog achter ons houden, maar daarna maakte hij een slim klapje naar de hoge wal en was hij weg. We zagen hem pas weer in Warmond waar hij net wegvoer toen wij aankwamen.
Na Haarlem werden we allerhartelijkst ontvangen in Spaarndam in de prachtig gerestaureerde Kolksluis. En we kregen onreglementair erwtensoep aangereikt. Ons is verzekerd dat iedereen dat had aangenomen :-). Het smaakte geweldig, maar we zagen er wel moe uit!
Na Spaarndam konden we door naar Buitenhuizen. Dat ging moeizaam door de vele hoge bomen op de oostelijke oever. Uiteindelijk hebben we op de motor het Noordzeekanaal bij nacht getrotseerd. Niet te geloven dat we dat 25 jaar geleden zonder moter en alleen een paar olielampjes als navigatieverlichting hebben getrotseerd. Peter en ik hadden de eerste wacht.
Op het Buiten-IJ hebben we geankerd tot we 5 uur hadden geneutraliseerd. Achteraf had ik de bemanning iets eerder moeten wekken, we hebben met opstaan een kwartiertje verloren. Kennelijk had iedereen wel zijn slaap nodig. Bernard en Simon namen de wacht over zodra we onder zeil waren. We hebben daar voor het eerst gereefd en dat was nodig. Volgens track en trace voeren we constant tussen de 7 en 8,5 knoop met ruime wind.
Helaas waren we onbekend met de 'nieuwe' situatie bij de sluizen bij Enkhuizen. We raakten daar verzeild bij de keien op lager wal. En omdat ons dopje soms op zulke hoge golven slecht overstag wil hebben we de motor bijgezet. Dat kostte ons helaas een goede klassering. Na de sluis ging alles heel voorspoedig. We waren na 6 uur en een paar minuten van het Buiten-IJ naar It Soal gespeerd. Dat is onwaarschijnlijk hard.
Het was werkelijk schitterend om na zo'n tocht en zo'n nacht naar het gasvuur van de vuurtoren van Reid te varen met het ochtendgloren erachter!
Het binnenlopen ging wat minder voorspoedig. Het was in de wind op, dus moesten we bomen. We hadden daarvoor de mast gestreken. Maar om de één of andere reden kregen we het schip geen meter vooruit en ook niet in de wind op. Simon had na een minuut of 5 ineens door wat er aan de hand was. De dirk hing om een boeitje. Hieruit bleek dat we toch wel moe waren.
Toen we om 8:07 op woensdag voor de steiger lagen bleek dat we 4e varen en dat we een zuiver zeiltijd hadden van 41:47. Dat zou in de voorgaande 4 jaar snel genoeg zijn geweest om te winnen :-). Dat kun je natuurlijk niet vergelijken. We hadden dit jaar een heel gunstige wind. Volgend jaar zal het dus zwaarder worden!
Aan boord: Ester, Lotty, Marjolein, Elke, Mip, Petra, Joost en Antonin (schipper)
De bemanning. Foto Ester Vrij.
Er rijden slechts sporadisch bussen naar Lauwersoog. Bovendien vertrekt de laatste bus al vrij vroeg. De meeste opstappers kom je daarom al tegen bij de bushalte. Zo ook dit jaar. De gesprekken komen snel op gang waardoor de lange busreis door het vlakke Groningse land voorbij vliegt.
Zaterdag
Vanwege het tij met het LW midden op de dag deze week lijkt het handig om steeds tussen de middag warm te eten. Na de maaltijd wordt het langzaam aan tijd om te vertrekken. Rob, die de week ervoor had gezeild, had me vrijdag al ingelicht over de bijzonderheden. Ik wist daardoor al dat de motor matig startte. Maar toen het zover was om de motor te starten, bleek de bedieningshandel muurvast te zitten. Een paar pogingen gedaan om hem beschaafd vrij te krijgen, maar dat lukte niet. Er zat uiteindelijk weinig anders op dan het hele geval te demonteren om achter de oorzaak van het euvel te komen. Binnenin bleek de handel vrijwel dichtgeslibt met fijn zand vermengd met vet. Na reiniging en montage (dit maal met minder vet) werkte de handel weer naar behoren. Probleem opgelost mede dankzij de hulp van onze vrouwelijke boordwerktuigbouwkundigen Lotty en Ester.
De reparatie kostte de nodige tijd waardoor we pas laat in de middag konden uitvaren rond HW. De wind was stevig en uit WZW. Door de Robbengatsluis en voortvarend richting het Pieterburen Wad. Het was meteen weer genieten. Met een WZW-wind kan je Noordpolderzijl halve wind aanlopen met sommige delen van de geul aan de wind. Ruim twee uren na HW sturen we de geul naar Noordpolderzijl in. De stroom is tegen van het afgaande water. We hadden de stevige wind nodig om met voldoende vaart door de geul te varen. Als we er nu te lang over doen, dan lopen we halverwege vast. De boeg duwt het water opzij. De smalle en ondiepe geul versnelt het water om het schip waardoor de stroomweerstand nog groter wordt. Het dal van de boeggolf halverwege het schip trekt het water van het omliggende wad. De randen van de geul komen even boven het water uit. Vlak voor de kwelders, net buiten de vaargeul lag al een tot luxemotor omgebouwd vrachtscheepje vast op het Wad. Zo te zien met nog hooguit 2 decimeter water er omheen. Op een afstand van ongeveer 10 m glijden we er langs wat een onwezenlijk beeld oplevert. Even later strijken we de zeilen en leggen aan tegen de kade van Noordpolderzijl in het laatste licht van de dag. De mooiste manier om Noordpolderzijl aan te doen.
Zondag
We wilden uiterlijk half acht vertrekken uit Noordpolderzijl om zover mogelijk naar het oosten te komen. Tegen 7 uur zijn al genoeg mensen wakker en bovendeks om te vertrekken. De wind is nog zwak. We draaien rustig de kop door de wind met de boom en de fok en gooien los. Het is halve wind. Omdat we weinig vaart hebben verlijeren we snel naar lager wal ondanks gebruik van het zwaard. Er zijn te weinig mensen bovendeks om snel en adequaat actie te kunnen ondernemen met de fok en de bomen. Dan is de lastige beslissing: verstoren we de ochtendstilte en starten we toch de motor om onze tijdwinst te behouden of verspelen we onze tijdwinst door aan lager wal te geraken maar behouden het genot van de ochtendstilte. Vooruit, dan toch maar de motor. De grote vraag is echter of ie nu wel in één keer wil starten want anders wordt het alsnog aan lager wal. En wonderbaarlijk genoeg start deze keer de motor meteen de eerste keer. Dat geeft dan wel weer een goed gevoel over het besluit om de ochtendstilte te verstoren. Het is overigens meteen de laatste keer deze week dat ie in één keer start.
Eenmaal terug bij de Zuidoost Lauwers gaat het oostelijk richting het wantij van het Uithuizer Wad. De wind trekt aan. We naderen snel de Eems en steken hoog aan de wind naar Borkum om vrij te blijven van de banken Meeuwenstaart midden in de Eems die elk jaar hoger komen te liggen. Met ruime wind varen we snel de hoofdvaargeulen van de Eems over onder Borkum door. Voorbij de haveningang van de voormalige marinehaven op Borkum gaat het net bezeild langs de tonnen en prikken richting het wantij onder het eiland. Op het wantij breken de golven achter het schip en dreigen we even vast te lopen. Met een marge van nul passeren we in hetzelfde tij een tweede wantij. Altijd weer mooi. De betonning achter het wantij is verwarrend. Net op tijd ontdekken we een vergissing in onze koers voordat we op een plaat dreigen vast te lopen. Ontspannen gaat het verder voor de wind richting Juist. Onder het eiland laten we het anker zakken op een beschutte plek en genieten van een warme maaltijd.
In de loop van de middag hijsen we de zeilen weer en varen door naar Norderney. Door de stevige westenwind staat er een stevige deining in het zeegat tussen Juist en Norderney. We varen de haven in. Het deel van de kade achterin in de haven dat doorloopt tot in de jachthaven valt deels nog onder de Schiffsmeldestelle. Net voorbij onze ligplaats, de hoek om in een kleine kom, hoort de kade wel weer bij de jachthaven. Handig om te weten want het havengeld is waar wij liggen minder dan in de jachthaven terwijl toch makkelijk gebruik kan worden gemaakt van de douches van de jachthaven. Tot groot genoegen van de vrouwen. Alleen de schipper moet wat verder lopen om de formaliteiten af te handelen: de Schiffsmeldestelle bevindt zich helemaal aan het begin van de haven bij de veerboten.
Maandag
De wind is nog steeds stevig en ook nog steeds uit westelijke richting. We vertrekken ´s ochtends om half acht en varen met de motor tegen de wind in richting Juist. Door het ontbreken van een zeil rolt het schip meer dan gisteren in het zeegat en is lastig op koers te houden. We snijden een stuk af van de betonning om zo ver mogelijk weg van het zeegat te blijven. Het is even een uurtje doorbijten en scherp letten op de golven. Eenmaal terug in de buurt van Juist verdwijnt de ergste golfslag en is alleen de tegenwind over. Zodra de ruimte er is hijsen we de zeilen om verder te laveren. Na een paar slagen al (met stroom mee van het afgaand water) kunnen we net bezeild in één lange slag van onder Juist naar de Eemshaven varen. Ondanks dat het al tegen LW is, komen we zonder problemen op de Eems. Even komt het zwaard omhoog bij een bank maar daar blijft het bij. Op de Eems laveren we met lange slagen verder naar de ingang van het Uithuizer Wad. Bij de laatste bocht in de geul van het Ra-wadje en vlak voor het inmiddels drooggevallen Wad strijken we de zeilen en gaan voor anker. We besluiten om´s avonds niet verder te varen maar daar de nacht door te brengen. Door de krachtige wind tegen zou het toch vooral varen op de motor worden. In plaats daarvan spelen we aan boord het spel Saboteur. Vreemd genoeg wordt het nog een leuke avond. Door de afleiding van het spel merken we niet direct dat het anker is gaan krabben bij het opkomende water. We ontdekken het dankzij een ton in de buurt die als ijkpunt diende. De ton ligt nu wat verderop. Met de motor verleggen we het schip weer naar de juiste plek, steken alvast een tweede rif in het grootzeil en een rif in de fok uit voorzorg en hebben hoog en droog een heerlijke, rustige nacht op het Wad.
Dinsdag
De lucht is vandaag een stuk blauwer en de wind is afgezwakt maar nog wel tegen. Op de motor passeren we het wantij van het Uithuizer Wad en ter hoogte van Noordpolderzijl beginnen we met laveren over de Zuidoost Lauwers.. Bij het Pieterburen Wad maken we eerst een lange slag richting Simonszand over de plaat om halverwege overstag te gaan om met weer een lange slag uit te komen bij de Spruit. De motor was eerder vooral ingezet om nog over het wantij onder Schiermonnikoog te komen ondanks de wind tegen. Maar omdat de wind en de manoeuvreerruimte steeds meer afnemen, neemt ook de hoop af dat dat nog gaat lukken. Maar ach, het is inmiddels prachtig zomerweer en niemand is er rouwig om wanneer we vlak voor het wantij alsnog stranden op het Wad. We kunnen nog net even wat zwemmen of beter gezegd: in het water liggen. Als het water bijna van het Wad is verdwenen, ontdekken we zes lepelaars tussen de fouragerende vogels. Niet ver van de boot liggen de mooiste mosselen waarvan we twee emmertjes verzamelen samen met wat kokkels.
Het eten was weer verassend goed. Foto Ester Vrij.
Na de warme maaltijd is het wachten op HW. Het wordt ook tijd om de voorraden en het water aan te vullen. De opties hiervoor zijn Schiermonnikoog of Lauwersoog. Wetende dat we vrijdag ook al moeten eindigen in Lauwersoog is het aardiger om naar Schiermonnikoog te varen. Naarmate de week vordert, verschuift het HW meer naar de avond. Volgens de getijtabellen is het vanavond pas om 22:30u HW bij Schiermonnikoog. Tegen die tijd is het ook vrijwel donker rond deze tijd van het jaar. De afstand van onze wachtplaats tot de jachthaven van Schiermonnikoog volgens de kortste route bedraagt ongeveer 13 zeemijlen. De kortste route is dan wel min of meer recht over de plaat onder Schier. Niet lang nadat we loskomen rond 19:00u gaat de wind helemaal liggen. Rustig op de motor varend genieten we van de mooie avond. Met stroom tegen doen we er al snel meer dan 3 uur over. Het laatste stuk varen we in de schemering en als we aankomen is het vrijwel donker. Er lijkt nogal wat discrepantie tussen de lichtkarakters van de boeien op het water en die op de kaart. Of is het gewoon gebrek aan ervaring? Veiligheidshalve wordt vooraf wat uitgebreider dan gewoonlijk de aanlegmanoeuvre doorgesproken. We zullen werken in stellen van twee personen bij de handelingen voor de aanleg. De binnenkant van de kopsteiger blijkt nog vrij en dankzij het rustige weer levert de aanleg daar geen problemen op. We worden vanaf de wal geassisteerd door de bemanning van de Ebenhaëzer die buitenop ligt. Ze tippen ons ook over de schuine bodem aan de binnenzijde van de kopsteiger waardoor bij LW het schip flink schuin zal komen te liggen. Dat is weinig comfortabel. Gelukkig is de eigenaar van de luxemotor Risico, die ook buitenop de kopsteiger ligt en ook nog wakker is, bereidt om ons bij hem buitenop te laten liggen. We verleggen het schip, maken nachtklaar en sluiten daarna een mooie dag af tegen middernacht.
Woensdag
Eerst was het plan om ´s ochtends snel boodschappen te doen, wat andere dingen te regelen en dan verder te varen. Maar eigenlijk is daar net te weinig tijd voor en we hebben al een paar lange dagen achter de rug. Het wordt daarom een rustdag op Schiermonnikoog. Om te genieten van het eiland en het prachtige weer. Het beloofd vandaag zelfs op de Waddeneilanden een tropische dag te worden volgens de voorspellingen. Een duidelijk beter plan dus voor vandaag. We doen rustig boodschappen, drinken uitgebreid een kopje koffie in het dorp en kijken verder wat rond. Een bezoek aan het plaatselijke antiquariaat is altijd aardig. Sinds een paar dagen komt regelmatig een bonte avond ter sprake. Nu is er ook alle tijd voor iedereen om daar wat voor te bedenken. De middag is gereserveerd voor zwemmen in de Noordzee. Bij een kalme aflandige wind is het water van de Noordzee bijzonder helder. Het strand is uitgestrekt en alhoewel waarschijnlijk alle andere vakantiegangers op Schiermonnikoog ook op het strand liggen vandaag, is het er toch rustig. Daardoor is het strand ook uitermate geschikt voor Marjolein en Elke om wat Salsa-danspasjes te oefenen. Het is jammer dat de subgroep te voet en die met de fietsen elkaar onbedoeld zijn misgelopen op het strand ondanks het geringe aantal andere badgasten.
´s Avonds wordt in het centrum van het dorp een open lucht optreden bezocht van het plaatselijke Shanty-koor “Gin See to Heich”. Zeer geslaagd en een inspiratie voor de bonte avond.
Prachtig weer. Zon, zee en wind.
Donderdag
Het weer is ´s ochtends nog steeds geweldig. We willen naar de oostpunt van Ameland en daar droogvallen. Het is een mooie plek en dichtbij het Noordzee-strand. En het is niet ver van Lauwersoog zodat we vrijdag op tijd terug kunnen zijn. Vandaag is Joost dagschipper. Het is aan hem om te bepalen wat er moet gebeuren om daar te komen. Schipperen betekent dat je soms op alles tegelijk moet kunnen letten. De wind is naar het zuidoosten gedraaid. We liggen daardoor aan de lage wal. Dat maakt het afvaren lastiger. Overleg vooraf en goede instructies aan de overige bemanning zorgen ervoor dat dit zonder problemen verloopt. Via het Gat van Schiermonnikoog steken we de Zoutkamperlaag over naar het Wierummer Wad. De wind is inmiddels flink toegenomen en we willen al varende een eerste rif in het grootzeil steken. Het lukt niet goed om het schip bij te leggen om rustig het rif te kunnen steken. Bij de tweede poging komen we zelfs dwars op de wind te liggen met dichtgetrokken grootzeil en geen vaart. Een situatie met groot risico van omslaan bij deze harde wind. De situatie wordt gelukkig op tijd onderkend en de grootschoot snel gevierd. Geen moment te vroeg want het water stond al in het gangboord. Dan toch maar het anker er uit. Voor het anker liggend kunnen we alsnog rustig het eerste rif in het grootzeil steken.
De tocht wordt voorgezet en spoedig zijn we bij Ameland. We ankeren dichtbij het eiland maar ver genoeg van de fourageer-gebieden onder de kust. Nadat het water is weggetrokken en de vogels zijn uitgefourageerd ondernemen we een gezamenlijke wandeltocht naar het eiland. De wind is er niet minder om geworden, eerder meer. De enkels ondervinden pijnlijk de schurende werking van het langswaaiende zand. Wanneer we terug bij het schip zijn, zien we donkere luchten opkomen vanuit het westen. Via via bereikten ons eerder al wat berichten over een weeralarm voor Nederland. Het weerbericht bij de havenmeester vanochtend ging nog uit van een prachtige dag. Telefonisch overleg met Rob leert dat windstoten tot 110 km/uur worden verwacht. Dat is dus windkracht 11. Alles aan dek wordt extra vastgesjord. We liggen gelukkig voorlopig nog een paar uren droog op het Wad. Kort na de voorbereidingen voor zwaar weer, begint het flink te regenen met onweer. De wind stuwt het water via spleten en kieren in de luiken deels naar binnen. Pannen genoeg gelukkig. Verder proberen we er maar weer een gezellige avond van te maken met het spel Saboteur. De verwachte windstoten blijven gelukkig uit. Het wordt zelfs niet meer dan windstoten van 7 Beaufort. Tegen 11 uur in de avond is het onweer voorbij en lijkt de wind af te nemen. Het was een bonte avond maar anders dan we ons hadden voorgesteld.
Voorbereidingen voor het landelijk weeralarm dat inmiddels de Wadden heeft bereikt. Foto Ester Vrij.
Vrijdag
De laatste dag van onze Wadweek. Het weer is ochtends een stuk vriendelijker. De wind is weer teruggedraaid naar het westen waardoor Lauwersoog eenvoudig is te bezeilen. Het gaat voor de wind. Het streven is om de bus naar Groningen te halen van 4 uur in de middag. Tegen 12 uur in de ochtend komen we aan bij de Robbengatsluis waar al meerdere plezierjachten op hun beurt wachten. Door de drukte duurt het ongeveer anderhalf uur voordat we zelf zijn geschut. Het plan om nog wat op het Lauwersmeer te spelenvaren valt daardoor in het water. Er blijft dan te weinig tijd over om ook nog het schip schoon te maken. In plaats daarvan ankeren we op het meer om nog rustig te lunchen. Tot grote verrassing van de schipper blijkt het idee van de Bonte Avond toch niet zonder resultaat. De bemanning heeft tussen het zeilen door –wanneer eigenlijk?– gezamenlijk een lied geschreven waarin de belevenissen van deze week en de eigenaardigheden van de schipper worden bezongen. Het lied krijgt zijn premiere tijdens de lunch. De schipper is natuurlijk ontroerd.
Eind van de week. Weer naar huis. Enkelen hadden het helemaal gehad. Foto Ester Vrij.
Hier-o en daar-o
Op de wijs van: West Zuid-West van Ameland
(Hoog is de zolder, laag is de vloer)
Zand in de motor.
Weer een dag voorbij.
Kunnen we weer varen.
Iedereen is blij.
Refrein:
Hier-o en daar-o
Daar-o en hier
Hier-o en daar-o
Wat hebben we plezier.
Hoog leve de Vriendschap.
Laag is het ruim.
Klam zijn de matrassen.
En verder schuim, schuim, schuim.
Refr.
Aan boord vele vrouwen.
Brute kracht te kort.
Maar je kunt vertrouwen
op groente op je bord.
Refr.
Koppen op het water
Hoor ik vier-op-voor?
Kruisen is geen zeilen
Met Antonin aan het roer
Refr.
Peilen of prikken
Over het wantij
Helder articuleren
Of was het roer naar lij?
Refr.
Als een blauwe macho
geef ik het bevel.
Schipper en matrozen.
Een dynamisch spel.
Refr.
Vroeg uit de veren.
Zo rond halluf zeven.
Vertrektijd halveren.
Op de Waddenzee.
Refr.
Dansend op de Wadden.
Boeiend groen en rood.
Zie ik daar een staakje?
Oh nee! Het is een boot.
Vriendschap. De belefenis van een tocht op De Vrienschap is eigenlijk niet te omschrijven in een logboek. Je kunt het eigenlijk het beste zelf meemaken. Toch een poging om een verhaal in het logboek te schrijven van een heerlijk weekend meezeilen op De Vriendschap. Voor mij voor de eerste keer, en geen zeilervaring, dus hopelijk heb ik de termen nog een beetje onthouden.
Na de strontrace ligt De Vriendschap nog bij de sluis. 's Morgens ligt hij/zij mooi in het zonnetje.
Als we allemaal aanwezig zijn (Rob, Coby, Vivienne, Aletha, Jaap, Isaak, Henk, Sandra) gaan we eerst de boodschappen halen. Ondertussen maken de andere De Vriendschap klaar voor vertrek. De haven voor de sluis komt ondertussen vol te liggen met vissers die terugkomen ivm de feesten en visserijdagen.
We kunnen gelijk met de zeilen op Het Soal uitvaren en het IJselmeer op. Ondanks dat het begin van de dag er zonnig uitzag is dit snel veranderd. Het wordt grijs en vochtig. Toch zeilen we met volle zeilen met windkracht Zuid-Oost/Oost 4-5 richting Stavoren. Na een stuk gevaren te hebben met Vivienne als stuurvrouw en de anderen voor alle andere taken aan boord,draaien we terug naar Stavoren om bij een strandje in de luwte voor anker te gaan. De gps geeft trouwens aan dat we zeker 7 knopen varen. De lunch met bruine bonensoep en boterhammen wordt verzorgt door Aletha. Dat smaakt goed en gelijk wat opwarmen in het roefje.
Omdat meer windkracht wordt verwacht, wordt een reef in de zeilen gelegd. Met stuurman Isaak gaan we met een strakke koers van 60 graden richting de kust van Noord Holland. Alles overigens onder de vakkundige en geduldige leiding van schipper Rob. Als de kust net in zicht is, draaien we om en denderen we terug naar Stavoren. Het is goed te merken dat de wind is toegenomen. Zeker uit de luwte zijn de golven en schuimkoppen zichtbaar. Maar De Vriendschap rolt er rustig overheen.
Op het laatste moment is de ingang van de haven van Stavoren pas zichtbaar. De sluis gaat gelijk voor ons open, en na het strijken van de zeilen kunnen we de sluis in. In de jachthaven van Stavoren vullen we de watertank bij. We gaan voor anker op een mooie overnachtingsplek in de Geeuw (of was het toch de Morra). Het kachteltje gaat aan en er wordt geweldig gekookt door Aletha. Ondertussen drinken we wat met "droge" worst en knabbels. Daarna smaakt de curry met rijst goed en koffie, thee en het toetje mag ook niet ontbreken. De afwas wordt gedaan, en de pannen worden met veel geduld als een puzzel in elkaar gepast door Henk. Daarna is iedereen voldaan en moe en zoekt een plekje om te slapen. Ondanks de waarschuwingen van snurkers en een prater horen we 's nachts alleen het klotsen van het water.
We hebben een uur extra door het verzetten van de klok, maar toch is de ochtend snel gekomen. De lucht ziet er goed uit, blauw en wat wolkjes. Na het ontbijt met eieren met spek (van Rob), yoghurt en brood, wordt De Vrienschap weer klaargemaakt voor vertrek. Tot mijn grootste verbazing krijg ik de rol als stuurvrouw aangewezen. Eerst met alleen de fok, maar als we op de Fluessen zijn gaat ook het groot zeil omhoog. En wat is dat een machtig gevoel, aan het roer van De Vriendschap. Gelukkig staat Rob dichtbij, want het gaat best hard en vooral het overstag gaan is best een wennen, of een klein slootje ingaan waar ook nog eens een andere grote zeilboot ligt.
Net voor de pauze neemt Henk het roer over en zeilen we door kleine slootjes voordat we voor anker gaan voor de lunch. Vivienne zorgt voor de eieren en Coby smeert de boterhammen. Het zonnetje schijnt vollop dus we kunnen op het dek zitten. Een aantal mensen gaan even onder zeil want er lijkt een virusje rond te hangen.
Na een stukje rustig varen over verschillende meertjes en brekken gaan we kruisen in een smal slootje. Voor mij de eerste keer, de mensen op het voordek moeten alert reageren. Wat een schipperskunsten! Helaas moeten we daarna de zeilen strijken voor de eerste brug en gaat de motor aan voor het laatste stukje op de Lange Vliet en de 5 of 6 bruggen. Terug naar de vaste ligplaats van De Vriendschap. En zo was het weekend weer voorbijgezeild.
Weekend 10/11 okt was i.t.t. andere delen van het land geen verregend weekend. Tijdens het zeilen of op- en aftuigen was er zelfs af en toe een oplaadmomentje in een welkom najaars zonnetje. Aan boord waren Antonin (schipper), Aletha, Anne, Arnoldine, Joep en Marjon.
Het proviand was vrijdag al gekocht in de gloednieuwe Poiesz supermarkt op loopafstand van de ligplaats in Workum, dus we konden zaterdagmorgen lekker uitslapen. Omdat het nog regende had niemand zin om uit zijn kooi te stappen en thee te zetten, hoewel het al geruime tijd licht was. Strak grijze lucht en geen zuchtje wind. Dan maar bomen, bovendien krijg je het daar lekker warm van. Om Anne (die voor het eerst aan boord was) te laten wennen, nam de windkracht heel geleidelijk toe in de loop van de morgen en werd er rustig gezeild via het Groote Gaastmeer naar de Fluessen en hebben we gelaveerd richting Stavoren. Onderweg was er tijd om te studeren op het dek voor het vaarbewijs. Bij de Morra overnacht en de volgende dag weer terug over dezelfde route.
Bij het houtkacheltje een spelletje dobbelstenen van Catan gespeeld. Wist u dat stenen, hout, graan en een schaap voldoende is om een huis mee te bouwen? Het was lastig om de plaatjes op de dobbelstenen te onderscheiden bij het zicht van een olielampje, maar dankzij de oplettendheid van de anderen lukte het niet vals te spelen.
De licht geroeste overgebleven blikken bonen onder de zitbank vormden de inspiratie voor de maaltijden. Misschien dat daarom zondag de windkracht alsmaar toenam. Er was tijd aantrekkelijke betonning te leren ontwijken en we hebben bij de Langehoeksepollen nog wat geoefend met ankeren bij de oever zonder de motor te gebruiken.
Maandag is het zover. We doen mee met de Strontrace. Peter, Bernard, Simon en ik! Het wordt zo als het er nu naar uit ziet licht weer. Voor diegenen die de Strontrace niet kennen. Het is een historisch zeilevement dat dit jaar voor de 36e keer wordt gehouden. Het is een race voor tradiotionele schepen van Workum (Friesland) naar Warmond (bij Leiden) en weer terug. Het is altijd laat in oktober en vaak zwaar. Ik heb hem zelf een keer eerder gevaren met de Rust na Arbeid, destijds met Frans Eisenloeffel, Bernard, Peter en een zeeman van wiens naam ik niet meer weet. Frans had hem bij Weismuller opgeduikeld.
Frans was schipper en kok. We zagen hem niet veel bovendeks, hij was vooral hazen aan het bereiden. Er kwam een constante stroom lekkers naar boven. Dat hield ons toen wel 3 dagen en nachten op de been.
Reid de Jong is bedenker en aanstichter van dit fantastische evenement (net als gelijktijdig de beurtveer en de visserijdagen).
Jullie kunnen ons vanaf maandag 12 uur volgen via de track en trace site van de race.
Vorig jaar heeft Jelle Reid de Jong (de zoon van) de wedstrijd gevaren met ons scheepje.
Een korte vakantie, zeilend op de wadden met het bijna 100 jaar oude skûtsje “Vriendschap”. Het waren slechts 4 dagen, maar we genoten zo intens, dat het achteraf voelde alsof het er 14 waren. Want wat een fantastische tocht is het geweest!
Prachtig weer gehad: eerst zonnig met stevig waaien, dus nog wat fris. Dan 2 dagen warm, maar tóch niet zonder wind. Op de laatste dag bewolkt en toen wel even een windstilte, maar dan ’s middags, als apotheose, een harde bries waarmee we een flinke snelheid behaalden tot 8 knopen, gepaard gaande met enkele zware, doch lauwe regenbuien.
Al die weertypes leverden prachtige momenten op. Veel van wat je wilt zien van het wad en meemaken op zo'n schip, is voor ons zo ongeveer aan bod gekomen.
De start is in Lauwersoog. Nog vóór de aankomst van onze schipper Rob vinden wij Vriendschap al in de jachthaven liggen en beginnen we met het inladen van alle bagage en proviand voor 4 dagen.
Eenmaal door de sluis en buitengaats, is het met windkracht 5 al goed toeven daar boven op het dek,
En als dan tegen de middag het skûtsje vast komt te liggen op een droogvallende zandplaat,
genieten we in ons blootje van een aangeklede borrel
De tweede en derde dag verrassen ons met temperaturen rond de 25 graden. En toch ruim voldoende wind om lekker te kunnen zeilen! Dus alles uit, maar zwemvesten nog aan.
De luierende zeehonden in de verte op een zandplaat doen je beseffen dat je toch ‘gewoon’ op de Waddenzee vaart.
Bij windkracht 3 zijn de zwemvesten ook niet meer nodig
Op het dek kunnen we voorbeeld nemen aan die zeehonden.
‘s Middags vallen we eerder dan gepland droog op een plaat waar op veilige afstand ook weer zeerobben een droge richel hebben gevonden. Aan de horizon het vasteland van Friesland.
Als de zon weer daalt valt het wad helemaal droog en ligt het schip geheel verlaten van de rest van de wereld. Wat een rust en wat een prachtig decor.
Na een nacht in je kooi door het opgekomen water te zijn gewiegd, vind je de volgende ochtend het skûtsje weer droog op de zandplaat liggen, maar dan 180 graden gedraaid. Het wegtrekkende water heeft samen met de wind …de meest bijzondere sculpturen in het zand gecreëerd.
Na het ontbijt wordt de Vriendschap opnieuw door het water opgetild en kunnen we onze tocht voortzetten. Het weer is nu zo geschikt dat, met een zeer matige wind zelfs achter de boot gezwommen kan worden langs twee lijnen. Nieuwsgierig worden we gadegeslagen door een zeehondje dat ons een tijdje volgt.
Terwijl na de borrel in de kombuis (door ieder om de beurt) het diner bereid wordt…
…speelt de yogaleraar onder ons, serene noten op zijn traditionele Indianenfluit,
en ‘masseert’ hij ons met de doordringende tonen van zijn klankschalen.
Weer een ander doet aan tai chi en geeft op het wad een beginnerscursus.
Na het eten afwassen, simpelweg in en mét zeewater dat – niet voor de kniesoor – zonder zeep alles met zand en de borstel prima schoon krijgt.
De laatste ochtend ‘wad’ minder weer, met ‘wad’ meer bewolking. Terwijl anderen de eieren met spek voor ontbijt klaarmaken drinken we alvast thee of koffie die op specifieke wijze gezet wordt zoals Rob ons aan het begin van de reis al geleerd heeft: zonder filter en met niet meer dan twee stoomplofjes door de drijvende koffieprut (na een derde of meer zou ’t “niet meer te zuipen” zijn).
De didgeridoo komt nu bovendeks. Hoezo saai op zo’n boot? Ben je betoeterd!
Meer naar het westen, richting sluizen om naar de thuishaven van Vriendschap in Workum te kunnen varen, wordt het drukker op de waddenzee en zien we de mooiste schepen voorbij trekken.
Dramatische bewolking zorgt voor prachtige lichtval, dus mooie plaatjes, zoals een rijtje aalscholvers op een fuikmarkering.
En als de wind even helemaal gaat liggen worden water en hemelspant één, de horizon onzichtbaar.
Wat een onvergetelijke waddentrip. Een droom is waargemaakt, met alles erin zoals ik ‘m wenste!
Reactie van Rob Meerwijk op 22 juni 2013 om 01:03 uur
[…] De derde week van 2009 Delen:E-mailFacebookTwitterGoogle +1TumblrPinterest 22 november 2009 Rob Meerwijk Geplaatst in Naturisme,Vakantie en vrije tijd Getagd in Naturisme,Vriendschap,Vrijheid Permanente link […]
De Vriendschap lag niet aan de beloofde steiger in Lauwersoog. Dat leverde vrijdagavond in het donker een flinke zoektocht op door een onbekende haven, maar natuurlijk vonden we de skuts. Met z'n vieren was het al vlug gezellig. Volle havenkarretjes werden aan boord gestouwd, en een wijntje was dik verdiend. De rest druppelde zaterdagochtend binnen, eentje te laat met de beste smoes: de kaas vergeten!
Het zou een week worden van nog veel meer "nog nooit gebeurd" dingen: neuringlijn gebroken, zo veel alcohol aan boord gedronken zonder dronkenschap, onder de boot door zwemmen tijdens het droogvallen, spiritueel-technische problemen met het kooktoestel, buikgriep, op de sluisdeur gehangen. De rest lees je in het scheepsjournaal aan boord ;-). Zie daar ook onze Woord-van-de-Wadweek-lijst. Weer en wind zaten mee, beide niet extreem en behoorlijk goed.
Het was een fantastische week, met warme, lieve, hartelijke naturisten. We zeilden van plaat naar plaat, die we vaak zelf uitzochten, en soms zocht de plaat ons uit (the R-spot). Alle toplocaties werden met ons gedeeld: Simonszand, De Hon, baaitje bij Nes-Ameland, geultje bij Schiermonnikoog etc. We genoten van het kokkel- en mosselzoeken, leerden hoe ze keukenklaar te maken en te bereiden en kregen zelfs superverse oesters zo uit het Wad. We zeilden en zwommen, zochten de rust en daarna weer elkaar.
Rob bleek een geweldige, relaxed leidinggevende schipper met enorme kennis van natuur en een warm hart.
Cees, Wil, Rita, Halbe, Warner, Rien en Hendrien waren de opstappers in deze heerlijke week.
Rob, Halbe, Cees, Rita, Wil
Wierumerzand
Wadkakken…
de Rust en de Ruimte
geen horizon zichtbaar tussen zee en lucht
aan de wind
Drooggevallen
4 mannen trokken aan de neuringlijn: nieuwe neuringlijn
Reactie van Rob Meerwijk op 17 mei 2010 om 20:45 uur
De Wiccaweek was voor iedereen aan boord een bijzondere week, getuige de bloemlezing van foto's, gedichten die Reina zo uit haar mouw schudde, uitspraken uit de afsluitingsceremonie en quotes uit de stroom mailtjes die na afloop circuleerde als steun bij het afkicken...
Aletha: Aan het begin van de week schreef ik een recept voor geluk in het zand: Vriendschap, zon, wind, H2O... En ziehier het eindresultaat op de foto... Het was onwaarschijnlijk makkelijk om betoverd te worden door de bemensing van de Vriendschap en de grandioze omgeving van de waddenzee....
Ria: voor mij was grensverleggend dat ik naakt heb gezwommen; ik heb mogen ervaren hoe gemakkelijk het is om uit de kleren te gaan
Arnoldine: wat voor mij nieuw was, was het vrije varen op het Wad, niet de betonning volgen door de slenken, maar vrij over de platen, die bij eb droogvallen; en het verzamelen van oesters, kokkels en mosselen. (Op de foto bekijkt Arnoldine Ruth's schilderij)
Edith: op de eerste dag heb ik gevraagd om de eenheid te ervaren; nu merk ik dat ik steeds stiller wordt en naar binnen keer.
Ruth: ik ben gesterkt in het doen van mijn eigen ding: muziek maken
Reina: Stil en moe begonnen met de week, en geleidelijk aan merken dat er meer en meer genoten en gedaan werd door me. Vooral is me bijgebleven dat deze acht mensen goed samen stroomden op / met Vriendschap. Ieder in zijn / haar eigenheid.
Bernard: ik was deze week heel ontspannen, wat maakte dat ik veel mee kletste; en ik heb ook veel gelachen. En natuurlijk toilet maken als de haven weer in zicht is!
Margriet: Altijd druk met studeren, lezen, kwebbelen, en: zeilezakje naaien... In amper vier dagen maakte ze een heel zeilezakje af, tot grote tevredenheid van de schipper!
Annette: ik heb ervaren dat ik plezier heb niet alleen in de vrouwelijke, verzorgende rol, maar dat ik het ook fijn vind om stoere dingen te doen, zoals aan het roer staan en in de mast gehesen worden.
Want het perspectief vanaf het water is zo anders dan vanaf de wal.Om de Waddeneilanden vanaf het water te beleven was een openbaring. De beleving van en overlevering aan de elementen is sterker,water, wind, getijden. Geen overvolle camping, medetoeristen die haast hebben. Maar de rust en ruimte van het water en het wad. Wat heb ik van dit perspectief genoten.Voor herhaling vatbaar.
Waar ik ook van genoten heb zijn jullie. Het lachen, het zingen, samen koken, serieuze gesprekken, even afzonderen, alles was er en alles mocht er zijn.
De voorpret was groot, de week zeilen was groots en de napret duurt maar voort....
Reactie van Reina op 8 november 2009 om 19:16 uur
Complimenten voor het logboek van de wiccaweek.
Ben blij verrast dat de foto’s van Aletha zo mooi tevoorschijn zijn getoverd met jawel mijn gedichten.
Wat eem prachtige week nog langer laat beklijven.
En een zoete herinnering aan de stilte van WAD.
Job vormde samen met zijn vrienden Robin, Max & Mike de bende van vier. Simon had vriend Erik meegenomen, en tot slot waren Jette en ik aan boord.
Het boodschappen doen in Lauwersoog ging zoals gebruikelijk met een karretje van de Jachthaven. Dit keer werd het obstakel 'dijk af' zonder ongelukken genomen
De bende van vier leefde vooral 's nachts en sliep overdag. Aanvankelijk moest het aantal decibellen van hun nachtelijk leven nog getemperd worden, maar later ging dat beter en duidden nog slechts de lege zakken chips en snoepgoed in de vuilnisbak hoe lang hun avonden geduurd hadden.
De rest van de bemensing werd geplaagd door rugklachten (Jette), een ziekte onder de leden (Erik) en oververmoeidheid (ikzelf) en probeerde vooral veel te slapen. Simon leek de enige in goede vorm en speelde onvermoeibaar voor veerman om iedereen aan en van de wal te brengen.
Op het Ra wadje hebben we weer eens het netje uitgezet. We vingen drie mooie botjes die door ervaringsdeskundige Max eerst daadkrachtig met een peddel buiten bewustzijn geslagen werden, en vervolgens geslacht. Jette verzorgde de culinaire coaching van dit gebeuren, en zo hadden we weer een heerlijk maaltje uit de waddenzee.
Na afloop moest natuurlijk het netje gedroogd worden, en schoongemaakt van krabben en algen.
Een paar dagen later lagen we op een prachtig prive bankje tussen Simonszand en Schier, mooi om te wandelen. Paar kokkels geraapt, geen botjes dit keer.
11-17 juli. Het weer leek volgens de voorspelling wat minder te worden dan wat we in de natuurweek gewend waren. Maar zoals zovaak viel het op het Wad weer geweldig mee. Eigenlijk hebben we geen slecht weer gehad en 5 van de 7 dagen zelfs prachtig weer.
Aan boord hadden we Tiny, Gerben, Ivo en Tessa. Na 3 dagen kwam Ralph, de wereldreiziger aan boord. Hij die alles heeft gezien... Hij vond het dus ook niet gek dat hij vanuit Kerkrade naar Harlingen moest reizen, vanaf daar naar Terschelling en dan nog naar de meest oostelijke bebouwing (voor zover de taxi je brengt) en vanaf daar nog een stief half uurtje te voet door de duinen, over slikken en schorren, via weiden met paarden en kalveren.
De tocht ging van Workum naar Lauwersoog. We vertrokken met de laatste regen waarna de zon doorbrak. We hebben overnacht op de plaat in de buurt van Griend.
De zondag begon met stromende regen en geen zicht. De regen hield vrij snel op. In de middag begon de zon te schijnen en 's avonds zaten we met mooi weer op een terras op Vlieland. En Tessa sprintte naar de douche! Dat was al veel te lang geleden.
De volgende dag voeren we met werkelijk schitterend weer naar Terschelling om Ralph op te pikken. We lagen oostelijk van de wierschuur bij de eendenkooi. Daar hadden we een close encounter met heel veel paarden...
De volgende dag voerde ons naar het strand van Ameland. Het is toch altijd weer prachtig om daar te landen en het tij af te wachten. De wind was helemaal verdwenen. We wilden naar Nes. Niet alleen Tessa wilde douchen. Maar dat zou 's nachts moeten gebeuren. Het was natuurlijk ook de gelegenheid bij uitstek om op het strand te borrelen.
Die nacht zouden we naar Nes. Dat is niet helemaal gelukt. We zaten iets te oostelijk voor het Danziggat. En zo kwamen we in het Molengat. En dat is erg smal. We liepen vast in de Ballumerbocht. Weliswaar met opkomend water, maar het was al 1:30. Morgenochtend verder. Bovendien loopt de dijk anders dan op de kaart staat aangegeven helemaal tot aan het rode licht!
's Ochtends voeren we naar Nes voor douchen, water en boodschappen. Maar gauw de haven weer uit en op naar de Hon. Daar waren het weer paradijselijke toestanden. Veel kokkels maar geen garnalen deze keer.
De tocht naar Schier vond onder wel heel zonnige omstandigheden plaats. Ralph was inmiddels ook wat aan de zon gewend, dus de hele bemanning bloot. Onderweg kwamen we de klipper Isis nog tegen, maar die voeren op de motor ondanks de ideale omstandigheden. Op Schier rende er niemand naar de douche...
Ondanks toch wel heel vieze voeten...
De week is in stijl afgesloten op een terras op Schier. Wat was het een zwoele avond. Niet te geloven dat het de volgende dag voorbij zou zijn. Maar we werden wel wakker met onweer en regen. Die overigens gauw voorbijtrok. Maar we moesten wel vroeg op omdat het hoge water heel vroeg was. Of heel laat natuurlijk, maar dat is wat onhandig voor zo'n laatste dag.
En toen Lauwersoog. Dat lijkt na zo'n week in stilte wel heer erg op de bewoonde wereld. Dat is even afkicken. En Tessa was zo gewend aan het leven aan boord dat ze bijna vergat te douchen. Dat deed ze pas na 3 uur opruimen en pannenkoeken bakken en eten. Net op tijd voor de bus. Nog een geluk dat ze maar 1 muntje hadden.
Reactie van Rob Meerwijk op 22 november 2009 om 17:33 uur
De hele week was geweldig : het heerlijkste weer van de wereld in een omgeving die oneindig veel te bieden heeft aan schoonheid : water voor zover het oog reikt, stilte, heel veel lucht en de mooiste vogels. Met vijf mensen intens samengeleefd en ik kan zeggen : we waren met de juiste mensen op de juiste plaats : het was verrukkelijk spelevaren. En nu weet ik eindelijk waar vastklampen vandaan komt ! Tenslotte een haiku :
zilverwit zwermen ze achter de visboot op zomerse wadden
De afgelopen week was weer vol avonturen. We zouden vertrekken voor de Natuurweek. Helaas niet al te veel gasten, namelijk George en Wien, maar des te meer personeel, namelijk Coby als Schipper, Rob als Maat en bovenal Vivienne als Natuurgids.
We hebben de hele week fantastisch weer gehad, namelijk steeds ruim voldoende wind op vrijdag na en dagelijks felle zonneschijn en temperaturen rond de 24 graden, terwijl het binnenland het bestierf van de hitte. Hoe strak blauw het was, kun je zien bij deze onverwachte ontmoeting met de Nooit Gedacht van Rutger van Slobbe.
We begonnen de week met een huiler. Deze kwam van ver over de plaat naar ons toe. We lagen droog ten westen van het Inschot. Het beestje was op van vermoeidheid. Soms stopte hij even om op zijn zij te gaan liggen met zijn oogjes dicht. Coby heeft nog geprobeerd het beestje op te pakken. Maar als je niet weet hoe dat moet dan valt dat niet mee. Een telefoontje naar de kustwacht en net voor hoogwater was er redding. Bij hoogwater hadden we het beestje niet zo makkelijk in toom kunnen houden. Hij zwom vast een stuk beter dan wij. De redder pakte de huiler op of hij niet anders deed. Het zag er heel gemakkelijk uit.
Vivienne had voor ons een prachtige natuurweek voorbereid. We hebben van alles geleerd over de dynamiek van het wad en invloed op soorten en verspreiding, over droge en natte standplaatsen over de invloed van zout, over het ingrijpen van de mens op bijvoorbeeld Vlieland, over de geschiedenis van het Wad. Het is ooit een veengebied geweest. Tijdens de laatste dag hebben we een wandeling op Vlieland gemaakt waar alles bij elkaar kwam.
Verder hebben we weer genoten van oesters, kokkels en garnalen. Vivienne is een meester in het openen van oesters zonder je handen te snijden. George heeft zich culinair verschrikkelijk uitgeleefd. De meest fantastische combinaties werden uit de kombuis tevoorschijn getoverd.
Zelfgevangen garnalen
Zelfgevangen gekookte garnalen
George kookt
Met plezier
Garnalen pellen
Garnalen opeten
Prachtig borrelhapje
Gezellig
George kookt
Kombuistovenaar
De mooiste dingen komen er uit de kombuis
George
Dit was een geweldig begin van ons wadwekenseizoen met een stel fantastische mensen!
