Tijdens de voorbereiding voor de strontrace bij de sluis in Workum wordt de bemanning door Omrop Fryslân geïnterviewd.
De Strontrace in Workum is traditioneel in de herfstvakantie. De meeste deelnemende schepen legden zondag al aan in de haven van Workum. Maandag moeten de schepen van Workum naar Warmond in Noord-Holland zeilen en daarna zo snel mogelijk weer terug. Natuurlijk telt de winst, maar voor de meeste deelnemers is meedoen belangrijker.
De vloot bestaat vooral uit skûtsjes en tsjalken en voor de wedstrijd mogen ze geen motor gebruiken. De wedstrijd wordt al sinds 1974 gehouden. Workumer Reid de Jong heeft het ooit bedacht.
Aan boord; Coby, Bernard, Simon, Job en Swaen en Aletha
Swaen boomt ook mee. Het plan is de Luts af te zakken naar Balk. Job is net aan z'n schouder geopereerd. Balancerend op de giek met een arm in een mitella, verplaatst hij zich beetje bij beetje richting het uiteinde zonder natte voeten. We glijden bomend in het zonnetje langs de oever waar Coby bramen heeft gezien. Bernard plukt een paddestoel van 20cm diameter en na een google search besluit hij die in de koekepan te bereiden in boter gebakken. De grote parasolzwam smaakt vies. Jammer. Bij de Wyldemerk overnachten aan het steigertje. De verhalen van vroeger komen los en er wordt aandacht gegeven aan elkaars toekomstplannen en avonturen. We eten pasta uit Rome meegebracht en Aletha slaapt als een roos.
De Luts is nauw en als er een tegenligger aankomt wordt het erg krap. Een voorbijganger roept dat de bruggen in Balk niet draaien. We twijfelen of we verder zullen bomen, maar besluiten op z'n minst op de nieuwe motor te proberen de laagste brug 2.15m te testen. 2.05m blijkt de minimale doorvaarhoogte. Een fietser biedt aan na te vragen of de brug misschien toch nog handmatig bediend kan worden en belt terug met goed nieuws. De ophaalbrug in de dorpskern wordt inderdaad voor ons geopend. Via Slooter meer met vol zeil richting Woudsend. Rondje Workum.
Aan boord; Ruth, Vivienne (dagschipper), Marios, Bernard en Aletha
Dorpskern van Balk
Thermohempje aan, muts op en zonnebril! Je kunt het niet mooier treffen in oktober. Zonnetje, fris windje, kacheltje na zonsondergang. Overdag 13 graden, 'snachts 3 met heldere hemel. Marios heeft de hele nacht buiten geslapen op het achterdek in het zwakke schijnsel van de Feuerhandt. Wij werden in slaap gespeeld en gewekt door de gitaarmuziek van Ruth in de kooi voor de mast.
Prachtig zeilweertje. Leuk aantal bootjes op het water en een aantal skutsjes gezien onderweg. Bomen in Workum door de brug die pas om 09:00u draait. Ruth speelt gitaar. Nog ff een paar inkopen doen bij de Liefde en voltanken voor de strontrace volgend weekend. Vief is de schipper op weg naar Balk en met het trainingsweekend nog vers in het geheugen ging het haar goed af. Even afgeleid door een"wat is dat nou voor een vogel". Het bleek een roerdomp. Nog een paar tonnetjes ontwijken. Mast plat past het net onder de eerste brug door. Een prachtig vaartje in de dorpskern omringt met bomen in najaarskleuren en een gezellig winkelend publiek. De zoektocht naar naar een brugwachter of vrijwilliger van het plaatselijk belang die de brug wil draaien loopt echter op niets uit. Achteruit bomend dan maar en een mooi maar erg ondiep baaitje =60cm opgezocht om te overnachten. De volgende ochtend met Oost 5 terug naar een slootje bij Blauwhuis, voor een wandelingetje en dan weer terug naar Workum. Zonder een vuiltje aan de lucht! Dank aan alle opvarende voor hun bijdrage aan een heerlijk najaarsweekend
Aan boord: Bernard, Aletha, Ruth, Ruud (alias Dolf), Rien, Francis
In Workum opgestapt, maar eerst nog Franeker een koelvloeistof slang van de motor opgehaald en vervangen. Het woei flink en ter vermaak een tochtje over de dijk naar het station van Hindelopen gewandeld. Om de zondagochtend rust niet te verstoren richting de sluis geboomd. De sluiswachter draaide de rollen om en gaf Ruth geld voor het vioolspel in de sluis. Op het jade groene ijselmeer gedobberd en golf meditatie gedaan (als je lang naar het water rond de boeg kijkt en luistert; komt er vanzelf (n)iets boven. Rien voer strak de Lorentzsluis in en we werden vlot geschut naar open water. Het briesje werd wel fris aan het einde van de middag. Op de plaat voor anker en kacheltje aan, klots bonk nacht. De rest van de week werd het warmer zodra de zon scheen maar geen zwemweertje.
Ruud voer met een zacht ruim windje onder Vlieland en de schipper legde Vriendschap op een rustig plekje met de intentie het haventje van Cocksdorp te verkennen met de leucothea. Met de ebstroom mee door de geul 50 min geroeid naar Texel. Laat daar nou net Vivienne en Els op de dijk lopen. Wijn en fruit gekocht en weer terug naar het schip geroeid; goed getimed met de vloedstroom mee en geflankeerd door > 3 nieuwsgierige zeehonden. 's Avonds verder gevaren voorbij de steiger bij het reddingshuisje van de Vliehors.
We werden wakker met een regenbuitje maar al snel kwam de blauwe lucht en zon tevoorschijn. Op het uitgestrekte strand de yogamatjes uitgelegd. Ruth en Ruud hadden een klankmeditatie bedacht. Pure verwennerij voor de ziel; heerlijk in het zonnetje te liggen en te luisteren naar de stilte en de geluidjes van de wind, glaasjes gevuld met water, ritselende zakjes; een pak macaroni en de viool. Gevolgd door een shiatsu massage van Frances, als dit de aarde is hoe ziet de hemel er dan uit? De militairen blijven echter zenuwachtig als op de Vliehors komen maar gedoogden ons groepje mits we niet over het eiland uitzwermden. Voor de schietoefeningen begonnen in de avonduren weer door het zeegat. Stilte, geen wind, we spoelden naar binnen. Bernard heeft de laatste 50 meter met de leucothea geboegseerd tot de bodem bereikbaar werd voor de lange boom. Prikjes gevolgd naar het droogvallende haventje van Cocksdorp in afwachting van de voorspelde westenwind kracht 5-7. De waddenzee op zijn mooist met pasteltinten en spiegelglad water dat naadloos overgaat in de lucht.
De volgende ochtend waait het inderdaad hard en lagen wij beschut aan de steiger met het dorp direct achter de dijk. Verwaaidagje; fietsen huren en wandelen op het eiland. Vuurtoren beklommen en naar de Slugter gefietst. 's Avonds joekels van kokkels gegeten ( geraapt bij de Vliehorst) en het toetje bij eetcafe de Rog. Helaas hadden ze daar geen piano voor een optreden van onze muzikanten. De volgende ochtend nog croissantjes gehaald; ontbijtje op het achterdek terwijl een klasje strandlopertjes zich rond het schip ophield. De voortros los en de wind hielp mee met het keren van het schip in het piepkleine modderige haventje; grootzeil vlot gehesen en prachtig het slingerende geultje uitgezeild met opkomend water. Het wantij over naar den Oever voor een laatste nacht op het wad. Het zelf gemaakte ganzenbordspel uitgespeeld; 63 " u heeft uw bestemming bereikt; maar u was er altijd al :-)" en nog meer mooie overpeinzingen gedeeld. Workum onthaalde ons met een zonnetje, jammer dat de week erweer opzit.
Aletha
Reactie van Vivienne op 23 juni 2015 om 20:56 uur
Mooi ‘haventje’ in de Cockdorp en wat een mooi geultje er naar toe. Leuk om Ruth, Bernard en Aletha (in gedachten als een stipje in de Leucothea) te hebben gezien.
De eerste wad week zit erop. Eerst met z'n tweetjes (Bernard en Aletha) in no time van Franeker naar Schier gevaren. In Lauwersoog een dagje verwaaid gelegen met 6 BT. Daar stapten Arnoldine en Pieter aan boord en zijn we rustigjes teruggevaren via Oerd-Boschplaat langs de afsluitdijk naar Den Oever en terug in Workum. Het weer was mooi, maar soms niet warmer dan een graad of 10.
In Franeker de leucothea vastgemaakt aan een gerafeld touw dat nodig vervangen moest worden. Maar tot aan Lauwersoog heeft ze ons braaf gevolgd. De bruggen in het van Haringsma kanaal draaien speciaal voor ons, alleen voor de Koningsbrug in Harlingen de mast gestreken. Hup de sluis door en rechts af. Alle overige boten voeren naar Terschelling en wij hadden gelijk een rustig zuid- ZO windje in de zeilen en een wijd uitzicht ... wantij gehaald en neergestreken.. vogeltjes kijken. Rust.....
Klussen in Lauwersoog; nieuwe lange pikhaak gemaakt, geel voor de mast geschilderd, mastbord bevestigd, linoleum in de kastjes op het vlak, nieuwe sleeptros Leucothea – (jaja, ze dobbert weer achter het schip aan en we hebben er flink mee geroeid over het Lauwersmeer!). Koffie bij Meer in de buitenhaven kunnen we aanbevelen; leuke creaties te bewonderen.
Motor gaf enkele malen piepje van zoet water. Bij lager toerental ging het snel over. Achteraf een lekje in de koelvloeistof circuit gevonden en verholpen, en ruim een liter koelvloeistof opgetopt. Sindsdien geen piepjes meer.
Op 15 mei de Harlingen-Terschelling sloepenrace gekruist. Bij de start van de 34 km lange oversteek over de Waddenzee waren vele schepen toeschouwer en we hebben de optocht van verre kunnen aanschouwen.
Op 16 mei vond de Dutch Youth Regatta plaats. (Open Dutch Championship voor Optimist, Optimist Benjamin, Laser 4.7 youth, Laser Radial Under-21, RS Feva, 29’er, Cadet, Splash, Techno 293 Under-19 en RS:X youth classes). Honderden kleine bootjes uit heel Europa voor 't Soal in Workum (letterlijk) in het water. Het krioelde van de lasertjes bij de ingang. Ze sloegen regelmatig om terwijl Vriendschap op het fokje voor de wind met 5 Bft de thuishaven Workum probeerde te bereiken. Bernard wist de 'vliegjes' gelukkig tijdig te omzeilen. Was wel even spannend.
In Workum wordt een nieuwe passantensteiger gebouwd op het evenementen terrein tegenover de vaste aanlegplaats. Nu gaat keren op de motor nog vrij makkelijk ( met aanwijzingen van de schipper) maar straks liggen er aan de overkant ook mooie bootjes?
Marianne van der Linden is de auteur van het in 2015 gepubliceerde handboek Varen op de Waddenzee (ISBN:9789064105487) waar o.a. een illustratief verhaal in staat over droogvallen op ongeschikte plekken met Vriendschap.
Dit jaar geen Mattenschippersrace gevaren maar een "gewoon" tochtje Waddenzee. Zaterdag na de koffie weggevaren richting 't Soal. Water getankt in de jachthaven en een mooie truc voor het afvaren bij de steiger geleerd. Stootwil achter en motor in achteruit en hop... kop door de wind en wegvaren. Bij de vuurtoren van Reid en Connelie belaagd door verscheidene optimistisch van de zeilvereniging plus 2 tegenliggers (motorjachten) werd het toch een beetje krap bij de uitgang van' t Soal. Met beleid het IJsselmeer op en zeil gehesen buiten de betonning. Het zicht is redelijk, grijze lucht dat wel. De sluis bij Kornwederzand stond al open en we werden als enige geschut en uitgezwaaid vanuit de toren. Flink gereefd en toch lekker hard gezeild met water in de gangboorden. Voorbij Griend onder Terschelling drooggevallen. Kacheltje aangestoken om de natte schoenen te drogen.
De volgende ochtend laat op, geklust ( Lauris knop op boom, Viv gasslang uit 2007! vervangen, Aletha linoleum in de keukenkastjes gespijkerd en Ber kokkels geraapt). Zeil gehesen en zonder ook maar een keer overstag te gaan naar Den Oever. Onderweg nog naar de veerdienst gezwaaid waar de ouders van Viv meevoeren. Ruim voor zonsondergang een heerlijk beschut plekje op het wad gezocht, geborreld onder een deken want met die noordoosten wind was het toch best koud.
Op koningsdag maandag scheen de zon volop. Er was geen kaart van het IJsselmeer aan boord, maar gelukkig kun je tegenwoordig allerlei appjes op je mobiel downloaden en wist Bernard nog uit zijn hoofd waar de ondiepte was. De juiste koers 60 graden op kompas. Met 8 knopen direct naar de overkant. Rob uitgenodigd in Workum voor een portie kokkels a la carte.
Aan boord: La Chouffe (schipper) Martijn en Paul (instructeur) en Coby, Ruth, Vivienne, Aletha (en een dag later ook Janneke)
Instructie met LaChouffe
Op een mooie voorjaarsdag stroomden Martijn, Marianne en Daniel over de Waddenzee van Harlingen naar de Lorentzsluis in de afsluitdijk; want zonder wind is zeilen lastig. Ze kwamen pas laat in de avond in Workum aan, opdat het lange trainingsweekend op nauw Fries water kon plaatsvinden.
Nico van werf Nieko in Franeker heeft de klussers Vriendschap tijdens het laatste weekend klussenv an 't winter duidelijke instructies gegeven over het minimaal vereiste motoronderhoud. De diesel motor was einde vorig seizoen midden op het IJsselmeer oververhit geraakt door condens in de diesel tank; om herhaling van dit incident te voorkomen is er een aftappunt aan de dieseltank gelast. Aan boord werd de cursus "motoronderhoud voor zeilfanaten en motorbarbaren" herhaalt. Vivienne heeft simpel de dieselmotor werking uitgelegd en getekend en de volgende ochtend hebben we gezamelijk alle onderdelen onder de motorkap en in het ruim aangewezen.
Met de wijze woorden van Nico nog vers in gedachten hebben we toch maar het grootzeil en fok aangeslagen voor het nieuwe vaarseizoen.
Paul en Martijn waren de instructeurs voor matentraining. Op een kladblokje werden de leerdoelen van de opvarenden genoteerd door Paul. Na oranje koek en koffie ( er was er een jarig hoera hoera!) boomden we door de brug door het kleine vaartje door Workum. Om en om kreeg ieder het commando. De opdrachten waren afgestemd op de leerdoelen en ervaring van de opvarenden. De instructeurs bleven ogenschijnlijk relaxed toekijken en vragen stellen over de acties en gedachten van de beginnende paniek schippers/maten. Welke volgorde, welke manoeuvre is mogelijk met deze windrichting/kracht, waar heb je het beste overzicht, is het allemaal duidelijk gecommuniceerd aan je bemanning wat je van plan bent? Pas als het bijna fout dreigde te gaan grepen ze in. Hierna aan de steiger evalueren en uitleg ( de coffeecreamer krijgt aanleginstructie) en dan verder met de volgende oefening.
Met het voorjaar in de lucht, blèrende lammetjes in het weiland en een heerlijk warm zonnetje is het in april nog opvallend rustig op de Friesche meren. We zijn misschien niet verder gekomen dan Oudega en Gaastmeer maar er viel genoeg te beleven. En anders verzonnen onze instructeurs wel een denkbeeldige afsluiting van het meer met boze meerkoeten of afgesloten doorgang waar je je snel weer uit moest zien te redden. Bomen voor gevorderden, keren op nauw vaarwater, noodstop met hekanker, veilig afstoppen op de bolder; wegvaren bij lage wal etc. En als het niet de eerste keer lukte; dan nog een keer proberen.. 4 dagen intensief zeilen heisen, strijken en 's avonds borrelen/dobbelen en logboek schrijven. Onder de toonbank van de plaatselijke supermarkt was nog wel een fles Berenburg verkrijgbaar ( verpakt in papieren zak van stokbrood). Ook die ging moeiteloos leeg op deze super dagen aan boord van Vriendschap.
Donderdag 25 september 2014:
Verzamelen aan boord bij het theehuis in Park Leerust, te Warmond.
Vrijdag 26 september 2014:
De eerste etappe: van Warmond naar Vinkeveen (zie Turfrace-vrijdag.gif). Vroeg uit de veren want het palaver is al om 07:00 uur, de start is om 07:30 uur en de aankomst is uiterlijk om 19.00 uur. Na afloop is er een gezamenlijke maaltijd met alle bemanningen bij de Watersportvereniging Vinkeveen Abcoude.
Zaterdag 27 september 2014:
De tweede etappe: van Vinkeveen naar de Tolhuissluizen (zie Turfrace-zaterdag.gif). Uitslapen want het palaver is pas om 10:00 uur, de start om 10.30 uur en de aankomst is uiterlijk om 19.00 uur. Na afloop is er een gezamenlijke maaltijd met alle bemanningen bij de Tolhuissluizen.
Zondag 28 september 2014:
De derde en laatste etappe: van de Tolhuissluizen naar Warmond (zie Turfrace-zondag.gif). Het palaver is om 09:00 uur, de aankomst is uiterlijk om 15.00 uur want dan begint de prijsuitreiking.
Had ik in 2013 door werk en overweldigende belangstelling niet op de Vriendschap gevaren, was ik dit jaar zeer alert op de vaarkalender. Zodra de eerste wadweek met open inschrijving verscheen heb ik mij aangemeld en toen er ook nog een week mogelijk was heb ik mij daar ook voor aangemeld. Zo kwam het dat ik dit jaar in de week van 12 juli en die van 26 juli aanmonsterde op de Vriendschap.
De eerste week was Peter schipper en Ahobel, Karl, Maarten, Cor, Lisan, Vivienne, Marja en ikzelf passagier. Karl en Maarten komen uit België en waren zo vriendelijk om mij onderweg op te pikken. In Harlingen aangekomen was een deel van de bemanning boodschappen doen en konden wij op ons gemak inscheppen en koffie drinken. Het was geweldig weer, warm met net genoeg wind, en eenmaal op de Waddenzee was de verleiding groot om naast het vredig voortkabbelde skûtsje mee te zwemmen. Welke verleiding een aantal van ons dan ook niet heeft weerstaan. Het mooie weer bleef met een wisselde windkracht, mij hoor je niet klagen. Uiteindelijk zijn wij tot Greetsiel (Duitsland) gekomen en terug gevaren naar Lauwersoog.
Naast de geneugten als het nuttigen van een drankje terwijl je verkoeling zoekt in het water rond het skûtsje, hebben wij ook fantastisch gezeild, zelfs de halfwinder gebruikt, en op weg naar Greetsiel bijzonder vogels gespot(met dank aan Vivienne). Over het Wad gezworven met een leuke groep mensen en een aantal hilarische momenten. Zo liep Cor op een gegeven moment in een broek van Ahobel, ving Maarten met blote handen tijdens het botje trappen een flinke vis en was Ahobel enigszins verbaasd dat de douche op de Vriendschap slechts een puts is.
het lijkt wel vakantie; verzuchten we de hele week
Tijdens de mailwisseling over mijn tweede week bleek Hans dicht bij mij in de buurt te wonen. Om kosten te delen, het milieu minder te belasten en ook gezelliger besloten om samen te reizen. Aangekomen in Lauwersoog bleek de bemanning te bestaan uit Bernard (schipper), Aletha, Ruud, Tine, Willie, Paul, Inge, Mark, Hans en Ik. De gemiddelde leeftijd van de groep lag relatief hoog ik was met mijn 53 jaar een van de jongste, ook wel eens leuk. Petje af voor de oude garde, behoudens extra inspanning op het gebied van communicatie door het niet altijd adequaat functioneren van hoortoestellen ging het prima. Niets was ze teveel en de laatste dag hebben de zussen Tine en Willie ook nog rond de voor anker liggende boot gezwommen, Chapeau!
Ook deze week was het geweldig weer, lag er donderdagmorgen een zeehond nog geen 25 meter van de boot waren de lepelaars zo talrijk als de mussen bij ons thuis (nu overdrijf ik).
Door privé omstandigheden kwam Mark zaterdag later aan boord, met als gevolg dat wij door afgaand tij vast liepen met bijkomend voordeel dat heerlijk gezwommen kon worden en in het zand gespeeld.
fotograaf Mark ontbreekt
Omdat Willie op dinsdag een begrafenis had op Ameland en dat, dat goed in ons schema was in te passen heeft een deel van de crew Ameland per fiets verkent en hebben Bernard en Aletha geklust op de Vriendschap.
Nu net terug van een weekend in September, vanuit Workum vertrokken. Aan boord: Bernard, Aletha, Lisan, Jacqueline, Bert Jan en ikzelf. Geloof het of niet maar zaterdag was het weer fantastisch weer, zo goed zelfs dat Lisan en ik in het IJsselmeer hebben gezwommen het water was best lekker.
In het begin van de morgen was het nog wat heiig en omdat Aletha wilde oefenen, voor de Turfrace, zijn wij al bomend en jagend naar het IJsselmeer gevaren. Voor mij een nieuwe leuke ervaring. Zaterdagavond in Makkum overnacht en zondag met veel wind onder zeil binnendoor met veel bruggen naar Workum gevaren, het laatste stuk(je) geboomd. Wat opviel tijdens het bomen dat de Friese bevolking dat zeer waardeert, vaak werd ons bemoedigend toegeroepen zijn jullie aan het oefenen. Een enkeling vroeg heb je motorpech, waarbij een sleepje werd aangeboden. Weer fijn gevaren, ook nog de mast gestreken om de dirk te repareren. Was een bijzonder weekend met veel nieuwe indrukken. Nu de schaatsen uit het vet, volgend jaar weer varen.
Aan boord: Bernard, Aletha, Ruud, Paul en Inge, zussen Willie en Tine, Hans, Pieter en very last but not least Mark
We treffen elkaar in de buitenhaven van Lauwersoog aan de zoute kant. De boodschappen zijn zaterdagochtend gehaald in Anjum en we staan te popelen om te gaan zeilen. HW om 11:30, maar er ontbreekt er nog een waarvan het 06 nummer niet klopte. Bijna waren we vertrokken; maar de geduldige schipper weet zich te beheersen.
Het is met recht een senioren bootje ( maar liefst 3 opvarenden zijn 80+ jaar oud, de jongste bijna 50), maar iedereen beweegt soepeltjes en van gene over de naakte lijven is geen sprake. Een klein stukje varen en we lopen vast. Het water is heerlijk van temperatuur en iedereen kan niet wachten van boord te springen. De waddenzee loopt leeg en we bouwen snel een dammetje rond het privezwembadje. Een goed begin.
met de luiken open is er zelfs stahoogte
Terug langs Lauwersoog en nog een keer. Wat zal het; het is overal mooi zeilweertje en zonnig en er is voor jong en oud, ervaren zeilers en minder ervaren een plekje aan boord. Met de luiken open is er zelfs stahoogte.
3Literpak wijn, de gele werkhandschoenen en poedellapjes;een handig zaklantaarntje en het boek van Godfried Bomans komen tevoorschijn; de regenpakken blijven onderin de tas. We krijgen een goede hygiene tip: geen handen wassen na een toiletbezoek in de afwasteil. Ook het plastic afval scheiden houden we erin.
Voor de begrafenis van een goede vriend/eilander willen Willie en Tine dinsdag op Ameland zijn. Met de veerboot op de hielen en wind tegen motoren we de aanlegsteiger voorbij en worden door de stroom flink weggezet. Er liggen al > 10 boten voor anker, dus we moeten een eindje verderop gaan liggen vanwege de "drukte". Het is prima te waden naar de wal (plons kopje onder) maar net die laatste meters bij de basaltblokken zijn gevaarlijk bestrooid met slakjes en scherpe oesterschelpen die je voeten openhalen. Hans en Pieter Mark sjouwen de jerrykan om de watertank bij te vullen na een flinke fietstocht over het eiland. Thanks! Terwijl de opvarenden zich vermaken zich op het eiland ( mintthee van de Hanos) wordt de Dirk eindelijk geschilderd door Bernard en Aletha. Hoewel ik me al vaak heb gestoord aan de roest en las verkleuringen; ziet het er plots iets te mooi en egaal geel uit. Oud en verweerd/gerimpeld is eigenlijk toch het mooist.
De weersgoden zijn ons gunstig gezind. We worden wakker met een briesje. Aan de rand van het geultje ligt een zeehond zijn yoga oefeningen te doen. Even verderop 3 lepelaars. Met een mooie zwaai leggen we in Holwerd aan op het strand in het zicht van de vele wachtenden op de veerboot. Mark gaat hier eerder dan gepland aan wal; we zwaaien hem met z'n allen na.
Hier is het grijs, maar de oostpunt van Ameland ligt in het zonnetje te wachten. Het lijkt wel een bounty eiland als we in de leucothea als bootvluchtelingen aan wal gaan. Maar wel met goed gevulde magen; dankzij de pannekoekenboot van Paul. Heerlijk luieren in de duinen en zwemmen in de Noordzee.
De week eindigt met een hartelijk afscheid in Lauwersoog.
hartelijk afscheid na een week samen varen
Bij thuiskomst nog wat mailtjes van de opstappers!
Mark
Welkom thuis allemaal! Wat hebben we een mooie week gehad samen. Ik dank jullie voor het fijne gezelschap en Bernard en Aletha in het bijzonder voor de full-service organisatie
Pieter
Nu weer wennen aan het leven op het land, maar dan wel met stahoogte en stromend warm en koud water. Het blijft afzien.
Hans
Bovenste Beste Wadgenoten; Heel, heel voorzichtig probeer ik weer op aarde te landen. Mijn zeebenen beginnen al iets rustiger te worden. Bij mijn thuiskomst, na het afleveren van Pieter, heb ik eerst vijgen geplukt en gegeten. Daarna de voordeur open gedaan het luik verwijderd en mijn bagage incl. mijzelf laten zakken. De 'sta' hoogte was ik al gewend.'s Morgens heerlijk een duik genomen in de sloot achter mijn huis, zonder eb en vloed problemen, en weer terug in mijn eigen huisskûtsje.
Ontspannen midweekje na Pinksteren. Vanuit Harlingen zuiderhaven naar Vlieland gevaren. Zorgvuldig mijden we de strekdammetjes ( herinnering aan 2013 komt boven) en waden naar de wal bij laag water. We struinen de hoofdstraat af voor broodnodige proviand. Met het volgende getij eindigen we op de Vliehors. Op het strand komt een jeep op ons af en een militair uniform maakt ons duidelijk dat we niet naar het Reddingshuisje midden op de Hors mogen lopen. Dit was vroeger een vluchtplaats voor gestrande drenkelingen, nu ingericht als juttersmuseum en natuurlijk een fantastisch decor. Er zijn filmopnames. Achteraf realiseren we ons dat de militair misschien wel een ordinaire acteur was zonder enige autoriteit. Maar we houden ons aan zijn instructies. Er is tenslotte ruimte genoeg voor onze 4 zieltjes op zoek naar rust en ruimte.
De Vliehors is een zandvlakte van 20km2 aan de westkust van Vlieland., waar vindt je dit nog in Nederland. Ieder poedelt en wandelt wat of staart voor zich uit de leegte in. We genieten volop.
Brandende zon op je huid en er staat een mooi gedicht geschreven in het fijne zand door de banden van de Vliehors Express;
Breng gedachten vol verlangen naar het lege stille strand Schrijf ze duizend stille malen tussen duizend korrels zand.
's Avonds bij ondergaande zon komt de voorstelling naar ons toe. Voor de steiger stopt een jeep, enkele militairen stappen uit incl cameraman en bepakking. Het silouet van de met dons beklede geluidsopname apperatuur is duidelijk herkenbaar. Op een afstandje lijken het net wandelende takken die zich over iele steiger bewegen. Even later komt de veerdienst De Vriendschap de acteurs oppikken. Wachten wachten wachten zijn ze blijkbaar wel gewend. Take 5..Cut.
steigervoorstelling
Door het zeegat naar Texel en dan vallen we droog op een prachtige plaat nog voor het middaguur. Ruud geniet als naturist van het snikhete windstille weer, Ruth naait verder aan een zeilenzakje en Bernard leest. Aletha schildert het ruim geel tot de verf op is. Zo ontspannnen dat we het er maar niet over eens kunnen worden of het nu dinsdag of woensdag is. Gelukkig weet de schipper nog dat we vrijdag in Harlingen terug willen zijn voor de start van Oerol.
Aan boord: Bernard (schipper) Vivienne (dagschipper), oma Ineke en Fynn, Jorn en tante Aletha, Willem de Haan
Laat de opstapper Willem die Vriendschap had gegoogled nu net om de hoek wonen van mijn neefje Jorn. Dus dat was makkelijk met vervoer naar Workum. Oma Ineke en Fynn hadden op de terugweg geluk en haalden precies de trein naar Leeuwarden op zondag. Vivienne wist de weg.
Na een kort veiligheidsrondje voeren we door de pas gerenoveerde sluis 't Soal op. Het was prachtig weer en we moesten wachten om geschut te worden want de bootjes lagen te wachten. De sluiswachter geloofde dat het abonnement onderweg was, maar maakte voor de zekerheid nog een aantekening. Water en diesel, proviand en iedereen aan boord en de zeilen werden gehezen op het IJsselmeer. Fynn aan het roer bij de vuurtoren en zwaaien naar Reid en Connelie die ons vorige week nog lekker eitjes hadden gegeven van de kipjes. Met een rustig windje werden de rakbanden gesteld en mocht iedereen die wou aan het roer staan. Fynn had al snel een uitkijkpost in de mast ontdekt en waarschuwde ons voor elk ander schip; totaal 76 zeiltjes geteld op het IJsselmeer. Prachtig voorjaar!
Bij Stavoren weer naar binnen en overnacht op het eilandje in de Fluessen. De koele dagschipper Vief liet zich niet kennen toen Bernard plots van boord sprong en de Leucothea los gooide. Die komt wel roeiend thuis en we voeren op ons gemak de aanlegplaats binnen. Een wel heel bijzondere aanlegmanouvre waarbij het anker de paal omhelsde. Met wat gepruts en geboom lagen we heerlijk beschut. Jorn en Fynn trokken erop uit met hakbijl en zaag en hadden in mum van tijd een kampvuurtje gestookt. Whisky was door Willem aan boord gesmokkeld en zo blijf je heerlijk warm.
De volgende ochtend stralend zonnetje op het achterdek. Niemand had haast behalve de schipper die alweer plannetjes aan het maken was om de bemanning waar voor hun geld te bieden. 3x een rondje rond het eiland en de snelste tijd krijgt een paashaas. Eenmaal buiten stond er toch een straf windje en werd het rif toch maar weer gestoken; alvorens koers te zetten naar Heeg voor koffie. Er lag een prachtig houten bootje; een jonkie met vleugeltjes. En de doppiocappucinoapparaatonderhoudsmonteurdiplomauitreikingsgebouw woorden maakten de tafel aan het lachen. Met een stevig bries en Jorn aan de fok opkruisen en dat zonder een handje in een blok te krijgen. Z'n tante was opgelucht toen de zeilen werden gestreken en we koers zetten door de sloot naar Workum. Bij watersport winkel de Liefde nog snel een rekening courant geopend; daar komen we nog vaker. Wie gaat er mee?
Op vrijdag 27 september start om 7:30 uur de 29ste Turfrace vanuit het park Groot Leerust te Warmond….Aan boord liggen 2 nieuwe vaarbomen van Prins. Van de kwaliteit (soepel, dun, ligt lekker in de hand) wordt iedereen blij. Skutsje Vriendschap vaart voor de eerste keer mee tussen de Westlanders en Kagenaars. Op een geheime waterkaart staan alle jaagmogelijkheden aangegeven door schipper Martijn en Janneke die vooraf de route hebben verkent en alle voorbereidingen hebben gedaan. De wedstrijdcommissie van Stichting Zeilvaart Warmond heeft overlegd: men heeft besloten het reglement niet aan te passen. Wel kunnen we gezien de grootte en diepgang van het schip, dispensatie krijgen voor een halve kop. Dus als je zes mannen en drie vrouwen aan boord hebt (9 personen) dan tellen die voor 7,5 koppen, een halve kop meer dan volgens de reglementen toegestaan. Wacht even, tellen vrouwen aan boord maar voor 1/2 mee???? Daar gaan ze spijt van krijgen!
Aan boord: Martijn (schipper) Janneke, Coby, Vivienne, Paul, David, Marjon, Aletha en Jantien (zat)
Aldus: Bij het ochtendgloren voeren 5 vrouwen en 3 mannen weg van de kade in Warmond; nog enigszins onbekend met wat ons die dag te wachten staat. NO wind kracht 2-3 en nog maar 46 km te gaan naar Watersportvereniging Vinkeveen Abcoude aan de Baambrugse Zuwe.
vroege start
Op de ringvaart van de Haarlemmermeer polder is het eindeloos wilgen knuffelen en dan snel de jaaglijn weer op spanning brengen. Er past maar een voet tussen de wortels en de waterkant en soms haal je een nat voetje. Menig keer zit de jaaglijn vast in een struikje, 2 x blijft er een vaarboom in de modder staan en moeten we terug. Maar we geven de moed niet op. Het weer is fantastisch; de jaagploeg wordt tijdig ververst en van energie en van het nodige vocht voorzien en iedereen loopt stevig door. Na de lieve woorden van Paul door de marifoon mogen we zeilend door de brug.
Ruim voorbij het aquaduct bij Uithoorn wordt duidelijk dat we de eindstreep alleen kunnen halen door de motor te starten. De werkdag van de sluis en brugwachters zit er namelijk bijna op. Zodra het laatste schip de lange Wapper in zicht is; komt de jaagploeg op een heel smal steigertje aan boord en varen we gezamenlijk door de lieflijke kronkels van oude waver en de winkel. Net na zonsondergang worden we door de wedstrijdleiding vrolijk verwelkomt in de haven met een bittertje en hapje en een bloemetje. Binnen 7 minuten gezamenlijk aan tafel, want de overige deelnemers hebben gewacht en de vrijwillige koks staan te popelen om uit te serveren. Onder het genot van de track en trace en foto's van de dag op een groot scherm evalueren we de dag. De timing van het op en afspringen gaat steeds beter maar gang houden is belangrijk; dus morgen sneller een boompje erbij! Moe maar voldaan duiken we in onze slaapzakken. Hoofd op je kussen en zzzzzz…
Hulde aan de koks
De volgende ochtend is het gezellig druk bij het clubhuis, tentjes van de waterscouts worden afgebroken. De wedstrijdleiding heeft besloten dat Vriendschap als eerste mag starten en met een minuut tussenpauze tussen de volgende schepen. Met een zak turf rent de hele bemanning naar de steiger; trossen los en gaan. Eerst een boei ronden op het meer. De wind is zwak en voor bomen is het te diep. We worden achtervolgt door pramen met weinig diepgang die kunnen roeien. Welke voorrangsregel geldt er hier eigenlijk:
a. ruimte voor de wal en bakboord wijkt voor stuurboord
of:
b. is een zeilschip met een roeispaan in het water een roeiboot en heeft het zeilschip voorrang.
Welke voorrangsregel geldt hier?
Martijn houdt zich bij zijn standpunt, maar uiteindelijk wijken we alle twee om een aanvaring te voorkomen. De provinciale brug draait niet en plots moet de mast omlaag. Beetje krap; maar ach .. het past.
Afwisselend wordt er voor de wind gezeild en wringen we ons onder bruggetjes; bediende bruggen, ondiepe sloten van het westland en de bollenstreek. Een enthousiaste sluiswachter zet de sluis vol open om iedereen zo snel mogelijk te schutten, we passen maar net met gestreken mast die iets opgetild moet worden over de sluisdeuren en houden de opsteker op cm afstand. De wilgen van gister laten we links liggen en varen de gloednieuwe sluis in Vrouweakker binnen. Ruim op tijd binnen om van het zonnetje op het achterdek te genieten en kennis te maken met de bemanning van andere schepen. In het cafe bij de Tolhuissluis wordt hutspot geserveerd en het toetje is gesponsord.
Alweer een prachtige avond.
Zondag uitslapen want we de wind is ruim (kracht 4/5) en we mogen niet voor de kerk uit gaat in Warmond bij het theehuis aanleggen. Eindelijk is Vriendschap als relatief zwaar schip met een hoge mast in het voordeel en stormen we op de finish af. Toch is het op de track en trace uiterst spannend wie er gaat winnen. Met een recordtijd gooit Vivienne de turf op de palet
Men schrijft nu al over onze deelname in het lokale sufferdje duin en bollenstreek: klik hier
"De deelnemende zeilschepen zijn Westlanders en Kagenaars, maar dit jaar zal er ook een skûtsje en een praam aan de start verschijnen. Een skûtsje is een relatief zware schip dat moeilijk te jagen is, maar daar staat tegenover dat ze een langere mast hebben en dus meer wind vangen. Desondanks blijft de Turfrace een zware wedstrijd dat het uiterste vraagt van zeemanschap, kracht en teamgeest."
Dat skutsje is de Vriendschap... we zullen zien komend lang weekend!
Al heel wat jaren vaart De Vriendschap een natuurwadweek waarbij er natuurlijk gezeild wordt, maar er ook veel gekeken en verteld wordt over de natuur. Dat vind je op het wad letterlijk voor het oprapen! Er was deze week speciale aandacht voor het ontstaan van waddeneilanden, wadbodem met al het dierenleven, vele vogels die hier weer van eten én natuurlijk zeehonden. Deze natuurwadweek aan boord: Coby, Rutger, Tineke, Henk, Paul, Inge, Barbara,Vivienne.
We zijn in Harlingen gestart nadat Nieko had onze motor tip-top in orde had gemaakt: super Nieko! Via het wantij en nog twee tijdjes over naar Ameland. Prachtig op het Pinkenwad gelegen en veel prachtige vogels gezien o.a. kanoet, wulp, scholekster, lepelaar, groenpootruiter. Van Pinkenwad naar Nes 'gegleden', prachtig zonning weer. Terwijl in heel Nederland het kwik boven de 35 C was zochten wij de verkoeling in de zee bij Nes... de wind was helemaal weggezakt dus anker er in en zwemmen/spelen maar in 't water snel voordat het water weer vertrokken is! In de vele jaren dat ik zeil heb ik nog nooit meegemaakt dat het schaduwdoek over de giek getrokken werd. Nu dus wel; het was ondraaglijk mooi warm weer. En bij Nes ook veel natuur: behalve veel rosse grutto's en steenlopers ook véél oesters en mosselen.... natuur kun je eten. Op het voordek hebben we met elkaar heerlijk oesters gegeten. Boek over oesters er bij gepakt (er is in de natuurwadweek een mooi bibliotheekje aan boord met natuurboeken) en een van ons begon voor te lezen over oesterwedstrijden... ongelooflijk hoe snel die profs oesters kunnen openen... we hebben de onze als 'slow-food'opengemaakt en ze smaakten uitstekend... en nog veel beter met een proseccootje erbij. Die 'boodschappen-club' had zijn werk uitstekend gedaan.
'Glijden onder Ameland door'
De volgende de dag langs de 'naamloze plaat' tussen Terschelling en Ameland. We hebben deze plaat omgedoopt tot 'Robbenplaat'; we zagen wel 208... of waren het 209 zeehonden op de plaat, met veel jonkies. Die avond een avondcruise gemaakt onder de Boschplaat door... zo prachtig bij donkerrood ondergaande zon. SUPER! Op Terschelling is er door een groepje een heerlijke wandeling naar Oosterend gemaakt. Coby heeft iedereen als 'veervrouwe' met de Leukothea aan de wal gezet (en ze kwam terug waden door ondiep water). Die avond heeft Vivienne tijdens de borrel (ik verzin dit niet) het bodemleven aan boord gebracht door o.a. wadkreeftjes en wadslakjes op borden in de kajuit te brengen. Nee niet om te eten dit keer, maar om te bestuderen. Van daar via Vlieland naar Harlingen terug gezeild.
De 'Robbenplaat'
We vonden het helemaal een all-inclusive week. All-inclusive: sunset-eveningcruise, zeebanket, superzeilweer, mooie verhalen over natuur op het wad, veel mooie (vogel)soorten, een super-bemanning én inclusive... elke avond captains-dinner. Kortom: Wad is natuur? Wad is all-inclusive-natuur! Het was een TOP-week!
Aan boord: Bernard, Aletha, Marjon, Joep, Joost, Henk, Niels, Ilse, Thomas, Runa en Adrita
Er waait een warm windje op vrijdagavond als we aan boord stappen. Het schip is al vaarklaar gemaakt om nog voor 20:00u door de sluis te varen.
UBS sails in Enkhuizen heeft de fok gerepareerd en terwijl die wordt aangeslagen rijden een drietal auto's naar Harlingen. Overal betaald parkeren en dan komt Arie op ons af gefietst. Hij heeft een rode schuur vlakbij de zuiderhaven en biedt 2 nachten valetparking aan voor een tientje per auto. Maar of we dan wel in ruil voor zijn mobiele telefoonnummer de autosleutels in willen leveren. Eh… De argwaan van de randstad slaat toe. Is dit een betrouwbare vent? Waarom mogen we niet zelf parkeren? Met enige terughoudendheid gaan we op zijn aanbod in.
Terug in Workum buiten de sluis is er al heerlijk gekookt. De afwas wordt in het gootsteentje gezet. Nog even water tanken bij de jachthaven in 't Soal en dan snel naar buiten. Het is een fantastische zomeravond, de wind is zwak en het begint te schemeren. Marjon en Niels turen op het voordek naar de tonnetjes aan bakboord. De navigatieverlichting wordt gefixed en we kunnen voor anker op het ijselmeer. Het is al middernacht en morgen om 05:30 op. De kooien worden verdeeld; toch duurt het nog even voor ieder zijn bedje heeft opgemaakt en wat onwennig gaat slapen. Vooral in de lage dirk is het passen en meten voor iedereen ligt.
Om 5:30 komen de eerste slaperige hoofden tevoorschijn. Onder het genot van een enkel kopje thee en suikerbrood worden de zeilen gehesen. De geur van gebakken eitjes en koffie doet je maag knorren op het achterdek. De koffie van Joep is perfect gelukt. Om 08:00 is het al druk in de sluis bij Kornwederzand. Er hoeft amper geschut te worden. De zwaluwtjes kwetteren er lustig op los terwijl ze insecten voor de kleintjes vangen. Er is hard gewerkt aan het nest dat tegen de wand van het uitzichtspunt van de sluiswachter is vastgeplakt. Een aantal klei / aarde vermengd met speeksel en strohalmen bouwsels lijken aan elkaar vast te zitten; misschien een centraal wonen project?
Bij de richel vallen we droog. Het is pas elf uur en we hebben nog de hele zaterdag om door te brengen op de plaat. De zon staat hoog aan de hemel, geen vuiltje aan de lucht. Vogeltjes kijken, pootje baden, kokkels rapen, middagdutje, bierkratje koud zetten in het water met een lijntje; wandelingetje maken vullen de middag. En niet te vergeten een praatje met de vrijwilligers van de vogelbescherming. ""Mag aan de vloedlijn je grootste zorg natte voeten zijn"". Oh ja, en water op het vlak, maar liefst 40 putsen van onbekende oorsprong. Er wordt echter geen lekkage gevonden. Het verbaast ons dat de gasten aan boord niet klagen dat de vloer de hele tijd open ligt. Verplaatsen benedendeks is al moeilijk met zoveel man en bagage aan boord.
Na weer een uitstekende maaltijd geimproviseerd door chef Runa wordt er in recordtempo afgewassen. We varen alvast een stuk richting Harlingen tot het donker begint te worden. De waterpeiling komt maar niet overeen met berekening en uiteindelijk nemen we genoegen met 1.8 meter onder het vlak. Moe van de zonovergoten dag kruipt ieder in zijn bedje. Zondagmorgen uitslapen tot 08:00! Net als we de vaargeul bij Harlingen over willen steken komt de veerdienst eraan. Hoge golven.
Nadat de huisdiertjes uitgebreid zijn bestudeerd in hun putsemmertjes gaan ze alsnog de pan in en worden geserveerd met een heerlijk sausje voor de lunch. De vloer ligt alweer open en iedereen geeft gevolg aan de oproep om opnieuw aan bakboord te gaan zitten om het vlak grondig droog te kunnen sponzen. Het mysterie is nog steeds niet opgelost, er wordt geen lekje gevonden…
Een deel van de bemanning roeit met de leucothea naar de wal om een ijsje kopen in het paveljoen aan het strandje.
In de zuiderhaven van Harlingen bellen we Arie die snel de sleutels van de autos komt brengen. Stiekem zijn we toch een beetje opgelucht dat ons vertrouwen in deze Fries niet beschaamd is.
Helemaal in stijl; Eerst stoer bomen op ‘t wad… en dan op bijzonder mooie plekken droogvallen.
Zie voor meer foto’s… waarop ook de schipper???
http://www.flickr.com/photos/dirk_bruin_vlieland/9018207628/
Groet, Vivienne
Aan boord: Bernard, Peter, Antonin, Simon, Jesper, Paul, Cornelis, Wouter, huisgenootje van Wouter, Rutger +zoon, Aletha
Nog nooit eerder vertoond: het als allerlaatste gestarte schip "Verwisseling" van Bart Krom heeft de 17de Mattenschippersrace gewonnen.
Een record aantal deelnemers had zich 's ochtends vroeg in Blokzijl aan de start gemeld: zeven schepen in de zware en veertien in de lichte klasse. De vaarboom was de week tevoren weer ingeleverd opdat de namen van de winnaars ( lees: Vriendschap in 2012) er op konden worden vereeuwigd. Vrijdag avond: We varen bij een mager zonnetje na een laat voorjaar van Nederland naar Blokzijl. "Wie wil er a.u.b. schipperen? " gaat een aantal keer in het rond. De bemanning druppelt een voor een aan boord en ieder helpt mee met de voorbereidingen: boodschappen, jaaglijn op dek, gerepareerde halfwinder geïnspecteerd, rakbanden gesteld, zwaarden in het vet. Zuurstoffles onder dek. Bij het palaver horen we onze startpositie: 11e. Zaterdag morgen: In de stralende zon verlieten we de havenkolk van Blokzijl om koers te zetten richting Vollenhove. Met de wind in de rug en enorme lappen zeil rondom, blijkt dat we toch maar klein zeiloppervlak hebben in vergelijking met achteropkomende schepen. Deelnemende schepen nemen elkaar bij toerbeurt de wind uit de zeilen. We slagen toch in een paar schepen te passeren. Na de brug terwijl er gejaagd wordt aan lager wal, breekt een vaarboom en keren we terug om deze op te vissen. Dat blijkt geen gelukkige manoeuvre; er volgt een botsing met de Nooitgedacht.
Uiteindelijk finishen we toch nog 7e.
Na de wedstrijd is het vanouds gezellig in de haven en blijft iedereen nog even plakken. De -altijd- lekkere-maar -vraag- met- niet- welke- het -andere- jaren- was- befaamde soepen van Antonin vinden gretig aftrek. In de achterhoede finished de laatste deelnemer sportleraar meester Hobma met jonge leerlingen van de basis school- en nu snel naar bed!
De volledige uitslag van deze 17e Mattenschippersrace:
Het skûtsje Vriendschap liep al bomende (met een stok voortduwend) tegen een van de kribben die op het wad langs de glooiing van Vlieland liggen. Het gebeurde met vallend water, ongeveer een uur na hoogwater. Vanwege de eb lukte het de bemanning niet meer vrij te komen van de krib en kwam zo boven op het dammetje droog te vallen.De bemanning heeft een anker uitgebracht en hoopt vanavond weer op eigen kracht los te komen.
De KNRM Vlieland heeft zich stand-by gemeld en zal zo nodig assistentie verlenen.
Natuurlijk begon ik al een week van tevoren het weerbericht in de gaten te houden. Het begon niet erg positief, ik geloof dat het begon met een minimum temperatuur van -8 en maxima van 2, met een flinke windkracht 8 in workum. Gelukkig werden de voorspellingen gedurende de week een stuk aangenamer, uiteindelijk slechts -1 tot 7 graden bij een windkracht 7 in workum, 5 in de rest van friesland.
Prima weer dus! Qua temperatuur viel het dan ook alles mee, alleen s nachts was het bijzonder koud, zelfs met thermo en een wollen trui aan. (natuurlijk had ik wel aan een extra slaapzak gedacht, Jesper echter had uberhaupt niet aan een slaapzak gedacht, dus die extra was ik snel kwijt). Wat hierbij ook hielp was het bestekblik, tegenwoordig in gebruik als tussenstuk voor de kachelpijp! zonder waren we ongetwijfeld een langzame, pijnlijke dood bevroren.
Het plan, optuigen en dan binnendoor via de kleinste vaartjes, laagste bruggetjes en zelfbedieningssluisjes naar workum, is slechts een enkele maal gewijzigd, toen het laagste bruggetje met winterpijl net 2 centimeter te laag bleek te zijn. We hebben nog overwogen het kleine bootje aan dek te leggen en vol te hozen met de lenspomp, maar het werd al donker, dus besloten we achteruit terug te varen en een alternatieve route te nemen.
Verder hebben we de brugbediening een plezier gedaan door deze doorvaart, een week voor de officiele openening, aan te vragen. Anders waren ze er dan pas achtergekomen dat het nog niet werkte zoals verwacht. We hebben een uurtje voor de brug moeten wachten tot er allerlij experts aan te pas waren gekomen om de brug weer draaiend te krijgen. Het wachten was overigens geen straf, we moesten toch nog optuigen.
En zondag hebben we heerlijk gezeild! niemand op het water en een prima windje, dat maak je niet vaak mee.
Nu ligt ze weer in thuis in workum, te wachten op een nieuw seizoen vol avonturen!
Het was een stralend koude zaterdag in december toen Simon en ik in Franeker aankwamen voor de eerste klusdag van het seizoen…
We troffen het scheepje aan in diepe winterslaap. Onder de spreekwoordelijke maagdelijke deken witte sneeuw lag ze in diepe rust. De langsstromende ijsschotsen schuurden langs haar huid een zorgen binnen voor een gezellig kabaal. Tsja, we waren wat laat, maar het was onvermijdelijk: nog éénmaal moesten we haar echt wakker schudden; we hadden namelijk de motor en de diverse afvoeren nog niet winterklaar gemaakt… Ze sputterde wat tegen, maar na enig aandringen onzerzijds en gepruttel van haar kant startte de motor dan toch, en kon ze zich zoover wakker schudden dat ze haar teugjes antivries haperend en pruttelend kon inslikken. Daarna verzonk ze ogenblikkelijk weer in dieper rust, ze was al weg toen wij haar even later bij de mast instopten met een lekker warme, dichtgetapete kraag om haar te behoedden voor al te veel inregenen dan wel insneeuwen… Tot volgend voorjaar, lieve Vriendschap!
Maar voor ons geen winterslaap! Heel wat houtwerk staat mooi droog in Nieko’s loods. Samen tilden Simon en ik de giek naar het winterzonnetje buiten, om haar daar helemaal kaal te halen met schraper en bandschuur. Daarna hebben we het roer ook helemaal kaal gehaald. Beiden kunnen nu lekker uitwasemen en drogen, om over een paar weken laag na laag beschermd te worden met een mooie “woodcoat”. En dan straks nog de zwaarden, helmhout, settleboorden en bomen… ;-) Intussen was Nieko druk doende om de kerstverlichting in de kraan te hangen, maar tussendoor had hij nog even tijd om met ons van gedachten te wisselen over de onderlijkspanner en de restauratie van het kacheltje.
Tegen zessen stapten we geheel bestoft maar ook geheel tevreden in de auto terug naar het zuiden. De kop is eraf, de winterklussen staan op de rit! Wie doet er mee de komende maanden? Meld je aan op de kluskalender!
Bernard
Reactie van Vivienne op 11 december 2012 om 22:30 uur
Ha Bernard en Simon,
Een goede start! Mooie foto’s zo; ze lijkt wel een bruidje zo in die witte jurk. Komend weekend gaan we verder met klussen; hopelijk ook zo mooi weer als jullie hadden; kunnen we lekker veel doen.
Groet, Vivienne
Ergens voor de zomer hadden we besloten als ‘In Rep en Roer’ de strontrace te varen: ondergetekende mocht als enige oudje mee met oudgediende maar nog wel jonge hond Simon, terwijl Jesper, Joris en Paul elke voor 2/3 telden om dat ze voor het eerst meededen. De vierde strontrace van de Vriendschap was de eerste van In Rep en Roer, en stond meer dan ooit in het teken van ‘Vriendschap’! We hebben zoveel fysieke en mentale steun gekregen van zoveel mensen, fantastisch gewoon!
Allereerst was daar natuurlijk Martijn die ons getrained heeft in het trainingsweekend en gecoached voor en tijdens de race! Dan Aletha, die de reflecterende wimpel maakte en bevestigde; Peter die ons behoedde voor vermeende last minute optimalisaties; Rob en Carole die hun werkplaats ter beschikking stelden voor het bijschaven van de vaarbomen; Coby voor de heerlijke strontrace koek, Elsbeth en Aletha voor de kokerij; en dan natuurlijke Els, Janneke, Vief en Djuna die driftig mee jaagden, niet alleen het Soal uit maar ook nog het dijkje over!
Aan het begin van de ringvaart vroeg ik aan een bouwvakker bij de Bosrandbrug of hij wist hoe hoog het vaste gedeelte in aanbouw was? Dat wist hij niet, maar hij wist wel dat er kort daarvoor ook al twee dames langs geweest waren die zich precies hetzelfde hadden afgevraagd… Jawel hoor: niet alleen al tijdens de voorbereidingen, maar ook tijdens de race waren we nooit lang alleen. Steeds weer stond er op een steigertje Coby en Vivienne te zwaaien en te juichen, dan wel Janneke en Martijn te filmen (van Martijn zagen we alleen zijn gele I-Pad hoes), en van velen van jullie kregen we SMSjes met goede raad en lieve aanmoedigingen! Het ontroerende toppunt van jullie steun was een ware wave op een steigertje nabij de Kaag… 😉
Roept een oud vrouwtje als we heel rustig met de halfwinder te loevert door de Ringvaart zeilen: “Wat een mooi plaatje!” antwoordt Paul: “Ja, U ook!”
De wedstrijd zelf was ook vriendschappelijk. We hadden voornamelijk strijd met Age Veldkamp. Age is een oude bekende van ons… Was het niet de strontrace van 2010 waar we elkaar het hele stuk van Spaarnwoude tot de Kaag al jagend en bomen achterna zaten? Toen voer hij zijn eigen schip de Swanneblom, nu had hij de Engelina Smeltekop, een sneller IFKS skutsje, maar desalniettemin bleven we de hele ringvaart zo’n beetje boord aan boord. Zij waren met 8 krasse knarren (grijze groentjes noemden ze zichzelf), wij met 4 jonge honden. Alle ingrediënten voor een mooie race, die wij uiteindelijk nipt wonnen dankzij een navigatiefout van hun…Na 67 uur wedstrijdzeilen met slechts 15 minuten voorsprong op Age over de finish! We waren zeer tevreden met onze vierde plek, zoals Johannes Hobma het ooit eens zo mooi verwoorde: als eerste gewone scheepje na de racemachines!
Bij het keerpunt in Warmond spreekt een man ons aan: “ik heb jullie gisteren nog gezien in Workum! Ik stond daar op de dijk naar jullie te kijken” “Oh was U dat!”, - alweer Paul!
Dankzij het rustige weer was het ook een relaxte race. Vrijwel alle manoeuvres verliepen soepel. Een vervelende uitzondering was het scheuren van onze steun en toeverlaat, de prachtige halfwinder, toen de schoot achter een paaltje bleef haken. Een dipje had ik zelf ’s avonds de tweede dag toen eerste de jaaglijn hopeloos in de knoop zat, en ik vervolgens tegen de koplampen van de tegemoetkomende auto’s met geen mogelijkheid kon zien of de eindelijk ontknoopte jaaglijn wel of niet over de mastjes van die dure bootjes zou lopen, en of er wellicht nog kleine steigertjes in de schaduw van de berm onzichtbaar lagen te wezen. Maar goed, de Bennenbroekerbrug was een brug te ver, we haalden die niet vóór 22 uur, en dus waren we veroordeeld tot 6 uur slaap… En dat doet dan wonderen! De rest van de zeiltijd kon ik dan ook weer vrolijk genieten van de race.
De aloude navigatie op kompas en passer verliep soepeltjes (althans bij ons aan boord ;-)), en nu we beducht waren op de vele en rare lichtjes bij het naviduct van Enkhuizen ging ook het binnen (en weer buiten) kruisen van de sluis aldaar heerlijk makkelijk!
De derde nacht van de race (de tweede op het IJsselmeer), heb ik heerlijk op dek geslapen, in m’n dekentje gerold, af en toe m’n hoofd oprichtend om te constateren dat alles goed ging en Joris en Paul gewoon door-dobberden of door-boomden om uit de windstilte te komen.
