Oerol 14-23 juni 2019
De header van deze pagina was mijn favoriete voorstelling op Oerol 2019 : Via Berlin- Lost Tango heeft mij tot tranen geroerd. Utrechts toneel - Immens was ook een absolute aanrader.
Aletha (met hulp van Martijn) schippert. Op de heenweg is de wind gunstig maar halverwege de Blauwe Slenk niet meer krachtig genoeg 2Bft om tegen de vliestroom in te kruisen. We zwaaien naar de vele charters en ontwijken de veerdiensten, maar dan moeten wij er ook aan geloven en de motor starten om met HW op tijd op onze bestemming te zijn. Het feest van herkenning, verwondering en inspiratie is begonnen.
Schip "De Goede verwachting" ligt net als andere jaren al in het baaitje bij Stryp. Ze hebben een mooi plekje voor ons overgelaten om dichtbij de wal te ankeren. Er staat om 20:00u nog net voldoende water om ook het hekanker uit te brengen. De zonsondergang is betoverend. De getijdetabel geeft alsmaar meer decimeters water en de komende week is de windvoorspelling 3 Bft, dus we liggen er rustig. Bij eb lang droog en met hoogwater max 1m diep waden tot aan het schip. Ideaal.
De volgende ochtend is het zeikweer. De fietsen zijn natuurlijk allemaal al gereserveerd ( wij weer vergeten!) maar bij de Groot in Midsland hebben ze nog een rode tandem voor Jut en Jul. We drogen op in de barn op Westerkeyn. De rest van de week is het droog. Na het straattheater van Midsland ( de zwemmers met catwalk en Fontys) fietsen we naar Lies voor: Who's afraid of Charly van Romana Vrede. Het nagesprek was verhelderend.
Zondagochtend hadden we voor iedereen kaartjes in de voorverkoop voor de Woestijnjasmijntjes van George en Eran productions bij het meertje van Heeg. Zondag vertrekken Sandra en vriendin Marian met de veerdienst naar huis.
Maandag komen Bernard en Lianne aan boord slapen. En Aletha vertrekt tussendoor even naar huis. Op woensdag zijn alle slaapplaatsen weer bezet met de 4 en later 5 vrouwen van het schaatsclubje van Barbara. En vrijdag komt ook Jamilla.
Ieder gaat zijn weegs en we liggen voor elkaar in de rij voor de kaartjes van de populaire voorstellingen; anderen halen koffie en zijn goed gezelschap. Muziek, ijs, herrie, fietstochten over het schone eiland, humor en inspirerende teksten en acteurs wisselen elkaar in hoog tempo af.
Geef mij maar af en toe de relatieve stilte met een wijntje of een neutje op het dek van Vriendschap om even bij te tanken. Magisch momenten iedere dag opnieuw zijn ook de opkomst van het water. de maan en het fourageren en krijsen van de vogels in het baaitje.
Fietsers op de dijk maken foto's. De twee scheepjes lijken wel een mannetje en een vrouwtje. Iemand neemt een paar fietsers in de maling door naar de kant te waden en als een drenkeling te vragen: "Is dit Terschelling?" of "Groeien hier witte doekjes tussen de basaltblokken?"
We verlaten het eiland in etappes. Met HW 's zaterdag 13:15 verplaatsen we naar net buiten de paaltjes om 's nachts op de rand van de Noord Meep te ankeren voor een onrustige nacht. Aletha vindt schipperen en nachtzeilen maar stressvol. Maar met de mooiste voorstellingen nog vers in gedachten slaapt iedereen tot het licht wordt (ondanks het gebonk en geklots van de stroming).
De waterstand is met oostenwind lager dan verwacht. We hijsen al om 5:30u de fok en stromen richting Griend. Kruisen op de Blauwe Slenk en langs de Pollendam is een feestje. Zeehondjes op de kant, zonnetje, allemaal goede stuurvrouwen/ fokkenisten en zeilheisers aan boord. Jamilla vraagt en krijgt een spoedcursus zeilen op de Waddenzee. De Terschellinger pondkoek smaakt prima. De uittocht van zeiljachtjes zijn we voor en het is nog relatief rustig als we in Harlingen aankomen. Hitte!
Filevaren in de Boontjes. Bij de sluis in Kornweg mast gestreken. Er liggen toch al 15 scheepjes te wachten om geschut te worden en de marifoon kondigt aan dat er 3 charters eerst in mogen varen. We liggen aan de dukdalf aan lagerwal en plots komt er een catamaran tegen ons aan. Bij het achteruitslaan verloor de catamaran zijn voortstuwing en drijft tegen ons aan. We redden ze van de lager wal en trekken ze langzij. Maar ondertussen missen we wel een schutting en raken de gemoederen wat oververhit als we er net niet bij passen. Na 2 uur wachten zijn we eindelijk op het IJselmeer.
Aletha