Bijtanken op de vriendschap

Workum – Nederland 12 en 13 april 2008

Zaterdag ochtend half 8 vertrekken Emile en ik van huis met achterin de auto de half-winder, het nieuwe luik door Bernard beschilderd en alle boodschappen voor een gezellig weekend op de vriendschap. Voor mij is het al weer bijna twee jaar geleden dat ik op de vriendschap zeilde en Emile gaat voor het eerst mee. Ik heb dit weekend ruim van te voren gepland mar nu zie ik er toch tegenop. In de 5e maand van mijn burn-out, realiseer ik me nu dat ik voor het eerst weer zo ver van huis ben en dan ook nog langer dan een paar uur. Bovendien was het een zware week en voel ik me minder fit dan in voorgaande weken. Mijn energie niveau is nog op een zeer laag pitje en ik kan niet echt iets doen aan boord. Maar het zijn natuurlijk zorgen om niets, want de boot heet niet voor niets de vriendschap! Bernard is schipper dit weekend en ik heb het met hem besproken. Hij heeft gezegd dat het mijn opdracht wordt om niets te doen, te genieten van het bootleven en me te laten verwennen. Even na 9 uur komen we aan in Workum en worden we met open armen ontvangen door de rest van de groep, Bernard, Jet, Janneke ken ik al en we maken kennis met Mirjam, Merijn en Wouter. De koffie staat al klaar en we bomen de boot nog even langs de winkel voor wat touw, putsen e.d., tanken water en dan vertrekken we echt.

De boot moet richting Blokzijl worden gebracht omdat van daaruit volgende week de Mattenschippersrace wordt gevaren. We besluiten om door Friesland te zeilen en niet buitenom over het IJsselmeer te gaan. De wind is harder dan de voorspeldewindkracht 4, eerder 5 en soms 6, dus eerst maken de anderen een rif in de zeilen en dan zeilen we het Slotermeer op. Het Slotermeer is erg ondiep, de zwaarden kunnen niet diep en moeten steeds opgehaald worden om vervolgens weer gevierd te worden als het maar even kan, want we kruizen het meer over en we verlijeren erg. Er hangen buien maar het gaat maar niet regenen en af en toe komt ook de zon tevoorschijn. We zijn allemaal blij dat het weer zich zo goed houdt. Emile heeft zijn vuurdoop aan het roer en de anderen staan klaar bij de fok en de zwaarden.

Na de activiteiten buiten te hebben aanschouwd ga ik eerst maar eens in het vooronder liggen. Het is koud dus ik hou mijn zeilbroek aan als ik onder de slaapzak kruip en ik slaap met mijn benen in kleermakerzithouding zodat ik niet uit mijn bed rol. We gaan flink schuin en ik geniet van de bewegingen van het schip en het geluid van het water langs de romp. De vriendschap is een snel schip en het lijkt of we vliegen. Ik vind het altijd weer een bijzondere ervaring om te voelen hoe we met hulp van de natuurkrachten ons verplaatsen. Een respectvolle samenwerking tussen mens en natuur.

Als ik overeind kom voor de lunch van gebakken eieren met spek, is het interieur van de boot een chaotisch schouwspel want alle tassen, slaapzakken en andere spullen zijn door de boot geslingerd, maar alles wordt weer opgeruimd en ik vind zelfs mijn bril weer terug. Na de lunch zeilen we verder over de Friese meren en kanalen en ik zit buiten in de zon en geniet. De andere werken hard en ik vind het jammer dat ik niet mee kan doen, maar voor alle activiteiten is flink kracht nodig en dat heb ik nu niet. Maar gelukkig zijn er burn-out ervaringsdeskundigen aan boord en er wordt mij verzekerd dat ik het allemaal weer goed komt als ik maar geduld heb. Ik ga dus hoopvol door met rusten en schrijf in mijn dagboek en teken de mast met zeilen vanuit een liggende positie aan dek.

Als we om 5 uur willen aanleggen in de buurt van Driesluis hoor ik buiten een harde plons en Bernard roept NEE! Bij het bomen is het in het water gevallen en Jet moedigt hem aan er snel uit te klimmen via het zwaard voordat hij tussen de wal en het schip bekneld raakt. Maar een half uur later heeft Bernard droge kleren aan en zit hij met ons in de zon te borrelen en hangen zijn natte kleren hoog in de mast te wapperen. Het waait nog flink en ze zijn dan ook voor het donker wordt zo goed als droog (zie foto). We besluiten de dag met een gezond en lekker diner en een ontspannen avond bij de kleine houtkachel met praten en lezen.

De volgende morgen krijg ik ontbijt op bed en ik sta pas om tien uur op als we al weer varen. Vandaag varen we voornamelijk door kanalen en brede sloten. Met de wind van voren en van opzij kan er niet worden gezeild dus wordt het bomen en op de motor varen. Maar ook dat is een goed leerschool voor ons cursisten want door een ondiepe smalle sloot in de Weerribbe sturen met zijwind is verre van makkelijk! Ik sta zelf ook nog even aan het roer en manoeuvreer de boot door een smalle bocht. Gelukkig, ik weet nog hoe het moet! Het voelt goed om de boot onder mijn hand aan het roer te voelen en hem (of is het haar) te laten doen wat ik wil. En ondertussen komen de bossen touw op het dek en worden er reparaties uitgevoerd. We leren splitsen, takelen en de valreepsknoop. Bernard is altijd in voor speciale opdrachten zoals: we mogen pas weer praten als we 5 verschillende vogels hebben gehoord. De kiekendief maakt helaas geen lawaai, maar wel de leeuwerik, de kieviet, de wulp, de huismus en de ooievaar (deze kleppert er op los). Uiteindelijk als je er op gaat letten zie en hoor je nog veel meer vogels!

Voor de lunch laten we de boot in de kant drijven en we eten brood met tomatensoep. Daarna moeten we nog maar een klein stukje naar het gehucht Nederland in de buurt van Blokzijl. Het werk is nog niet gedaan want vlak voor Nederland is een brug waarvoor we de mast moeten strijken. Ik lig weer in mijn kooi, hoor de voetstappen op het dek en langzaam gaat het enorme contragewicht van de mastvoet naast mijn bed omhoog terwijl de mast buiten langzaam zakt. Door het open luik zie ik de spierballen opbollen bij dit staaltje van kracht en vooral evenwicht. Na het aanleggen in Nederland krijg ik vrijstelling maar gaan de anderen aan de slag met het inpakken van de bagage, en het opruimen en schoonmaken van de boot terwijl Jet en Emile door coschipper Rob met de auto naar Workum worden gebracht om de auto’s op te halen. Voordat we echt vertrekken praten we na drinken en eten we nog wat restjes. Er hangen regenbuien om ons heen en we doen de luiken dicht en weer open maar nog steeds blijft het bij ons droog en schijnt de zon!

Voor ik in de auto stap haal ik nog even diep adem en snuif de lekkere bootlucht in me op als herinnering voor thuis!

Door: Caecilia van Stigt

Naschrift van Schipper Bernard:

Nog vermeldenswaard is dat we hadden allemaal goed geluimde brugwachters hadden deze reis. Die van Ossenzijl constateerde dat we mooi op tijd waren voor de mattenschippersrace… Die van Echtenerbrug wilde 2 Euri bruggeld hoewel er 1.40 Euro in de almanak stond, maar die was gedrukt op zulk glad papier dat je je kont er niet eens mee kon afvegen… En de brugwachter van Workum vond dat we al bomend een gang als een kogel hadden… Geen wonder dat er dan wel eens iemand overboord gaat, kniesoor die daar op let…