Vracht voor Vlieland

Het begon met een oproepje van men who sail

Gezocht: een zeilend vrachtschip! Voor vracht van Adam naar Vlieland, 23 tm 26 augustus. Uiteraard tegen vergoeding. Wie kan of weet iemand?

Bernard legde contact en ging bemanning ronselen.

Men who sail is en groep mensen die zich inzet voor een beter milieu. Dit doen ze door voor evenementen en festivals goederen zeilend op de plaats van bestemming te brengen. Zo maken we alle bezoekers duidelijk dat het betreffende evenement of festival duurzaam bezig is en nadenkt over het milieu.

Zaterdag ochtend in Workum treffen we Bert-Jan nog in diepe slaap aan boord. De broers David en Geerhard komen niet lang daarna aan. De kachel en houtkist moeten plaats maken voor pallets in het ruim dat plots weer op een vrachtschip lijkt.

Bij de uitgang van 't Soal komt Pelikaan (ook een vrachtschip van dit evenement ) ons tegemoet. De oversteek was te doen gebruikelijk met West 6 stuiterend voorbij Stavoren en daarna als een speer surfend op de golven. In Enkhuizen wordt 'stuwhout'' geladen oftewel een hele grote stapel verhuisdekens. We ankeren op het Enkhuizerzand.

Zondagochtend gelijk door de sluis op weg naar een tussenstop in Marken. Nog niet eens lading aan boord en nu al water in het gangboord. Wel of geen rif in de fok. Laatste stukje kruisen en voor Durgerdam voor anker. Bernard roeit Aletha naar de wal die met weemoed van boord gaat. Heerlijk gezeild.

Maandag klusdag. En de jongens gaan Amsterdam in. Ruth en Maarten komen aan boord.

Dinsdagochtend 08.00 laden achter restaurant de Hangar, Aambeeldstraat 36 , Amsterdam en dan met 5 pallets van 60cm hoog en 20 fusten bier en heeeel veeeel chips zeilen naar Vlieland voor het festival into the great wide open.

Reken maar dat Vriendschap met naar schatting 4 ton lading 10cm dieper ligt.

Aletha

Dinsdagochtend vroeg uit de veren voor de doorvaart door de brug en sluis samen met de Pelikaan. Nog even rustig aan op het IJ vanwege Lucas de cameraman die met een veerbootje ons keurig op video wilde vastleggen en nog even voor ons langs moest.

Nog even bij de verkeerde havenkom geparkeerd waar paniek uitbrak omdat toch ineens 2 forse zeilschepen die haven invoeren. We moesten een kommetje terug.

Aldaar aangekomen het schip open gegooid en laad klaar gemaakt. Dat was door de perfecte planning in een mum van tijd voor elkaar, het wachten was nu nog op de lading. Te beginnen met het hoofdaandeel, de wijn. 5 pallets maar liefst. Die kwamen het laatst, dus hebben we eerst de Pelikaan vol gedouwd met doosjes kunst, koffiekannen, bierfusten en alle andere zaken die je op een festival maar tegenkomt.

De wijn arriveert en op de Pelikaan wordt het pallet opgehesen, wij liggen langszij en hijsen de pallets met onze schoten richting Vriendschap. Na dit kregen we nog 20 fusten bier een kopieermachine, een andere doos en wel heel erg veel chips. Ruth merkte op nooit meer chips te eten na deze CO2 onvriendelijke lading. (dezelfde avond nog vroeg ze om de zak Doritos) Toen we dachten zo goed als klaar te zijn kwamen er nog wat dubieuze zaken; een keukentrap, een gevulde kruiwagen met deksel en wat houten kunstachtige dingen. Hierbij kwam het stuwhout (de verhuisdekens) toch weer van pas.

En net als in de moderne containervaart, we zitten vol. De geplande vertrektijd was al voorbij dus luiken dicht, bomen aan dek en weg. Het voelt goed, een volle boot op het winderige IJsselmeer. Bij het overstag gaan geen enkele beweging in de lading waargenomen. We zijn doorgevaren tot Enkhuizen waar we in het donker aankwamen. We waren om 22:00 bij de sluis die precies op dubbel rood sprong, we pasten de huisspreuk toe: het is goed. Ten zuiden van de sluis lagen we meer uit de wind, dus daar is helemaal niets mis mee. Een aankomstborrel met worst om wederom een geslaagde dag te vieren en snel te kooi.

Woensdagochtend, de sluis is om 06:00 actief dus wij ook. Gelijk erdoor en in Enkhuizen water bunkeren. De Pelikaan lag er al, ze hadden de sluis de avond ervoor nog net gehaald. Ze gaan pas om 08:00 varen, maar wij gaan vast vooruit. Niet handig als je elkaar wilt filmen, maar wij hebben 2 wanttijen te halen, anders moeten we door het zeegat bij Vlieland. De lading moet heel aankomen, en dat is nu onze hoogste prioriteit. De Pelikaan moest ook nog wat lading oppikken in Kornwerderzand wat daar in de middag zou aankomen dus gingen ze ook niet met ons mee. Rond het middaguur zijn we bij de sluis waar we het zoet verruilen voor zout water. Het doel is om vlak onder Vlieland te ankeren tot onze vrachtkade vrij is, echter liepen we ten zuiden van Richel al vast (het is goed) waardoor we daar nog maar even wat hebben wadgelopen. Een kleine weddenschap wanneer we weer drijven werd gewonnen door Geerhard al was dat maar tijdelijk. Hier en daar hebben we nog flink wat in de modder geroerd maar gestaag kwamen we dichterbij het ankergebied wat al in het donker gehuld was. De Pelikaan lag er alweer, tijdens onze wandeltocht over het wad zijn die via het zeegat binnengelopen. We zijn langszij gekomen voor een sociale borrel en hebben de nacht gezamenlijk achter hun anker doorgebracht.

Donderdagochtend om 08:00 helemaal gereed om te gaan zeilen voor de video. Zeilend weggevaren en een paar mooie rondjes rond de Pelikaan waar Lucas stond te filmen. Daarna zeilend langszij gekomen, 100% windenergie. Het anker erin, de Pelikaan zijn beurt voor wat filmrondjes. Lucas stapte met camera over op de Vriendschap, David en Bert-Jan aan boord van de Pelikaan voor een extra handje. Gezamenlijk de haven van Vlieland invaren, waar gelost kon worden. Een stuk sneller dan het laden, de hijsprocedure is bekend en je hoeft niet te wachten op lading, alles gewoon op de kade. Zodra we leeg waren, gelijk klaar maken voor zee. Luiken dicht, zeil erover, een boterham en koffie en snel weer naar het ruime sop. Snel nog even naar een normale WC aangezien er een paar dagen een pallet voor ons potje stond.

Buiten de haven rechtsom, en het anker erin. Daar gingen we op Bernard na richting het eiland met Leuko Thea de bijboot om nog een vergeten onderdeel uit de haven op te halen en om het eiland te verkennen. Het onderdeel kon Bert-Jan maar moeilijk vinden waardoor hij later terugkwam dan gepland en toen lag Leuko Thea al droog tussen de oesters. Na een hopeloze sleeppoging dan maar gezamenlijk teruglopen naar de Vriendschap. Met wat boodschappen onder de arm tussen de oesters door waar Geerhard zich op de heenweg nog flink in de voeten had gesneden liepen we nu allen met schoenen aan door de blubber. Bernard kwam ons met de Vriendschap tegemoet zodat we zo konden opstappen. Bernard ging na een super maaltijd Gado gado (de beste maaltijd) van boord om ook even de dennenappels te ruiken. Later die avond stond er wat water en liepen Maarten en Bernard richting Vriendschap met Leuko Thea achter zich aan slepend.

Vrijdagochtend na het ontbijt klaarmaken om te zeilen. We hebben het getij mee, na alle berekeningen van de avond ervoor blijkt het weer helemaal te kloppen en voeren we keurig over het wantij. Nog even kort door de blubber (het is goed) maar binnen enkele minuten weer onderweg. Geerhard, de winnaar van de “wanneer drijven we” weddenschap is bekroond tot dagschipper en loodst ons perfect over het wad naar de sluizen van Kornwerderzand. Daar persen we ons door het voordringende plastic gevuld met boegschroeven en andere onzin die wij niet nodig hebben.

Op het IJsselmeer is bijna helemaal geen wind meer, we springen in het water en zwemmen wat. Maar het tempo van de Vriendschap is toch nog moeilijk bij te zwemmen dus we verruilen het zwemmen voor het soppen van het dek. We zeilen met een schoon schip tot aan Workum en doorbreken de privacy van een drijvende Duitse motorkruiser waar ze lekker aan een witte wijn en een Heineken bier zaten. (zo dichtbij dus) Nog even een sluis en brug in Workum en het zit er weer op.

Aldaar de kachel terugbouwen en de kajuit nog even soppen. De week vloog om. Wat mij betreft volgend jaar weer!

David.